بیش از ۸ میلیون نفر در سوریه و شمال عراق تحت قوانین داعش زندگی می‌کنند. با وجود این که رهبر این گروه ابوبکر البغدادی، تابستان گذشته اعلام خلافت کرد، اما در حقیقت داعش متشکل از چند شهر و تعداد زیادی شهر کوچک و روستا در سوریه و عراق است که تحت اشغال یک نیروی نظامی قرار دارند. در میدان جنگ، داعش توانمند است، چون توسط مجموعه ای از ژنرال های سابق عراقی و فرماندهان باسابقه القاعده مورد آموزش های شدید نظامی قرار گرفته است. اما در بعد غیرنظامی، قلمروی تحت نفوذش را بسیار ابتدایی اداره می کند و جمعیت تحت کنترلش را با قوانین بی رحمانه و مجازات های سنگین و … می ترساند. کرک سوول، تحلیلگر خاورمیانه می گوید اعمال داعش «همانند چیزی بین مافیا، گروه شورشی و تروریستی است.»
به گزارش کوردپاریز، مردم تحت اختیار این قلمرو از پوند سوری، دینار عراقی و دلار آمریکایی استفاده می کنند. بزرگترین چالش داعش، پرداخت حقوق و سازماندهی اعضای این گروه است. این گروه می گوید روزانه حدود ۱ میلیون دلار از طریق اخاذی، آدم ربایی و فروش نفت خام که از چاه های سوریه به دست می آورد، درآمد دارد.
داعش زندگی را به قرون گذشته یعنی قرن هفتم کشانده است. داعش در شهری همچون رقه، پایتخت عملی اش در شمال سوریه و در موصل عراق، گشت پلیس اخلاقی راه انداخته است که تعطیلی مغازه ها در هنگام نماز، ریش داشتن مردان و پوشیده بودن کامل زنان را چک می کنند. در ایست های بازرسی، پلیس اخلاقی، گوشی های موبایل را چک می کند تا پیام های کوتاه و پست های فیسبوک را بررسی کند و مطمئن شود که رانندگان تاکسی فقط به رادیو داعش گوش می کنند. براساس جزوه داعش که در حلب منتشر شده است، لیست مجازات برخی از جرایم به این شرح است «شرب خمر: ۸۰ ضربه شلاق. افترا: ۸۰ ضربه شلاق. جاسوسی برای کفار: مرگ. ارتداد از اسلام: مرگ. دزدی: اگر دزدی و قتل ثابت شود، مرگ با استفاده از صلیب کشید.»
در جزوه ای که با عنوان زنان در داعش، توسط حامیان زن داعش منتشر شده این گونه گفته شده است که دختران می توانند در سن ۹ سالگی ازدواج کنند و همسرانشان باید ۱۶ یا ۱۷ ساله باشند. در مناطق تحت کنترل داعش، زنان باید دو لباس بلند بپوشند تا بدنشان دیده نشود و با یک پارچه سه لایه هم باید چشمانشان پوشیده شود تا حتی در نور آفتاب هم دیده نشود. در عراق بیش از ۱۳۰۰ زن و کودک ایزدی به عنوان برده جنسی استفاده می شوند. مجموعه ای از انبارها وجود دارد که بردگان جنسی که برخی شان ۱۲ سال سن دارند، همانند خودروها به نمایش در می آیند و به مبارزان داعش فروخته می شوند.
اما اکثریت جمعیت این قلمرو، به خاطر این که اینها جانشینان حکومت های سوریه و عراق هستند، افسرده اند. در واقع در اولین روزهای پیروزی های آنها در سال ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴، به طور گسترده ای از داعش استقبال کردند. اما اوضاع تغییر کرده است چون شرایط زندگی آنها رو به وخامت گذاشته است. در بعضی از مناطق قیمت بنزین به ۱۸ دلار در هر گالون رسیده است. قیمت گاز خوراک پزی، آرد، نان و دیگر مایحتاج اولیه افزایش یافته است. آب، جیره بندی شده است و مردم به خاطر کمبود و قطع برق، چوب می سوزانند. سوول می گوید: «آن ها تا شش ماه پیش فکر می کردند می توانند یک حکومت تشکیل دهند. اما آنها پرسنل یا نیروی انسانی این کار را در اختیار ندارند.» سوال مهمی که مطرح می شود این است که آیا دولتی پیدا می شود که در این منطقه پرهرج و مرج بهتر از این عمل کند؟
این نوع زندگی، آدم را به فکر گروه و فرقه‌هایی می‌اندازد که تمامی اعضای خود را در قالب‌های خشک و بی‌جان تحت کنترل خود دارند و برای همه چیز یک خط قرمز تعریف شده است. البته این قوانین را نمی‌توان در حد قوانین وضع شده در جوامع دانست و مقایسه کرد، چراکه قوانین وضع شده گروه‌هایی همچون داعش که شمارشان در منطقه هم کم نیست، به محیط شخصی و کاملاً خصوصی آدم‌ها هم نفوذ می‌کنند و به عنوان بخشی از ملک عمومی تعریف می‌شوند. درحقیقت در همچنین گروه‌هایی هیچ فردی به معنی فردیت خودش وجود ندارد و به نوعی همان داستان بلشویک‌ها از یک منظر دیگر تکرار می‌شود.
به عنوان مثال اگر گروه‌های مستقر کنونی در کوهستان‌های قندیل را در نظر بگیریم که حالا شده مأمن و پناهگاه پژاک و پ‌ک‌ک، هیچ فردی صاحب هیچ چیزی نیست، حتی فکرش هم مال رهبر گروه است. از مهم‌ترین اقداماتی که این گروه‌ها در همان ابتدا شروع می‌کنند اینست که مغز، دل و وجود آدم‌ها را از هرآنچه داشته و ذخیره کرده خالی کنند و به جای آن، افکار و رفتارهای تعریف شده از سوی رهبر گروه را تزریق و جاسازی کنند. لذا وقتی در مورد یکی از آنها صحبت می‌شود، بدون آنکه دیگری را از نزدیک بشناسی، انگار سالهاست در آن محیط زندگی کرده‌ای، چون همگی یک نوعند و فرق چندانی با هم ندارند.
