حزب کارگران کردستان (پ ک ک) پس از درگیری های شدید اخیر با ترکیه رسما خواستار بازگشت به شرایط گذشته در مسیر روند صلح با ترکیه شد.
به گزارش کورد پاریز به نقل از سی ان ان ترک، کنگره جوامع کرد (KCK)، شاخه سیاسی پ ک‌ک (حزب کارگران کردستان) به رسانه‌‌های ترکیه اعلام کرده است در صورتی که دولت این کشور حاضر باشد مجددا مذاکرات صلح را از سرگیرد، حاضر به پذیرش آتش بس خواهد بود.
این سازمان گفته است که شرط پذیرش آتش‌بس نظارت یک نیروی مستقل بر آن و آزادی همه زندانیان سیاسی است که ظرف دو سال گذشته به زندان افتاد‌ه اند.
این در حالی است که روز گذشته «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه اعلام کرد مبارزه با پ ک ک تا زمان تسلیم شدن آنها ادامه خواهد داشت.
آتش‌بس میان پ‌ک‌ک به رهبری «عبدالله اوجالان» که در زندان به سر می‌برد و دولت ترکیه در بهار سال ۲۰۱۳ برقرار شد. روند مذاکرات صلح و آتش‌بس یاد شده در درگیری‌هایی که از اواخر ماه ژوئن شروع شد، برهم خورد و پ‌ک‌ک بار دیگر هدف حملات شدید ارتش ترکیه قرار گرفت.
حزب دمکراتیک خلق‌ها (HDP) که شاخه سیاسی پ.ک.ک در ترکیه است در این مدت بارها تلاش کرده تا شرایط کنار گذاشتن جنگ و برقراری مجدد آتش بس را احیا نماید.
حزب کارگران کردستان یا همان پ.ک.ک که پس از قرار گرفتن در لیست سیاه گروه های تروریستی از سوی اروپا و آمریکا با نام های متنوع دیگری فعالیت میکند در طی دورانی که شرایط گفتگوی سیاسی با دولت ترکیه محیا بود به انحاء مختلف و به جای طراحی یک بازی برد برد ، در مسیری گام برداشت که عملا به نظر می رسد روند صلح ترکیه با پ.ک.ک مسیر سخت و دشواری را پیش رو خواهد داشت و از طرف دیگر ترکیه نیز به لحاظ اتخاذ سیاست های ماجراجویانه در منطقه در شرایط خاصی قرار گرفته که حمایت های پیدا و پنهان ترکیه از داعش نیز این شرایط را برای ترک ها سخت تر نموده است در این وضعیت ترکیه راه برون رفت از این شرایط را به نحوی طراحی کرده تا پ.ک.ک را نیز در نقطه موازی با داعش تعریف نموده و ضمن بهره گیری از این فرصت، مسئله کردی را در تنگنای الزام به تمکین قرار دهد و این در حالی است که هر یک از طرفین بدون توجه به طرف مقابل تنها منافع خود را از زاویه بسته نگاه میکنند و این رویکرد تنها به سمت معادله برد – باخت در تئوری بازی های حرکت میکند . در سوی دیگر معادله دیگری برقرار است که طرف اصلی آن برخی قدرتهای بین المللی است که شاخص ترین آنها ایالات متحده می باشد و به نظر می رسد رویکرد جامعه بین الملل در مقابله با افراط گرایی و رادیکالیسم معطوف به نگاه ابزاری و کارویژه اصلی این رویکرد منافع قدرتهای بین المللی و هم پیمانان منطقه ای آنها است ، لذا گروه های افراطی با رویکرد سخت و مسلحانه بهترین ابزار تامین اهداف این قدرتها می باشند . مسئله ای که شاید هیچ گاه از زبان سرکردگان این گروه های تروریستی و خشونت طلب برای اعضاء خود بازگو نشود چرا که آنها در خط مقدم قربانیان اصلی این سیاست شوم می باشند .
