اعضای مسلح پ.ک.ک (حزب کارگران کردستان ترکیه) از همان روزهای نخست آشوب و درگیری در شمال سوریه، با هماهنگی برخی نیروهای منطقه بطور مستقیم و بعضی قدرت های خارجی بطور غیرمستقیم، اقدام به تاسیس شاخه نظامی کرد و در مقابل داعش جنگید و ….
آمریکا از یک سو و روسیه هم از سوی دیگر، کمک های تسلیحاتی و مهماتی خود به این گروه را که به ی.پ.گ شناخته شده است، دریغ نکردند و از آن به عنوان قوه محرکه در مقابل داعش بکار گرفتند که البته هنوز هم ادامه دارد.
برای قدرت های جهانی و منطقه ای این موضوع آشکار است که پ.ک.ک در لیست ترور کشورهای اروپایی و آمریکا قرار دارد و لذا کمک های تسلیحاتی آمریکا و روسیه به زیرشاخه ی آن در سوریه (ی.پ.گ) بارها سبب اعتراض ترکیه شده است، چراکه از دید مقامات این کشور، پ.ک.ک، پ.ی.د و شاخه نظامی آن موسوم به ی.پ.گ، همگی از یک جنس هستند و باید زیرشاخه های پ.ک.ک در سوریه هم در لیست ترور قرار بگیرند. اما گویا منافع برای قدرت های جهانی به نوعی دیگر خود را نشان می دهد.
اخیرا هم روسیه بخاطر جنگیدن شاخه سوری پ.ک.ک در مقابل داعش، خواستار حضور این گروه در مذاکرات صلح شده است که باردیگر سبب نارضایتی و اعتراض ترکیه شده است.
احمد داود اوغلو نخست وزیر ترکیه طی سخنرانی اش در مجمع جهانی اقتصاد در داووس نسبت به درخواست روسیه برای شرکت کردها در مذاکرات سوریه اعتراض کرد. وی گفت شرکت کردها در این مذاکرات امنیت منطقه را به خاطر می اندازد.
داود اوغلو در این سخنرانی گروه پ.ک.ک (حزب کارگران کردستان ترکیه) در شمال عراق و زیرشاخه آن در شمال سوریه موسوم به حزب اتحاد دمکراتیک و شاخه نظامی آن (ی.پ.گ) را گروههای تروریست خطاب کرد و گفت: شما می خواهید از تروریست ها برای حضور در یک مذاکره برای مبارزه با تروریسم دعوت کنید.
اکنون باردیگر زمان شروع بازی جدید فرارسیده است. ماهها و سالها از ی.پ.گ و پ.ی.د (شاخه های نظامی و سیاسی پ.ک.ک در شمال سوریه) در مقابل داعش جنگیدند و از سوی قدرت های جهانی به عنوان قهرمان از آنها یاد شد و کمک های تسلحیاتی و نظامی زیادی هم از این قدرت ها دریافت کردند، اما حالا که زمان مذاکره سیاسی بر سر موضوع فرا رسیده، این گروه که مدعی است نماینده کردها در سوریه است، در پشت درهای بسته مانده و اجازه حضور آن در نشست ژنو و مذاکرات صلح سوریه صادر نشده است. این اجازه هم در دست همان قدرت هایی است که می خواهند این گروه تنها در حوزه نظامی و عمل بجنگد و مقاصد و اهداف آنها را عملی کند و دیگر کاری به حوزه سیاست و دیپلماسی نداشته باشد. به عبارتی دیگر، دوباره و این بار عملا این نکته را یادآور شدند که ی.پ.گ و امثالهم، تنها ابزاری برای رسیدن به اهداف نهایی هستند و تاریخ مصرف محدودی دارند.
