به گزارش کوردپاریز، پس از آنکه ترکیه و یا به تعبیری صحیح تر حزب عدالت و توسعه، در انتخابات ۷ ژوئن اقبال به سوی جریان کردی همسو با حزب کارگران کردستان یا همان پ.ک.ک را مشاهده کرد، عزم خود را جزم کرد تا هر طور که امکان پذیر است نگذارد جریان کردی فرصت فعالیت سیاسی را در ترکیه پیدا کند . جریان کردی با پیروزی حزب دمکراتیک خلق ها توانست جانی تازه گرفته و امید ها برای کردهای ترکیه جهت حضور در فضای سیاسی و اجتماعی و برخورداری از حقوق شهروندی در جایی که پیشتر آنها را ترک های کوهستانی خطاب میکردند بیش از پیش هویدا گردید .
در این میان که افکارعمومی جامعه کردهای ترکیه سرگرم و سرخوش از پیروزی بی نظیر کسب شده بودند ،ناگهان معادله بر هم خورد و در کمترین زمان ممکن ورق برگشت و آن گونه شد که اینک هر روز اخباری از کشتار و قتل عام کردهای ترکیه مخابره میشود و همه ترکیه را تنها عامل بروز این وضعیت اسفناک و غیر انسانی می دانند . البته در اینکه ترکیه و حزب عدالت و توسعه نقش مهمی در پیاده سازی این پروژه غیر انسانی دارند هیچ ناظر بی طرفی شک ندارد ولی آنچیزی که محل سوال و چالش جدی است، نقشی است که پ.ک.ک و جناح قندیل نشین آن و همچنین جناح مستقر در حزب دمکراتیک خلق ها بر عهده داشته و دارند .
این دو جناح در غیاب اوجالان که در زندان ایمرالی بسر میبرد ابتکار عمل در پ.ک.ک را به عهده گرفته اند و در این ابتکار عمل جناح ه.د.پ تقریبا نقش مجری سیاستهای ابلاغی جناح قندیل را بر عهده دارد .
این شرایط را به وضوح در موضع گیری ها و اظهار نظراتی که از سوی این جناح ها در پ.ک.ک بیان میشود میتوان مشاهده کرد.
جمیل بایک، از قندیل و از سوی پ.ک.ک می گوید همه درهای مذاکره با دولت ترکیه بسته شده و هیچ گونه گفتگوی مستقیم و غیرمستقیم میان کردها و دولت ترکیه وجود ندارد.
و در آن سوتر دمیرتاش خواهان برقرای گفتگوها با دولت است و از اینکه قرار ملاقات از سوی دولت لغو شده است اظهار ناخشنودی میکند . اما وقتی این موضع گیری ها از سوی حزب دمکراتیک خلق ها عنوان میشود بلافاصله جناح قندیل وارد شده و همه راه ها برای گفتگو را بسته اعلام میکند .
جمیل بایک، در مصاحبه با رویترز می گوید ؛ هیچ چشم انداز نزدیکی برای ادامه مذاکره پ.ک.ک با دولت ترکیه نمی بیند زیرا به گفته وی دولت ترکیه همه راههای مذاکره مستقیم و غیر مستقیم را بسته است.
وی ادامه می دهد : اردوغان از مسئله آوارگان و جنگ با داعش به عنوان اهرمی برای کسب حمایت غرب در سیاستهایش از جمله درباره جنگ با پ.ک.ک استفاده می کند.
جمیل بایک در مورد نگاه غرب به مسئله نیز با نگاهی نیازمندانه چنین می گوید : غرب نمی خواهد نه با کردها و نه با ترکیه تقابل داشته باشد بنابر این سیاست حفظ تعادل را دنبال می کند که این درست نیست.
وی معتقد است اگر مسئله کردها در ترکیه حل نشود، مسئله داعش هم حل نمی شود زیرا آنچه در پاریس اتفاق افتاد پیام روشنی است که به گفته بایک نشان داد دنبال کردن سیاست حفظ تعادل میان کرد و ترکیه از سوی غرب نمی تواند ادامه داشته باشد.
این مقام ارشد پ.ک.ک می گوید؛ که این نیرو به طور غیرمستقیم با آمریکا در ارتباط است اما می خواهد برای منسجم کردن و نظم بخشیدن به همکاریها در مبارزه با داعش با آمریکا رابطه مستقیم برقرار کند.
وی این چنین استدلال میکند : اگر جامعه بین الملل می خواهد داعش را از بین ببرد باید به نیرویی که موثرترین مبارزه را با داعش کرده، کمک کند مانند نیروهای پ.ک.ک و یگان های مدافع خلق .
جمیل بایک دخالت روسیه در مسئله داعش را مثبت ارزیابی کرد و گفت: توازن قدرت را تغییر داده است اما یک اثر منفی هم دارد و آن این است که روسیه می خواهد بشار اسد بماند. این رژیم باید تغییر کند اما اول باید داعش شکست داده شود و تا زمانی که داعش پابرجاست نمی توان رژیم را در سوریه تغییر داد.
جمیل بایک همچنین حزب دموکرات کردستان عراق را به جاسوسی برای ترکیه متهم کرده و میگوید که این حزب اطلاعات درباره مواضع پ.ک.ک در کوهستان قندیل را در اختیار دولت ترکیه قرار می دهد.
این مقام قندیل نشین پ.ک.ک لازمه از سرگرفتن دوباره مذاکرات را اعلام آتش بس دو طرفه، نظارت طرف سوم بر مذاکره بر اساس روند ۱۰ ماده ای دانست که قبلا در کاخ دلمه باغچه ترکیه تهیه شده بود.
جمیل بایک تنها راه پایان تقابل در ترکیه را رعایت حقوق کردها در یک قانون اساسی جدید دانست.
وی تاکید کرد اگر ترکیه شروط پ.ک.ک را بپذیرد آنها آماده اند. اما ترکیه تنها زمانی جنگ را پایان می دهد که ببیند نمی تواند این جنبش را خاموش کند.
در واقع جمیل بایک برای همه طرفهای این مسئله از آمریکا تا روسیه و از بشار اسد تا اردوغان و حتی پارتی خط و نشان می کشد و همه را در بروز این جنایت ها در ترکیه مقصر می داند ولی به این سوال ساده پاسخ نمی دهد که نقش پ.ک.ک در این میان چیست ؟
سوالی که پاسخ به آن می تواند راه گشای حل مسئله کردی در ترکیه باشد !
