به دنبال ترور رئیس وکلای شهر دیاربکر ترکیه (طاهر الچی)، مقامات ترکیه بلافاصله اعلام کردند که این یک اقدام تروریستی بوده و به زودی عامل یا عاملین آن شناسایی و بازداشت خواهند شد.
کوردپاریز/ رسانه های (HDP)حزب دموکراتیک خلق ها و پ.ک.ک هم بلافاصله این اقدام تروریستی را به دولت ترکیه ربط دادند و مدعی شدند که الچی به ضرب گلوله پلیس کشته شده است. در ادامه ی حاشیه های این پرونده، مرال دانیش بشتاش از نمایندگاه HDP در پارلمان ترکیه با طرح سوالاتی در خصوص این پرونده، پلیس ترکیه را متهم به ترور الچی اعلام کرد و این اقدام را توطئه ای از پیش طراحی شده خواند.
بشتاش در پارلمان از افکان آلا وزیر کشور ترکیه پرسید چرا هنگام ترور یک دستگاه تاکسی در محل حادثه پارک شده بود تا فرصت کافی برای اقدام فرد ضارب در حضور یگان‌های ویژه پلیس بسوی طاهر الچی بوجود آید و نیروهای پلیس بجای حفاظت از او اقدام به شلیک به طرف نواحی نامعلوم می‌کردند؟
این نماینده HDP عکس‌العمل نیروهای دولتی حاضر در محل ترور را مصنوعی خوانده و گفته مشخص نیست که چرا این نیروها فرد ضارب را پس از شلیک گلولەهایی که بطرز عجیبی به او اصابت نمی‌کردند، تحت تعقیب قرار ندادند؟ اصلا مشخص نیست که چرا پلیس‌های حاضر در صحنه بیش از یک سلاح حمل می‌کردند و چرا تحقیقات در مورد نوع گلولەای که به طاهر الچی اصابت کرده اعلام نمی‌شود؟ چرا احمد داوود اوغلو نخست وزیری ترکیه طی مصاحبه‌ای اعلام کرد “اگر تروریست‌ها پلیس ما را هدف قرار نمی‌دادند چنین واقعەای هم روی نمی‌داد” ؟
این نماینده HDP، ۲۰ سوال را در این خصوص مطرح کرد و از وزیر کشور خواست تا به آنها جواب دهد. اما این تنها یک سوی مسلئه است چراکه خود HDP و پ.ک.ک هم به نوعی در این پرونده متهم شناخته شده اند. اینکه رسانه های پ.ک.ک و HDP بلافاصله توپ را به زمین ترکیه انداختند و آنرا توطئه ای از پیش تعیین شده توسط این کشور خواندند، یک سوی این معادله چند مجهولی است که به عقیده ی کارشناسان این اقدام تنها برای آن بوده تا این گروهها انگشت اتهام را از خود دور کنند. چرا؟ شاید با نگاهی کوتاه به آنچه آنروز در دیاربکر اتفاق افتاد، بتوان تاحدودی زوایای مبهم آنرا روشن کرد.
اول اینکه طاهر الچی که رئیس دفتر وکلای دیاربکر بود، در مکان مذکور که یک مکان باستانی بوده و گفته می شود قدمت آن به ۱۶۰۰ سال قبل برمی گردد و این اواخر دستخوش تخریباتی بخاطر درگیری های پ.ک.ک با پلیس شده بود، حضور یافته بود تا از ساکت کردن صدای تفنگ ها بگوید و حمایت خود را از امنیت، دمکراسی و گفتگو اعلام کند تا بیش از این خون آدم ها ریخته نشود و آثار باستانی هم به این شکل نابود نشوند. اما گویا این سخنان برای پ.ک.ک نوید خوبی نداشت و یادآور روزهای گذشته برای این گروه بود. اساسا این مسئله که از سوی الچی دنبال می گردید نقطه مقابل رویکرد پ.ک.ک است و واکنش شتابزده پ.ک.ک به این ترورجای تامل بسیار دارد.
نکته ی دیگر را هم شاید بتوان در حملات تروریستی سوروچ و ایستگاه راه آهن آنکارا جستجو کرد. هردوی این حملات زمانی اتفاق افتادند که افرادی با راهپیمایی خواستار پایان دادن به خشونت و درگیری شده بودند و اینکه گروهی هم از این آشوب و خشونت ها سود می برد، برکسی پوشیده نیست. لذا ترور الچی هم که می خواست همان خط مشی دوری از خشونت و اسلحه و یافتن راه حل مبتنی بر مذاکره و گفتگو که از روش های سیاسی تبعیت کند و به دور از خشونت و سلاح را دنبال کند، به حملات قبلی ارتباط پیدا می کند، چون وجه مشترک این پرونده ها یک چیز بوده و آن هم ساکت کردن سلاح ها و بازگشت امنیت و آرامش در ترکیه و این دقیقا همان مسئله ای بود که موجب پیروزی آک پارتی در انتخابات اخیر گردید .
بهر روی این که پ.ک.ک مستقل از رفتار سیاسی طراحی شده توسط آک پارتی در این سناریو مشارکت دارد و یا به شکلی ابلهانه در زمین آک پارتی اهداف این حزب فرصت طلب را اجرا می کند ، چیزی را در این سناریو تغییر نمی دهد .
پ.ک.ک و آک پارتی یک سناریو و دو برداشت
کوردپاریز، هیچ تعلق خاطری به گروه، حزب و یا جریان سیاسی، در میان انبوه سیاست ورزی های رایج احساس نمی کند و تلاش دارد تا رویکردی مستقل، نقادانه، تحلیلی و خردمندانه به وقایع و رخدادهای منطقه و جهان داشته باشد.