معادله‌یی سه مجهولی
به گزارش کوردپاریز به نقل از روزنامه «شرق»، این روزنامه در یادداشتی به قلم «اردشیر زارعی قنواتی» نوشته است: در حالی که در طول بیش از یک ماه گذشته کوبانی زیر آتش و هجوم جنون آمیز تروریست های داعش قرار داشته و تقریبا تمامی افکار عمومی جهان و نیروهای مترقی منطقه خاورمیانه تمرکز نگاه خود را روی نقشه جغرافیایی به این نقطه متمرکز کرده اند، شاید کمتر کسی باور می کرد که یک دولت همسایه و یک سیاستمدار مدعی، اینچنین بی تفاوت و غیرمسوولانه نه تنها در مقابل این جنایت سکوت کند که همه تلاش خودرا برای اخلال در روند کمک رسانی دیگران هم به مقاومت کوبانی به کار ببندد.
اردوغان تا به امروز از هر توجیهی برای سدکردن راه کمک به کوبانی استفاده کرده و در آنجا هم که به ناچار مجبور به دخالت یا اظهارنظر شده است یا دوطرف جنگ را متهم به درگیری بین «دوگروه تروریست» کرده یا با طرح شروطی خودخواهانه راه را بر هرگونه حمایت عملی از مدافعان کوبانی مسدود کرده است. به نظر می رسد برای رییس جمهوری ترکیه آنچه بیش از هرچیز دیگری در این میان مهم است، سرنگونی «بشار اسد» و تبدیل قلمرو ارضی سوریه به یک حوزه نفوذ و تحقق بخشیدن به رویاهای ژئوپلیتیک خود بوده است. بحران سوریه از همان ابتدا در بین انواع بازیگران منطقه و بین المللی یک بازیگر منحصربه فرد داشت که وقتی گام به این بازی خونین گذاشت، برای رسیدن به پیروزی حتی قوانین غیرمشروع «دوئل» را هم برای خود ناکافی می دانست و تمایلات خویش را بر هرچیزی مقدم می شمرد. رجب طیب اردوغان دقیقا همان بازیگری است که در یک بازی جانبدارانه نیز البته با حضور داور، در اولین دقایق بازی حتما با کارت قرمز از بازی اخراج می شد. فراتر از وضعیت تاریخی و سابقه میدانی بازتولید تروریست بنیادگرای اسلامی در منطقه خاورمیانه بعد از تحولات کشورهای عربی در سه سال گذشته که تصویر روشن آن در جنگ داخلی و فرقه ای سوریه در قامت داعش و دیگر گروه های تروریستی چون «جبهه النصره» خود را نشان داد، حاکمان ترکیه از این کارت برای تحقق رویاهای ایدئولوژیک و منویات ژئوپلیتیک خود بیشترین بهره ممکن را برده اند. هم اکنون با رصد دقیق تحولات منطقه و نقشی که دولت آنکارا در این میان بازی می کند، باید حتی فراتر از اهداف استراتژیک در حوزه منافع ملی این کشور در نوع برخورد با تحولات جاری، چیزی را جست که شاید بیشتر درحیطه تحمیل «کیش شخصیت»و خصومت شخصی در برخورد با رژیم اسد و موجودیت کانتون های کردی شمال سوریه که بعنوان بخشی از سیستم پ‌ک‌ک در شمال سوریه شناخته شده‌اند، قابل تحلیل و توجیه باشد.
در این چارچوب فکری و رفتاری است که دولت آنکارا در روند حرکتی خود منطق سیاسی و مسوولیت های انساندوستانه را در قربانگاه تمایلات شخصی یک رهبر متوهم سیاسی ذبح می کند. در چنین شرایطی حتی بعضا می توان شاهد آن بود که توافقات موردی دولت آنکارا برای همکاری حداقلی در همکاری با ائتلاف ضدتروریستی برای مبارزه با داعش یا توافق اعلان شده با اقلیم کردستان عراق برای اجازه عبور پیشمرگه های کرد با تجهیزات سنگین خود از خاک ترکیه برای رسیدن به کوبانی در آخرین مراحل عملیاتی خود دچار یک سری شروط تازه شده و در نتیجه کوبانی همچنان تنها مانده و باید در زیر چشم جهانیان به خون افتادن جوانانش را به نظاره بنشیند. بیش از یک هفته است که تمام خبرگزاری های بین المللی و حتی از زبان بعضی از مسوولان ترکیه این خبر مخابره شده که آنکارا با اعزام پیشمرگه های اقلیم کردستان عراق برای رسیدن به کوبانی موافقت کرده است.
شروط آنکارا برای دادن اجازه عبور ۱۵۰ پیشمرگه از خاک ترکیه و ورود به کوبانی
یکی از این شروط مربوط به جلب موافقت رهبران کرد سوری برای پذیرش ورود حدود ۱۳۰۰ نیروی ارتش آزاد سوریه برای ورود آنان به منطقه کوبانی برای به اصطلاح مشارکت در کمک به این شهر است. این در حالی است که از همان ابتدای بحث اعزام ۱۳۰۰نیروی ارتش آزاد، رهبران محلی کرد سوری و گروه های مدافع خلقی کوبانی با خواندن دست اردوغان بلافاصله مخالفت خود را نشان داده و این گزینه منطقی را مطرح کردند که ما به کمک مستقیم آنان نیاز نداریم و بهتر است این واحد مورد حمایت آنکارا در صورت صداقت خود یک جبهه مستقل در منطقه شمال باز کرده و با داعش درگیر شوند. ظاهرا رهبران اقلیم کردستان نیز که به تازگی بیشتر به نیات و اهداف مخرب دولت اردوغان واقف شده اند، تاکنون زیر بار این شرط تحمیلی آنکارا نرفته اند. یکی دیگر از شروطی که دولت اردوغان در مقابل رهبران اقلیم کردستان قرار داده، موضوع تعیین زمان دقیق حضور این نیروها در کوبانی و تضمین به موقع جهت بازگشت از منطقه جنگی کوبانی به اقلیم است که با توجه به ماهیت جنگ کنونی و غیرقابل پیش بینی بودن بازه زمانی نبرد اصولا فاقد عنصر عقلانی جهت سپردن تعهد قانونی است. در حالی که کوبانی زیر فشار روزافزون داعش، بی منطقی فاجعه را تجربه می کند، آقای اردوغان در این شطرنج سیاسی همواره در حال آزمودن سناریوهای مخرب خود برای تسلط بر اوضاع و تغییر جهت حوادث در مسیر اهداف ایدئولوژیک – ژئوپلیتیک خود است و هرگام خود را به مقتضای تحولات جاری در این چارچوب برمی دارد.
