از زمان شروع مجدد درگیری‌های میان ترکیه و حزب کارگران کردستان ترکیه (پکک)، بارها شاهد انتشار بیانیه‌های متفاوت از سران این گروه و شاخه‌ی شهری آن (حزب دموکراتیک خلق‌ها – HDP -) و رئیس آن صلاح‌الدین دمیرتاش بوده‌ایم.
به گزارش کوردپاریز به نقل از رسانه‌ی رسمی گروه، دوران کالکان از سران این گروه بار دیگر درخواستی جدید مطرح کرد. وی اخیراً به اعضای مسلح خود دستور داده تا به سربازان عادی حمله نکنند و تنها اشخاص مهم نظامی، سیاسی و امنیتی را هدف حملات خود قرار دهند.
کالکان در بخش دیگری از سخنانش باردیگر حکومت ترکیه و حزب عدالت وتوسعه و شخص رجب طیب اردوغان را نشانه رفته و وی و حزبش را مقصر اصلی حملات و درگیری‌های اخیر معرفی کرده است. در ادامه هم به اواکنشی تند جواب اظهارات اخیر صلاح‌الدین دمیرتاش را داده و گفته مگر دمیرتاش و دیگر نمایندگان که با رأی مردم وارد مجلس می‌شوند، چه دستاوردی داشته‌اند که از خلع‌سلاح پکک می‌گویند؟ وی در پایان هم از ترکیه خواسته که حملاتش را متوقف کند تا آنها نیز آتش‌بس اعلام کنند.
گفتنی است که روز قبل از اظهارات این سرکرده پکک، یکی دیگر از سران آن به نام جمیل بایک، به شدت درخواست دمیرتاش را رد کرده و به نوعی درخواست وی را آب ریختن در آسیاب اردوغان معرفی کرده بود.
دمیرتاش از همان ابتدا خواستار توقف درگیری‌ها و اعلام آتش‌بس مجدد از سوی پکک شد. به همین خاطر هم به اروپا سفر کرد و در بروکسل با زبیر آیدار و رمزی کارتال از سران این گروه دیدار کرد و آنها هم بر این نکته تأکید کردند که پکک نباید وارد این بازی شود و باید آتش‌بس اعلام کند. اما پکک در جواب گفت: آنها هیچ کدام صلاحیت تصمیم‌گیری و حتی درخواست در این مورد را هم ندارند.
لازم به ذکر است که سران پکک زمستان گذشته هم باردیگر این موضع خود را به صراحت آشکار کردند و گفتند که حتی عبدالله اوجالان رهبر این گروه هم صلاحیت تصمیم‌گیری ندارد چه برسد به دمیرتاش و یا هیئت انتخابی اردوغان برای دیدار با اوجالان در جزیره امرالی.
از زمان مجدد درگیری‌ها و حتی قبل از آن و در زمان پیگیری مذاکرات صلح، سران این گروه چه در داخل و چه در خارج، دچار تناقض‌گویی و چند دستگی شده‌اند. برای نمونه، شاخه‌ی شهری این گروه با ریاست صلاح‌الدین دمیرتاش، بر فاز سیاسی و مذاکره تأکید دارد و سران اروپانشین این گروه هم تقریباً موافق وی هستند. این اختلاف در زمان مذاکرات هم به خوبی ملموس و محسوس بود.
از سوی دیگر آنچه عبدالله اوجالان در زندان گفته و بر آن اصرار دارد، در قاموس سران این گروه در کوهستان‌ها، تعریف نشده است و اصلاً معنی و مفهومی ندارد. این اختلافات حتی به جایی رسید که سران این گروه علناً اعلام کردند که خط اوجالان را نخواهند خواند چراکه او در موقعیت زندان است و دید درست و واقعی از وضعیت بیرون ندارد.
در مورد درگیری‌های اخیر هم دچار اختلاف و چند دستگی شده‌اند. این بار در میان سران گروه در کوهستان این اختلاف بیشتر به چشم می‌خورد. هربار یکی از آنها درخواست متفاوتی از اردوغان و ترکیه دارند. اگر یادمان باشد همان ساعات اولیه درگیری، سران این گروه اعلام کردند که دیگر آتش‌بس معنی ندارد و مذاکرات صلح هم به پایان رسیده است. در مقابل مقامات ترکیه هم تاکنون بارها اصرار کرده‌اند که آنها حاضر نخواهند بود با یک گروه خشونت‌طلب مذاکره کنند و تا نفر آخر آنها، به حملات خود پایان خواهند داد.
اما دو روز پس از بیانیه‌ی پکک، باردیگر سران این گروه اعلام کردند که پکک آماده است دوباره بر سر میز مذاکره بیاید. نظر جمیل بایک، دوران کالکان و مراد کارایلان در این زمینه، بسیار متفاوت بوده و هرکدام تاکنون درخواست‌هایی از ترکیه داشته‌اند. نمونه‌ی این ناهماهنگی و چنددستگی را می‌توان در اعلام کشته‌ها هم دید. چند روز پس از بمباران قندیل، کارایلان آمار کشته‌ها را ۳۰ تن اعلام کرد که روز بعد از آن بسه هوزات هم گفت که تاکنون ۱۱ تن از اعضای این گروه کشته شده‌اند. حال که سران این گروه در داخل خود تا این حد دچار چنددستگی و اختلاف شده‌اند و هیچ کدام خط دیگری را نمی‌خواند، پس مقامات ترکیه چگونه باید این خط را بخوانند و بفهمند که پکک چی می‌خواهد؟ چراکه در حال حاضر چند تا پکک داریم که هرکدام خواست متفاوتی را مطرح می‌کند.
