نگاه به مسئله کرد از دیاربکر  

نوشته ی : سیف الدین گورسل

ترجمه / کوردپاریز

اخیرا با شاهین آلپای دوست و همکارم در دیاربکر بودیم.محمد آکار رئیس پلاتفرم صلح شاخه زیتون ما را دعوت کرده بود که یک انجمن مدنی برای ترغیب دیدگاههای تکثرگرایی می باشد و همچنین دانشگاه صلاح الدین ایوبی که خصوصی و تازه تاسیس است ما را دعوت کرده بود.ما با نمایندگاه تمام جنبش های سیاسی و گروههای مدنی فعال در حوزه کردی در این دو روز دیدار داشتیم. در دو ستون آتی تلاش خواهم کرد تا نظرات خودم درباره این واقعیت پیچیده را توصیف کنم.

امروز را با مسئله داغ روز آغاز می کنیم یعنی انتخابات ریاست جمهوری. بر کسی پوشیده نیست که من به اکمل الدین احسان اوغلو رای خواهم داد که نامزد مشترک اوپوزیسیون است. کنجکاو بودم درباره نامزدی وی در دیاربکر پرس و جو کنم. پاسخ خیلی خوب نبود. همه مخاطبان کرد زبان من گفتند حتی در دور دوم نیز به وی رای نمی دهند.گفتند شاید فقط ترکمن های علوی به وی رای بدهند. احسان اوغلو را محکوم می کنند که به عنوان رئیس سازمان کشورهای اسلامی قتل عام حلبچه را محکوم نکرد. وی بیشتر به عنوان یک نماینده حزب ملی گرای افراطی دیده می شود نه حزب جمهوریخواه.

از طرف دیگر، صلاح الدین دمیرتاش نه فقط مورد حمایت طرفداران پ ک ک بلکه مورد حمایت همه است. کردها بی وقفه تلاش می کنند تا در دور اول به اردوغان رای ندهند. هدف نیز واضح است : قدرت مسئله کرد را به اردوغان نشان دهند و او را وادار کنند تا موضوعاتی مانند عفو عمومی، آموزش به زبان مادری و حقوق جمعی را جدی تر بگیرد. جلوگیری از انتخاب اردوغان در دور اول راهبرد اصلی این منطقه است. از عبدالله دمیرباش-شهردار سابق منطقه سور دیاربکر – در مورد رفتار انتخاباتی حزب دموکراتیک خلق ها پرسیدم. وی گفت انتظار ندارد بیش از۹ درصد بدست آورد. در دور دوم نیز یا خواهان تحریم خواهد شد و یا از طرفداران خود خواهد خواست به دلخواه خود عمل کنند.

در مورد روند صلح هم بایستی گفت که می توان حمایت گسترده ای از وضعیت آتش بس وجود دارد. همچنین گفتند که در چند ماه گذشته یک قدرت منطقه ای برای شکستن آتش بس خیلی بر پ ک ک فشار آورده است اما به لطف اوجالان بازگشت به خشونت مهار شده است.آنها همچنین گفتند فراتر از وضعیت غیر جنگی نیز آینده حل مسئله کرد مبهم است. تعجب کردم که اهداف و راهبردهای گروههای مختلف کردی چقدر متفاوت است. خط پ ک ک خواهان حداقل هاست در حالی که خط اسلامگرایان خواهان حداکثرها.در دیدار با اعضای کنگره جامعه دموکراتیک-که به نوعی پارلمان طرفداران پ ک ک تلقی می ود – می گفتند گام های برداشته شده توسط اردوغان مثبت اما توخالی است. آنها خواهان عملی شدن عفو عمومی از جمله برای اوجالان، حق آموزش به زبان مادری و خودمختاری منطقه ای هستند. بایستی گفت این الزاما فقط شامل شمال کردستان نمی شود بلکه همه ترکیه می شود.

حق آموزش به زبان مادری به خط قرمز همه جنبش های کردی تبدیل شده است. در کنار این، درباره سازماندهی حقوق جمعی و تنظیمات اجتماعی لازمه آن دیدگاههای مختلفی وجود دارد. حزب هاکپار نماینده ائتلاف جنبش های دموکراتیک و سوسیالیست است و حزب دموکراتیک کردستان هم جنبش محافظه کار تاریخی و نزدیک به مسعود بارزانی می باشد و همچنین بعضی از نمایندگان انجمن های اسلامی خواهان یک راه حل فدرال هستند.

http://www.todayszaman.com/columnist/seyfettin-gursel_351720_looking-at-the-kurdish-issue-from