عرفان قانعی فرد//
آنچه که من در کردستان عراق می‌بینم نوعی توسعه گرسنگی و فقر است که دامن‌گیر جامعه شده و کلا بازار متوقف است و ماههاست که رئیس اقلیم سابق قادر به پرداخت حقوق مردم نبوده است. کردستان عراق – بر سر یک کوره آتش است و می‌جوشد و هر لحظه هم امکان انفجار این دیگ هست و البته آتش هم به سمت بارزانی و ترک می رود. همه اقتصاد اقلیم کردستان تحت امر ترکیه قرار گرفته و در سایه این حرکات بارزانی، ترکیه مترقی شده و آشکارا الان ترکیه، پول نفت را گرفته و به کُردها نمی‌دهد.
تاسیس دولت کُردی، به قول جلال طالبانی یک خواب و روئای شاعرانه است. جامعه کردنشین عراق، سالهاست که برای دمکراسی و آزادی مبارزه کرده اند و البته بوده‌اند رهبرانی که صرفا برای تامین مالی و کسب ثروت بوده و به مردم هم گفته اند که الان زمانش نیست و… آنچه رئیس جمهور فعلی عراق گفته واقعیت کردستان و فکر مسلط و غالب در کردستان است. آنچه که من در کردستان عراق می بینم نوعی توسعه گرسنگی و فقر است که دامن گیر جامعه شده و کلا بازار متوقف است و خلأ امنیتی درست شده. چون ۶ ماه است که رئیس اقلیم سابق قادر به پرداخت حقوق مردم نبوده و به قول سیاسی های عراق، نوعی سیاست سزای جامعه یا” عقاب جماعی” را در پی گرفته. یعنی برای ملت خود مشکل خلق کرده که مردمش او را تائید کنند که هم دوباره – برخلاف قانون – رئیس اقلیم بماند و هم آنچه با ترکیه کرده را تائید کنند که جامعه همراه او نیست. الان یک چهارم حقوق مردم را وعده داند که پرداخت کنند که تنها برای حفظ افکار عمومی است اما در ماه مارس هم این توزیع ممکن نیست!
اگر کسی بخواهد دولت کُردی درست کند لااقل یک طرح استراتژی دارد و هم از روی سیاسی و بین المللی و روابط اقتصادی اقلیم با دور و بر کشورهای همسایه تلاش می‌کند اما هیچ کدام از آنها در بارزانی وجود ندارد و او فردی منزوی و شکست خورده است و صرفا مانند رئیس قبیله بارزانی رفتار می کند و خواسته بارزانی هم صرفا این است که فقط احزاب سیاسی کُرد سکوت کنند و حامی او باشند و به مردم هم پول نمی دهم و اعتراض هم نکنید و معترض هم نباشید و بنا به رسانه های داخلی عراق، وی در بین افکار عمومی منفور شده و مردم کردستان علنا می گویند که نفت کردها – تنها سرمایه مردم کرد – بجای اینکه مایه برکت شود، مایه نکبت شده و بجای توسعه ملت خودش ، موجب ترقی اقتصاد دولت ترکیه شده و تنها داعش را تقویب کرده و بعدا روابط بغداد و اقلیم را بهم زده و بدین دلایل، خواب آشفته رهبر اقلیم درباره استقلال کردستان، به واقعیت نمی پیوندد. و بارزانی هم بخاطر منافع خودش، می شود گفت که فریب خورده و میت ترکیه و اردوغان در پشت قضیه است و وعده و پیمان های میان بارزانی و آک پارتی و داود اوغلو و اردوغان موجب مستی اردوغان و خواب نما شدن بارزانی شده که برای دشمنی با کردهای ترکیه و سوریه همکار و همراه باشند و بارزانی هم البته وعده داده که نگذارند کردهای سوریه تجربه اقلیم کردستان ۲ را تکرار کنند و مقابلا هم حکومت ترکیه حامی قبیله بارزانی باشد و با وجود پایگاه نظامی ، او را محافظت می کند. چون مسعود بارزانی از قیام مردمی هراس شدید دارد و باوری به مردمش نداشته و ندارد.
بارازنی اسما در داخل کردستان عراق است اما همه جلسه های اصلی و حتی همه علاج زخمی ها و مریض ها و یا همه سفرهای تفریحی و کاری هم در انکاراست و بازرگانی ها هم در ترکیه است . بارزانی آن تفکر ضد حکومت مرکزی عراق را درست کرده که اقلیم از بغداد دور شود آنهم به توجیه ترکیه بوده و الان هم همه اقتصاد اقلیم کردستان تحت امر ترکیه قرار گرفته و در سایه این حرکات بارزانی ترکیه مترقی شده و آشکارا الان ترکیه، پول نفت را گرفته وبه کُردها نمی‌دهد.
اخیرا کنسول عربستان در کردستان اعلام کرد که کردستان را رها نخواهد کرد طرح چنین موضع گیری شائبه دخالت این کشور در منطقه کردستان عراق را در ذهن تداعی می کند. چیزی غریب نیست وقتی می گویم که بهار امسال، برای بارزانی خیر و برکتی ندارد ؛ زیرا کردها و اشخاص مشفق در حکومت بغداد و کردستان هم رای هستند و می دانند “عربستان سعودی و قطر و ترکیه”، سبب بهم ریختن اوضاع کردستان هستند.
افتتاح کنسول گری عربستان در اربیل هم نوعی همکاری امنیتی مابین پاراستن ( اداره امنیت بارزانی) و استخبارات عربستان را در پی خواهد داشت. تجزیه کشورهای منطقه از جمله عراق و سوریه تا چه حد جدی است؟ اکثر کشورها در جهت تجزیه حرکت نمی کنند. آمریکا هم وعده ای به کُردها نداده است. درست است که چون اوضاع امنیتی و سیاسی و انسانی و اقتصادی در سوریه و عراق و کردستان دیگر برای مردم قابل تحمل نیست و روی دور و برشان به شیوه سلبی موثر بوده و البته با شعار هم حل نمی شود اماتفکر غالب جامعه – تا این لحظه – بر اساس تجزیه نیست. چون بارزانی باوری به دمکراسی و آزادی و قانون ندارد ، خود او مخالف استقلال کردستان است و این تنها یک شعار رسانه ای است که نشانگر تفکری بیات شده دارد. اما نگرانی همه اروپا را هم تحریک کرده و من وضع اقلیم را به سمت سقوط کامل می بینم. کدام استقلال !؟ مثلا اروپا از بارزانی می خواهد که قانونی در اقلیم حکمفرما باشد، آزادی مردم کردستان و حقوق زنان تامین باشد و اختلاف های درونی حل شود و … بعد استقلال را مطرح کنند. اما وقتی هیچ کدام از این نشانه های تمدن نیست، بنا به کدام پشتوانه عقلانی مطرح می کند ؟ . اما رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفته که این بلوک سیاسی – اقتصادی، مخالف تشکیل یک کشور کردی در خاورمیانه است. که تقریبا جامعه جهانی نمی خواهد که یک جاسوس خانه اسرائیل و عربستان و قطر و داعش به اسم اقلیم خودمختار کردستان تحت امر بارزانی تاسیس شود با ۱ شهر و دو ده که نمی شود کشور ساخت. همه کردستان عراق همراه تفکر آشوبگرانه بارزانی نیست. مثلا خود آلمان هم چند روز پیش ارسال سلاح به کردستان را قطع کرد زیرا فهمید که بارزانی یا سلاح ها را احتکار می کند برای نوعی جنگ علیه کردها و یا در بازار آزاد به داعش فروخت.!
حالا برخی شاید معتقدند که تجزیه می شود و… که با این شیوه مورد نظر، عراق و سوریه، اداره نمی شود. این تفکر را در خلال این سالها؛ بارها در نوشته و گفته هایم تکرار کرده ام که اسرائیل حامی این تفکر است. مثلا فراموش نکنیم که اسرائیل از ۱۹۶۷ در حزب بارزانی نفوذ داشته و تا الان هم در حزب او پایگاه دارد و همین اواخر بود که نفت قاچاقی کردستان عراق به اسرائیل فروخته شد. البته در خاطرات عیسی پژمان – کتاب گرانسنگ ” تندباد حوادث” – کل این رازها برملا شده است.
بارزانی حتی باوری به نیروهای امنیتی خودش هم ندارد و تنها ترک ها هستند که او را حمایت می کنند اما کردستان عراق – بر سر یک کوره آتش است و می جوشد و هر لحظه هم امکان انفجار این دیگ هست و البته آتش هم به سمت بارزانی و ترک می رود. هرچند دو سال است که امکان جنگ پ ک ک و بارزانی را نزدیک می دانم و مطرح کرده ام.
