در پی دعوت عبدالله اوجالان رهبر حزب کارگران کردستان ترکیه موسوم به پ‌ک ک، برای انجام کنگره و خلع سلاح، جمیل بایک از سران این گروه در دره‌های قندیل، از این دستور اوجالان سر باز زد و دستور وی را عملی ندانست.
چندی پیش عبدالله اوجالان در پی انجام اصلاحات توسط دولت ترکیه برای توسعه‌ی حقوق اکراد این کشور و ارائه‌ی بیانیه ده ماده‌ای در مورد بندهای توافق آتی این گروه با دولت، برای دومین بار جمیل بایک از سران پ‌ک‌ک در کوهستانهای قندیل شمال عراق به صراحت مساله‌ی خلع سلاح را رد کرد.
وی در تشریح دیدگاه گروه پ‌ک‌ک با کانال تلویزیونی آی ام سی گفت:« تا خود اوجالان به کنگره نیاید این گروه سلاح‌های خود را بر زمین نخواهد گذاشت. حتی من و بسه هوزات که با هم رهبریت این گروه را عهده‌دار هستیم نیز نمی توانیم چنین کاری انجام دهیم و گروه را وادار به خلع سلاح بکنیم.»
بایک در ادامه افزود: در مذاکرات پیشین پ‌ک‌ک با دولت ترکیه در اسلو به توافق رسیده بودیم که ما با اوجالان دیدار رودررو داشته باشیم. دولت ترکیه به این قول خود عمل نکرد و عبدالله اوجالان اکنون در موقعیتی قرار ندارد که تصمیم درستی را اتخاذ و امر کند. باید دولت ترکیه وضعیت اوجالان را تغییر دهد.
گفتنی است باییک قبلاً از لزوم تبدیل وضعیت حبس اوجالان در جزیره‌ی امرالی به حبس خانگی و یا آزادی وی سخن گفته است.
بایک همچنین ادعا کرد که دستگاه استخبارات ترکیه به آنها گفته است قتل سه تن از اعضای زن این گروه در پاریس به دست عناصر وابسته به جنبش گولن در این تشکیلات اطلاعاتی انجام شده است و کار خود آنها نبوده است. او همچنین افزود مذاکرات صلح اسلو توسط دولت ترکیه به مطبوعات درز داده شد و سپس به گردن پ‌ک‌ک انداخته شد. مذاکرات اسلو چند ماه پیش از مذاکرات کنونی امرالی آغاز شده بود که به دلیل درز آن به مطبوعات متوقف شد و روند جدید مذاکرات که به پروسه‌ی امرالی موسوم شده است؛ آغاز شد.
بعد از ماجرای کوبانی و تاسیس کانتون‌ها توسط شاخه‌ی سوری این پ‌ک‌ک و تصور اینکه قادر به ادامه‌ی مبارزه با ترکیه هستند؛ با دعوت تاریخی اوجالان برای انجام کنگره و خلع سلاح پ‌ک‌ک، این گروه دچار دودستگی شده است که یا باید اوجالان را از رهبریت حذف کنند و یا از او اطاعت نموده خلع سلاح شوند که این امر از نظر برخی از صاحب‌نظران این حوزه، زانو زدن در برابر ترکیه است؛ چراکه آنان معتقدند که این روند صلح و سخنان اوجالان به اجبار دولت ترکیه توسط وی به زبان رانده می شود و اوجالان دیگر بیش از آنکه رهبر پ‌ک‌ک باشد ابزاری است در دست دولت برای پیشبرد اهدافش.
اظهارات بایک در مورد اینکه اوجالان نمی تواند در شرایط کنونی(زندان) بجا و صحیح بیاندیشد و امر کند؛ خود اشاره‌ای مستقیم به این موضوع است.
