به گزارش کوردپاریز به نقل از رسانه حزب کارگران کردستان ترکیه (پ.ک.ک)، سران این گروه اخیرا با انتشار بیانیه یی تحت عنوان
«دیگر کارد به استخوان رسیده است» به ارزیابی تحولات اخیر در جنوب شرق ترکیه پرداخته و عنوان کرده است: دولت ترکیه در تلاش است تا مناطق کردنشین ترکیه را از کردهای ساکن در این مناطق خالی کند. از تمام کردهای جنوب شرق ترکیه دعوت می کنیم تا به مقاومت در برابر اقدامات نظامی حکومت ترکیه ادامه داده و محل زندگی خود را ترک نکنند. کردهای جنوب شرق ترکیه باید بدانند که این حملات تنها در صورت مقاومت مردما این مناطق است که بی اثر خواهد بود. پیروز نهایی مردم خواهند بود.
در ادامه این بیانیه با دعوت تمام کردهای ترکیه به مقابله با سیاست های نظامی دولت ترکیه آمده است: تا زمانی که محاصره استان های جنوب شرق ترکیه درهم شکسته نشده است نشستن در خانه بر کردهای ترکیه حرام است. مقاومت باید در تمام این کشور آغاز شود. دیگر کارد به استخوان رسیده است. در برابر این تحولات نه می توان ساکت ماند و نه در خانه آسوده نشست.
با نگاهی گذرا به تحولات اخیر در جنوب شرق و شرق ترکیه که عمدتا کردنشین هستند، به نتایجی دست خواهیم یافت که نشان می دهد با این حرف ها نمی توان پای این همه تخریب و ترور را از موضوع بیرون کشید. چراکه ویرانی خانه ها، آواره شدن مردم بی گناه و بی دفاع آنهم در این هوای سرد و زمستانی و کشته و زخمی شدن شمارزیادی از آنها، به ریشه ی اصلی این خشونت ها برمی گردد که بخشی در آنکارا پرورش یافته و بخش دیگر هم در کوهستان های قندیل و در این میان تنها مردم بی دفاع هستند که قربانی این آرزوهای بودار می شوند.
زمانیکه کردها از طریق احزاب سیاسی خود مشغول فعالیت بودند و همزمان زندگی روزمره اشان را می گذرانند و به کسب و کار خود مشغول بودند، چرا همچنین اتفاق هایی رخ نداد؟ آیا به تنهایی ذهنیت تروریستی آنکارا را می توان دلیل این قتل عام ها و ویرانی ها دانست؟ مسلما خیر. چراکه در پشت کوهها، پ.ک.ک هم وارد بازی شد و آتش را برافروخت و گویا قصد خاموش کردن آنرا هم ندارد. البته آنکارا هم زیاد از این بازی بدش نمی آید و به عقیده ی برخی از سیاستمداران، این سناریو در آنکارا طراحی شده و از پ.ک.ک هم دعوت شده که به عنوان بازیگر اصلی ایفای نقش کند که می کند.
آیا پ.ک.ک با انتشار همچنین بیانیه هایی می تواند اعمال خشن خود را به خواست کل کردها در مناطق کردنشین این کشور ربط دهد؟ آیا کسی از این موضوع شکی هم دارد که پ.ک.ک از همان روز نخست نماینده و سخنگوی کردهای ترکیه نبوده و نیست؟ پس با این حساب سخت خواهد بود که در چنین شرایط اضطراری حکم صادر کند که نشستن در خانه و شریک نشدن در روند ترور برای کردها حرام خواهد بود. فراموش نکنیم صدور همچنین احکامی توسط افرادی با خط مشی و ذهنیت مارکسیست – لنینیستی دور از ذهنیت اسلامی کردهای این منطقه است. به این نکته هم باید اشاره کنیم که اولا پ.ک.ک چرا اعضای مسلح خود را به داخل شهرها نفرستاد و از مردم به عنوان سپر دفاعی استفاده کرد؟ دوما درصد کمی از کردهای ترکیه هم که هواداری این گروه را می کردند، الان سردرگم شده اند که واقعا پ.ک.ک چی می خواهد و به دنبال چیست؟ یک روز کردستان بزرگ و واحد، یک روز کنفدرالیسم، روز بعد خودمدیریتی و …. بنابراین هواداری این گروه هم دچار سردرگمی شده اند و یا بهتر بگوئیم ناامید شده اند. لذا نمی توان هیچ انتظاری از آنها هم داشت چون خود سران گروه هم دچار همین سردرگمی شده اند.
از سوی دیگر آیا واقعا پاکسازی این مناطق توسط ارتش ترکیه تا این اندازه سخت و زمانبر است یا این هم بخشی از همان سناریوی از پیش طراحی شده است تا با ادامه ی درگیری ها در شهرها، مردم بی گناه و بی دفاع را هم قربانی کرد و یا آواره شهرها و روستاهای دیگر کرد؟
