اردشیر عبدالله زادگان

مقاله وارده : این مطلب توسط یکی از خوانندگان سایت ارسال شده است که عینا منتشر می گردد، کوردپاریز نقدهای این گفتار را با رعایت اصول حرفه ای مطبوعاتی می پذیرد .

پس از آنکه روسیه وارد منازعه سوریه گردید یکی از گزینه هایی که برای کردها و به طور ویژه پ.ک.ک ایجاد گردید تعمیق روابط دوستانه قدیمی با روسها بود. این روابط برای پ.ک.ک میتوانست دستاوردهایی داشته باشد و مهمترین عامل این مسئله هم تضاد منافعی است که بین ترکیه و روسیه شکل گرفته و روز به روز عمیق تر میشود.
اما پ.ک.ک چه دستاوردی میتواند از این رهگذر برای خود دست و پا کند؟ و مهمتر اینکه روسیه با چه نگاهی به پ.ک.ک فضای ارتباط را فراهم آورده است ؟
این مسائل از آن رو اهمیت دارد که این سیاستها و رویکردهایی که از سوی پ.ک.ک اتخاذ میگردد نتایج آن در افزایش تابوت هایی است که جنازه کردهای ترکیه را حمل میکند و تعدد کشته هایی است که در کوهستان قندیل از پ.ک.ک گرفته میشود .
در واقع پ.ک.ک بر طبل جنگی میکوبد که مارش خاکسپاری جنازه های اکراد نظامی و غیر نظامی را در ترکیه بلند میکند و این به آن معنا است که پ.ک.ک در مسیری حرکت میکند که نتیجه زیانباری برای کردها دارد .
شاید این تصور بوجود آید که برای بدست آوردن مطالبات خود باید هزینه پرداخت کنیم و البته چه هزینه ای بالاتر از خون انسان که در این راه اهداء شود . شاید آنان که در میان کردها زندگی کرده اند خصوصا کردهای مرزنشین این سخن را زیاد شنیده باشند که اعضای پ.ک.ک با مراجعه به خانواده های آنها از آنها میخواهند که جوانانشان را برای کردستان به پ.ک.ک بدهند و البته به کرات اتفاق افتاده که این کار را به اجبار و یا تهدید انجام داده اند. ولی سوالی که همیشه در ذهن کردها باقی مانده است این قصه تا کی ادامه دارد ؟!
تا کی باید کردها فقط خون دهند و هیچ نتیجه ای نداشته باشند ؟
آیا هیچ گاه این سوال برای ما پیش نیامده که پ.ک.ک از جان کردها چه میخواهد ؟ ولی به جهت واکنش های تند و افراطی از سوی پ.ک.ک هیچ گاه فرصت بروز و بیان نداشته است .
واقعیت این است که پ.ک.ک تا کنون با اتخاذ سیاست هایی که مرتب دچار چرخش هم میشود بیش از ۴۰ هزار کرد را قربانی کرده است و در عصری که اوج مدرنیته در جهان تعریف میشود در خاورمیانه، از یک سو داعش با رفتار های خشن و غیر انسانی به سلاخی انسانها مشغول است و در سویی دیگر پ.ک.ک با سیاست های غلط و اصرار بی منطق بر تئوریهای خیالبافانه جان هزاران کرد را گرفته و فضا را برای حیات کردها به حداقل می رساند .
اگر کمی به عقب باز گردیم در آن زمان که پ.ک.ک تاسیس شد و این رویکرد مسلحانه و تجزیه طلبانه را آغاز کرد بیش از ۷۰ حزب و گروه از کردها در ترکیه فعالیت میکردند و فضای سیاسی پانترکیستی برای آنها حداقل رفتار سیاسی را تعریف میکرد و اگر در آن مقطع قاعده بازی را بر هم نمی زدند چه بسا اینک کردها در ترکیه همانند ایران میتوانستند براحتی کاندید مجلس شوند و به فعالیت سیاسی و مدنی بپردازند ولیکن پ.ک.ک هر آنچه توانست بر طبل بی منطق افراطی گری کوبید و زمینه را برای پان ترکهای افراطی ترکیه فراهم آورد و اینک همان شد که می بینیم، کردها را در ترکیه به راحتی میکشند و قدرتهای بزرگی که پ.ک.ک تصور میکند با او همپیمان هستند فقط توصیه میکنند .
واقعیت این است که کشتار کردها در ترکیه ناشی از فرصت طلبی ترکهای جاه طلب است در ترکیه، که نمود عینی آنها را در اردوغان میتوان دید و پ.ک.ک که با برهم زدن بازی حداقل فضای سیاسی که به سمت حداکثری هم در حرکت بود را برهم زد و اکنون مرتب از این شاخه به آن شاخه می پرد شاید بتواند از این فضا فرار کند .
مشکل اصلی پ.ک.ک این است که نمی تواند رفتاری واقع بینانه از خود بروز دهد، چرا که سالها با تئوری پردازی های خیالی هاله ای پر ابهام بر دور خود ایجاد کرده و نمیتواند از این هاله عبور کند. ولی کردها در ترکیه باید به این باور برسند که خود تصمیم بگیرند که چه کسی صدای آنها خواهد بود .
به نظر می رسد کردهای ترکیه از این فضا عبور کرده اند، چرا که در انتخابات اول نوامبر حزب حامی پ.ک.ک را با شکستی سهمگین روبرو ساختند. لذا باید هر چه سریع تر جلوی کشتار کردها را درترکیه گرفت و البته جلوی فعالیت پ.ک.ک و حامیان اندک ولی پر هیاهوی آن را نیز، چرا که پ.ک.ک هیچ گاه نخواهد توانست از قالب خشونت گرا و افراطی و مسلحانه خود خارج شود .