حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) تا پس از دستگیری عبدالله اوجالان در ۱۵ فوریه ۱۹۹۹، همچنان در قالب یک گروه که در لیست ترور جهانی قرار داشت، باقی ماند. اما از سال ۲۰۰۲ به بعد، تقریبا هرسال با تقسیم اعضای خود، گروهها و احزاب اقماری زیادی به وجود آورده است. البته از لحاظ کمی و کیفی، تفاوت چندانی نکرده، تنها از لحاظ اسم تعداد بیشتر شده و اینهم بخاطر تقسیم پیاپی نیرو بوده است.
کوردپاریز/ بخشی از این گروههای اقماری که همگی توسط پ.ک.ک تاسیس شده‌اند و مستقیما از سران این گروه دستور می‌گیرند؛ عبارتند از:
- حزب راه حل دمکراتیک (پارتی چاره‌سه‌ری – PÇDK) در شمال عراق و اقلیم کردستان که در سال ۲۰۰۲ میلادی تاسیس شد.
- حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) در سال ۲۰۰۳ میلادی.
- حزب اتحاد دمکراتیک (پ.ی.د) در سال ۲۰۰۴ میلادی که اکنون در شمال سوریه فعالیت دارد.
- حزب دموکراتیک خلق‌ها (ه.د.پ) که به عنوان زیرشاخه‌ی سیاسی – شهری پ.ک.ک در ترکیه شناخته شدهاست.
- TAK (شاهین‌های آزاد کردستان) در سال ۲۰۰۴٫
- پلاتفرم هورامان
- KNK (کنگره ملی کردستان)
- ی.ب.ش
- ی.پ.گ
- …
گروه شاهین‌های آزاد کردستان یا همان تاک، در سال ۲۰۰۴ با تصمیم فرماندهان شاخه نظامی پ.ک.ک. (HPG) تاسیس شد. در این سال پ.ک.ک پس از چند سال استراحت در شمال عراق و راکد ماندن وضعیت عبدالله اوجالان در زندان امرالی، باردیگر تصمیم به جنگ مسلحانه در داخل ترکیه گرفت. اما به دلیل اینکه پس از دستگیری اوجالان و دستورات وی مبنی بر تغییر استراتژی نظامی به سیاسی و تلاش برای خروج از لیست ترور آمریکا، اتحادیه اروپا، ترکیه و چند کشور دیگر، بسان گذشته عملیات‌های مهم و بزرگ انجام نمی‌داد و به گفته‌ی فرماندهان این گروه، تنها در چارچوب دفاع مشروع عمل می‌کردند و این بدان معنی بود که این گروه تنها در شرایط حمله پاسخ خواهد داد و دست به سلاح خواهد شد و دیگر هیچ حمله‌یی را طراحی و برنامه‌ریزی نخواهد کرد.
اما در کنار اعلام این استراتژی، بطور مخفیانه گروهی دیگر از اعضای کارآمد ه.پ.گ را در قالب (TAK) یا همان (Teyrên Azadiya Kurdistanê) سازماندهی کرد تا مخفیانه در داخل شهرها عضوگیری کند و در صورت لزوم و با دستور سران پ.ک.ک، عملیات انجام دهد. هرچند این گروه مکان مشخصی ندارند و گفته می‌شود در داخل شهرهای ترکیه هستند؛ اما آنچه واضح است، ارتباط مستمر فرماندهان این گروه با سران پ.ک.ک در کوهستان‌های شمال عراق است.
در عملیات اخیر آنکارا هم، این گروه مسولیت را برعهده گرفت و پ.ک.ک گفت: هیچ ارتباطی به ما ندارد و کار ما نبوده است. مدتی قبل هم این گروه اعلام کرده بود که هیچ ارتباطی با پ.ک.ک ندارد. اما معمولا این بازی‌ها برای پنهان کردن اصل موضوع است، چراکه با نگاهی گذرا به اوضاع اخیر مناطق کردنشین ترکیه به ویژه جیزره که جمیل بایک از سران پ.ک.ک گفت: ما حتما انتقام خواهیم گرفت و … هنوز ده روز نشده که این عملیات‌ها توسط تاک عملی شد و این همه کشته و زخمی گرفت.
هدف پ.ک.ک از تاسیس این گروه، طبق آنچه قبلا هم بدان اشاره‌یی کوچک شد، تلاش برای خارج شدن از لیست ترور بود، که البته در کنار این تلاش‌ها و برای فشار آوردن به ترکیه، باید مکانیزم حمله و انجام عملیات‌های نظامی باقی بماند؛ اما نه در قالب و اسم پ.ک.ک، بلکه باید به اسم یک گروه مستقل که نهایتا همین گروه تاک را تاسیس کرد و اگر هم دقت کرده باشید، این گروه زمانی دست به کار می‌شود که سران پ.ک.ک ترکیه را تهدید کنند. دقیقا بسان انفجار در فرودگاه استانبول در چند سال گذشته و …
اگر از این منظر نگاه کنیم، پ.ک.ک می‌گوید حزب دموکراتیک خلق‌ها هم هیچ ارتباطی با آنها ندارد؛ این درحالیست که خود این حزب با دستور مستقیم اوجالان تاسیس شد و حتی اسم حزب هم دستور وی بود. از همه مهمتر دیدارهایی که صلاح‌الدین دمیرتاش و دیگر دوستان حزبی‌اش در شمال عراق با سران پ.ک.ک داشته‌اند را کجای این معادله می‌توان فرض کرد؟
