ریبوار مرادی
چند روز پیش روزنامه دیلی تلگراف خبری را منتشر کرده بود که در آن جمیل بایک از سران پ‌ک‌ک (حزب کارگران کردستان) گفته بود بطور غیرمستقیم و مخفیانه با آمریکا رابطه داریم.
بایک در این خبر از آمریکا خواسته بود تا این کشور مستقیماً نقش میانجیگری پ‌ک‌ک و ترکیه در روند مذاکرات صلح را برعهده بگیرد و ضمناً اعلام آتش بس را نیز منوط به پایان گرفتن عملیات‌های نظامی ترکیه علیه این گروه و همچنین حضور آمریکا به عنوان طرف سوم در این قرارداد و آتش‌بس دانسته بود.
کاخ سفید روز دوشنبه ۲۶ مرداد ماه در واکنش به این خبر اعلام کرده بود که این خبر کذب است و هیچ گونه رابطه‌یی با پ‌ک‌ک ندارد.
جان کربی، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در این باره گفت ما به هیچ وجه گفتگوی مستقیم یا غیر مستقیمی با پ‌ک‌ک انجام نداده‌ایم. چراکه پ‌ک‌ک یک سازمان تروریستی است و آمریکا هیچ وقت با آن گفتگو نخواهد کرد. نظر ما درباره این گروه هیچ تغییری نکرده است. این گروه روزانه در داخل ترکیه سبب کشته شدن چندین نفر می‌شود و کامیون‌ها را آتش می‌زند و ….
اما بایک چرا همچنین ادعایی را مطرح کرد؟
پ‌ک‌ک به عنوان یک جریان مارکسیت – لنینیستی، از هرلحاظ با ایدئولوژی لیبرالی آمریکایی‌ها در تناقض است و از همان روزهای نخست، پ‌ک‌ک پرچم ضدامپریالیستی را علم کرده و خود را آنتی امپریالیست قلمداد کرده و به هیچ نحو این سیستم را قبول ندارد؛ حال چطور شد که دست به دامن آمریکایی‌ها شده است؟
از سوی دیگر ترکیه از متحدان آمریکا است و یکی از اعضای ناتو. لذا به نظر نمی‌رسد آمریکا به خاطر هیچی، روابط خود با متفق خود در خاورمیانه را از دست بدهد. این در حالیست که در موضوع اینجرلیک هم که ترکیه اجازه‌ی استفاده آمریکا از آن را داد تا از آنجا به داعش حمله کنند، بخشی از همان چراغ سبز آمریکا به ترکیه بود تا مواضع پ‌ک‌ک را در شمال عراق مورد حمله قرار دهد.
از همه مهمتر اینکه، کشوری همچون آمریکا که خود گروه‌هایی همچون پ‌ک‌ک و پژاک را در لیست ترور قرار داده، چگونه است که اقدام به روابط مستقیم یا غیر مستقیم با این گروهها بکند؟ آمریکا در خصوص موضوع زیرشاخه‌ی پ‌ک‌ک در شمال سوریه که به نام ی‌پ‌گ و پ‌ی‌د شناخته شده‌اند نیز این موضوع را بارها تکرار کرده که این گروهها به ویژه ی‌پ‌گ به عنوان همکار آمریکایی‌ها در منطقه مشغول به خدمت هستند و این تنها به خاطر نقشی است که این گروه در پاکسازی مواضع و پایگاه‌های داعش پس از بمباران هوایی توسط جنگنده‌های ائتلاف انجام می‌دهد و آمریکا به این نکته هم تأکید کرده که این وضعیت تا حضور داعش در منطقه پایدار خواهد بود و این همان ابزاری بودن این گروهها در دست آمریکا را نشان می‌دهد.
به عقیده‌ی کارشناسان، موقعیتی که پ‌ک‌ک در حال حاضر در آن قرار گرفته و بهتر است بگوئیم شرایطی که ترکیه برای آن به وجود آورده است، تقریباً شبیه شرایط این گروه در اواسط دهه‌ی نود میلادی است. لذا تحت فشار مضاعفی قرار دارد و اینکه در چنین موقعیتی به آمریکا پناه می‌برد، خود تأیید این موضوع است.
اهمیت موضوع زمانی نمایان می‌شود که به ماهیت نگاهی که آمریکایی‌ها به این نوع گروه‌های تندرو و خشونت‌طلب همچون پ‌ک‌ک و پژاک در منطقه دارد؛ پی ببریم. از دید کشورهای غربی به ویژه آمریکا، این گروهها تنها وسیله و ابزاری برای تسریع در رسیدن به اهداف خود هستند و در نقطه‌ی پایانی هیچ جایگاهی ندارند. از سوی دیگر زمان مصرفی که برای آنها تعیین می‌شود خود تأیید مکرر بر این ادعاست. نمونه‌ی بارز آن، نگاه و موضع آمریکایی‌ها در مورد ی‌پ‌گ در شمال سوریه است که بارها تأکید کرده‌اند که آنها فقط تا زمانی در این مسیر خواهند بود، که داعشی وجود داشته باشد و با آن بجنگند. لذا می‌توان نتیجه گرفت که پایان داعش در شمال سوریه برای آمریکایی‌ها، پایان ی‌پ‌گ هم خواهد بود؛ چون این گروه هم بخشی از پ‌ک‌ک است و نهایتاً در لیست ترور قرار دارد.
