پس از ماهها سلطه داعش بر شهر سنجار (شنگال) بالاخره این شهر از وجود داعش پاکسازی شد. اما شاید این تنها بخش کوچکی از پروسه باشد چراکه هنوز هم تسویه حساب های حزب و گروهی در این منطقه به قوت خود باقی است.
کوردپاریز/ کردهای ایزدی شنگال ماهها با قوانین تحمیلی و خشن داعش زندگی روزمره اشان را می گذراندند و حالا هم با آزادسازی این شهر، انتظار می رود شرایط جدیدی بر این منطقه حاکم شود. اما آنچه سبب نگرانی اذهان عمومی و مردمان این منطقه شده اینست که بر سر دوراهی انتخاب قرار داده شده اند و به گفته ی خود آنها، قربانی تسویه حساب های گروهی و حزبی پ.ک.ک (حزب کارگران کردستان ترکیه) و پارتی (حزب دموکرات کوردستان عراق) شده اند.
از همان روزهای نخست که داعش این مناطق را تصرف کرد، پ.ک.ک بارزانی ها و پارتی را متهم به این کرد که برعلیه ایزدی های این منطقه توطئه کرده اند و با داعش هم پیمان شده اند و لذا نیروهای پیشمرگه را از آنجا خارج کرده اند و هیچ مقاومتی نکرده اند و این شهر هم سقوط کرد و در دست داعش افتاد. پارتی هم در مقابل تمامی این ادعاها را تکذیب کرد و اعلام کرد که باید پ.ک.ک نیروهایش را که تحت عناوین واسامی مختلف در این منطقه مستقر کرده است، خارج کند چراکه شنگال بخشی از جغرافیای عراق است و هیچ ربطی به پ.ک.ک ندارد و اگر در گفتار و کردار خود صادق است برود و شهر دیاربکر را در ترکیه تصرف کند.
پارتی مدام بر این نکته تاکید داشته که پ.ک.ک حزبی ترکیه ایست و نباید در امور اداری، سیاسی و اجتماعی عراق و اقلیم کردستان مداخله کند اما پ.ک.ک هم می گوید کردستان یک جغرافیا دارد و ما هم کردستانی هستیم. از سوی دیگر پ.ک.ک در جواب مقامات اقلیم کردستان که خواستار ترک اعضای این گروه از شنگال و دیگر مناطق شمالی عراق شده اند گفته: ما با دعوت کسی به اینجا نیامده ایم تا با خواست آنها این مناطق را ترک کنیم.
حال پس از ماهها بحث و تنش در این باره، اکنون شنگال آزاد شده و پارتی می گوید ما آزاد کردیم و پ.ک.ک هم می گوید زمانیکه ما وارد شنگال شدیم جز داعش کسی آنجا نبود. در ضمن پ.ک.ک مدام از این نکته شاکی بوده که چرا رسانه های اقلیم کردستان وجود آنها را در منطقه انکار می کنند و تصاویر آنها را پخش نمی کنند. در این میان مردم شنگال هم میان منگنه این گروه ها قرار گرفته اند و به نوعی منتظر پایان تسویه حساب های حزبی طرفین هستند تا شاید اوضاع معیشتشان تا حدودی رو به بهبود بگذارد.
آنچه مردمان این منطقه می خواهند اینست که آنها را به حال خودشان بگذارند و بسان کالایی تجاری با آنها بازرگانی نکنند. اما گوش شنوایی برای شنیدن این سخنان یافت نمی شود و این مردم همچنان در ناامیدی و بلاتکلیفی قرار دارند.
شواهد و قرائن از آن حکایت دارند که این بار بارزانی و حزبش مصر است تا پ.ک.ک و گروه هایش را که با اسامی و القاب مختلف در این منطقه حضور دارند، بیرون کند و کنترل آنجا را به دست بگیرد. لذا در اولین سخنان مقامات اقلیم پس از آزادسازی شنگال، از استان شدن این منطقه سخن به میان آمده، اما پ.ک.ک در آخرین موضع خود گفته باید شنگال به حالت خودمختاری و فرماندهی مشترک اداره شود. به عبارتی دیگر پ.ک.ک خواستار تقسیم قدرت و جغرافیا به صورت فیفتی فیفتی (پنجاه پنجاه) شده است که قبول آن از سوی پارتی امری غیرممکن می نماید و از سوی دیگر حکومت مرکزی بغداد هم به شدت مخالف این سهم خواهی هاست، چون از دید بغداد شنگال بخشی از جغرافیای عراق محسوب می شود و تعرض به مرزهای آن، تکرار همان کاری خواهد بود که داعش انجام داد.
با این حساب باید منتظر ماند و دید که تکلیف نهایی این منطقه چه خواهد شد. آیا به عنوان بخشی از اقلیم کردستان تحت حاکمیت اربیل خواهد بود یا بغداد؟ یا اینکه برای اخراج پ.ک.ک از این مناطق، پارتی و حکومت مرکزی به اقدام نظامی متوسل خواهند شد؟