دیار غریب رئیس حزب راه حل دموکراتیک در کردستان عراق (پ‌چ‌د‌ک) ـ زیر شاخه‌ی پ‌ک‌ک در عراق ـ درخصوص تأسیس دولت کوردی در شمال عراق گفته: شکست آمریکا در عراق و ضعف حکومت مرکزی و حکومت العبادی در کنترل اوضاع و شکست داعش، زمینه را برای تجزیه‌ی این کشور هموار کرده که در چنین حالتی شاهد جنگ داخلی و اعلام استقلال کردستان به عنوان یک دولت مستقل خواهیم بود.
پ‌ک‌ک به عنوان شاخه‌ی مادر این حزب، از سال‌ها پیش و با خواست عبدالله اوجالان، از گزینه‌ی دولت کوردی استعفا داد و این را هم به عنوان اصلی مهم در اساسنامه و برنامه‌ی زیرشاخه‌هایش فرض کرد. این در حالیست که پ‌ک‌ک از بدو تأسیس با شعار کوردستان بزرگ شروع بکار کرد، اما پس از دستگیری رهبر این گروه در ۱۵ فوریه ۱۹۹۹ توسط سرویط اطلاعاتی ترکیه و انتقال وی به زندانی در جزیره‌ی امرالی، از خواست‌های دیرینه و آرزوهایش صرف نظر کرد و از آن روز به بعد، تمامی پیروان وی با چرخشی ۱۸۰ درجه، دولت را بزرگترین معضل بشریت و فرمول برده‌داری توصیف کردند و با آن به شدت مخالفت کردند. در این میان دیار غریب و حزبش هرچند زیرمجموعه‌ی پ‌ک‌ک است و بدون خواست و دستور سران آن عمل نمی‌کند؛ اما به دلیل موقعیت این حزب و استقرار آن در شهرهای اقلیم کردستان و تا حدودی دور بوردن از سران پ‌ک‌ک، همیشه دارای نظرات متفاوتی بوده که مخالف با نظر و برنامه پ‌ک‌ک بوده و بعضاً اینطور خود را نمایش می‌دهند. این در حالیست که پیروان اوجالان در پژاک و پ‌ی‌د، بارها بر این نکته تأکید کرده‌اند که به شدت مخالف دولت هستند.
هرچند غریب جرأت نکرده به صراحت از دولت کوردی بگوید وحمایت خود را از آن اعلام کند؛ اما آنچه را که بیان کرده، همان فرمول دولت کوردی در شمال عراق است که پ‌ک‌ک به شدت مخالف آن است. چراکه از یک سو عبدالله اوجالان آنرا نفی کرده و از سوی دیگر زمینه‌ی خصومت‌های دیرین پ‌ک‌ک و حزب دموکرات کوردستان عراق و خانواده‌ی بارزانی‌ها، مدام به عنوان پارامتری اساسی در مخالفت پ‌ک‌ک با پارتی خودنمایی کرده و اخیراً هم شدیدتر شده است. لذا وضعیت دیار غریب در چنین حالتی معلق خواهد ماند و باید تکلیف خود را روشن کند، یا با دولت کوردی موافقت کند و به جمع بارزانی‌ها بپیوندند؛ یا اینکه از سوی پ‌ک‌ک مورد بازخواست قرار می‌گیرد و ….
غریب: وضعیت موجود، تأکید بر تأسیس دولت کوردی است.
کوردپاریز، هیچ تعلق خاطری به گروه، حزب و یا جریان سیاسی، در میان انبوه سیاست ورزی های رایج احساس نمی کند و تلاش دارد تا رویکردی مستقل، نقادانه، تحلیلی و خردمندانه به وقایع و رخدادهای منطقه و جهان داشته باشد.