هیمن عبدالله، تحلیلگر کرد عراقی و مسئول بخش اخبار شبکه کردزبان روداو در مقاله‌یی تحلیلی با عنوان (آیا پ‌ک‌ک سلاح‌های خود را زمین می گذارد؟) با اشاره به پیام اخیر عبدالله اوجالان، رهبر حزب کارگران کردستان ترکیه (PKK) که طی آن از فرماندهان شبه نظامیان این حزب در کوهستان مرزی قندیل خواسته جهت بررسی مسئله زمین گذاشتن سلاح‌های خود در چارچوب روند صلح با دولت ترکیه، طی ماه جاری میلادی کنگره عمومی برگزار کنند؛ تاکید کرده که تصمیم گیری در این باره تنها در دستان اوجالان نبوده و این امکان نیز وجود دارد که برخی فرماندهان بلندپایه حزب در قندیل با چنین تصمیمی مخالفت کنند.
هیمن در مقاله خود آورده است:
«آن پیامی که طی چند روز گذشته به نمایندگی از عبدالله اوجالان، رهبر دربند حزب کارگران کردستان ترکیه (PKK) خوانده شد، بار دیگر بحث مربوط به زمین گذاشتن یا نگذاشتن اسلحه از سوی این حزب را بر سر زبان‌ها انداخت.
هر چند آنهایی که حزب کارگران کردستان ترکیه را از نزدیک نمی‌شناسند و تحقیقی درباره آن انجام نداده‌اند، بر این باورند که این حزب بنا به خواسته عبدالله اوجالان سلاح‌های خود را زمین می گذارد، اما باید گفت که این مسئله چندان هم آسان نیست، چرا که رهبر پ‌ک‌ک در زندانی انفرادی در شبه جزیره امرالی با وجود آنکه هنوز کنترل این حزب را از دست نداده، اما به تنهایی نیز نمی تواند در مورد دست کشیدن از سلاح تصمیم گیری کند و به همین دلیل نیز خواستار برگزاری کنگره حزب جهت بررسی این مسئله شده است.
از زمانی که به اصطلاح روند صلح میان ترکیه و حزب کارگران کردستان آغاز شده، عبدالله اوجالان با سه شاخه مختلف وابسته به این حزب سر و کار داشته که شاخه نخست رهبران نظامی مستقر در کوهستان قندیل ، شاخه دوم رهبران سیاسی داخل ترکیه و عضو حزب آشتی و دموکراسی (BDP) گذشته و حزب دموکراتیک خلق‌ها (HDP) کنونی و شاخه سوم نیز رهبران مقیم کشورهای اروپایی می باشد که منبع مالی اصلی پ‌ک‌ک به شمار می‌آیند.
در حالی که عبدالله اوجالان طی چند سال گذشته کمترین مشکل را با هر دو شاخه سیاسی و مالی حزب کارگران کردستان داشته، اما رابطه‌اش با شاخه نظامی حزب همواره ایده آل نبوده و بر همین اساس نیز چند سال پیش و در یکی از دیدارهای خود با نمایندگان حزب آشتی و دموکراسی در شبه جزیره امرالی، ضمن گلایه از رهبران نظامی پ‌ک‌ک در کوهستان قندیل و ابراز نگرانی از آنها، گفته بود: آنها مرا درک نمی‌کنند در حالی که من نگرانی‌های آنها را به خوبی درک می کنم!
طی سه ماه گذشته چندین بار نامه عبدالله اوجالان به دست رهبران نظامی حزب کارگران کردستان ترکیه در کوهستان قندیل رسیده و پاسخ آنها نیز به شبه جزیره امرالی منتقل شده و پیام اخیر اوجالان نیز پس از رد و بدل شدن این نامه‌‌ها بوده، با این حال وی در این پیام به جای آنکه دستور برگزاری کنگره حزب برای زمین گذاشتن سلاح را بدهد، پیشنهاد برگزاری کنگره جهت بررسی این مسئله را داده است.
در همین حال باید گفت که مسئله زمین گذاشتن سلاح از سوی حزب کارگران کردستان، حرکتی نمادین به شمار می‌آید، چرا که اگر تمامی نیروهای مستقر در کوهستان قندیل هم سلاح های خود را زمین بگذارند، باز یگان‌های مدافع خلق (YPG)، شاخه نظامی حزب اتحاد دموکراتیک (PYD) در کردستان سوریه در حال انجام فعالیت مسلحانه بوده و این بدان معنی است که پ‌ک‌ک همچنان سلاح را زمین نگذاشته و مشغول فعالیت مسلحانه می باشد.
بر همین اساس نیز، به نظر می رسد که بحث های کنونی بیشتر در رابطه با غیر مسلح کردن فرماندهان بلندپایه حزب کارگران کردستان در کوهستان قندیل بوده نه شبه نظامیان وابسته به این حزب که این کار نیز چندان آسان نمی‌باشد، چرا که اگر فرض کنیم فرماندهان نظامی پ‌ک‌ک در قندیل سلاح‌های خود را زمین گذاشته و آنجا را نیز ترک کردند، باید پرسید پس از آن چه رویدادی در انتظار آنها می باشد؟
هر چند که پیش بینی می شود برخی از فرماندهان نظامی حزب کارگران کردستان در کوهستان قندیل ، راهی کشورهای اروپایی شده و برخی دیگر نیز بتوانند به ترکیه بازگردند و در آنجا به فعالیت سیاسی بپردازند، اما گروهی از این فرماندهان بلندپایه هستند که به دلیل سابقه و گذشته خود، نه می توانند به اروپا بروند و نه آنکارا اجازه بازگشت آنها را می دهد.
در واقع آن دسته از فرماندهان نظامی حزب کارگران کردستان که در حال حاضر در کوهستان قندیل قدرت دارند، همان افرادی هستند که باعث نگرانی عبدالله اوجالان شده و به همین دلیل نیز اگر هم کنگره ای برگزار شود و دست کشیدن از سلاح تصویب گردد و یا ضرورت ایجاب کرد که اوجالان دستور زمین گذاشتن سلاح را صادر کند، باز باید منتظر ماند و دید که آیا تمامی فرماندهان و شبه نظامیان مستقر در قندیل به این تصمیم و یا دستور پایبند خواهند بود یا نه؟
در پایان باید گفت که احتمال دارد پایبندی تمامی فرماندهان و شبه نظامیان حزب کارگران کردستان در کوهستان قندیل به تصمیم و یا دستور زمین گذاشتن سلاح، به این مسئله بستگی داشته باشد که آیا براساس برخی گمانه زنی‌ها عبدالله اوجالان طی سال جاری میلادی از زندان آزاد می شود و یا اینکه در همان جزیره امرالی شاهد تقسیم شدن و انشعاب پ‌ک‌ک و یا یکپارچه ماندن آن خواهد بود؟
