به گزارش کوردپاریز به نقل از روداو، ۷ سازمان چپ و گروه مسلحانه ترکیه شامل حزب کمونیست مارکسیست – لنینیست (MLKP)، حزب کمونیست ترکیه (TKP)، حزب کمونیست کردهای دانمارک (DKP)، حزب کمونیست مائوئیست (MKP)، حزب کار و کمونیست ترکیه (TKEP/L)، اتحاد مسلحانه مارکسیست – لنینیست (THKP-C/MLSPB) و قرارگاه انقلابی تحت عنوان «اتحاد حرکت خلق انقلابی» و پ.ک.ک متحد شده‌اند.
دوران کالکان از سران پ‌ک‌ک (حزب کارگران کردستان ترکیه) با تشکیل جلسه مشترک در کوهستان‌های قندیل ضمن امضای این اتحاد جدید در مصاحبه مطبوعاتی گفته: این حرکتی جدید در مقابل سیاست‌ها و عملکرد فاشیستی ترکیه و دولت اردوغان خواهد بود.
حزب کارگران کردستان ترکیه (پ‌ک‌ک) از همان روز نخست که توسط عبدالله اوجالان (رهبر زندانی این گروه در جزیره امرالی ترکیه) که این گروه را تاسیس کرد، بر پایه‌ی جریان مارکسیست – لنینیستی تعریف شد و اساسنامه‌ی این گروه هم پژاواکی از دیدگاه‌ها و رفتارهای مارکسیستی است. اوجالان هر چند در سال‌های نخست این موضوع را علنا اعلام می‌کرد که پ‌ک‌ک جریانی مارکسیستی است، اما بعدها به دلیل واکنش‌های منفی مردم کورد به ضدیت این گروه با اصول و مبانی اسلامی که دین و عقیده‌ی اکثر کوردهاست، سعی کرد با زبانی دیگر اعتقادات مارکسیستی و سکولاری خود را به زبان بیاورد تا شاید اینگونه کوردها از وی حمایت کنند، اما پس از نزدیک به چهار دهه که این گروه تشکیل شده، هنوز هم نتوانسته در دل مردم مسلمان کورد جا خوش کند و دلیل اصلی آن هم به خط مشی و افکار ضددینی این گروه برمی‌گردد.
اخیرا هم باردیگر پ‌ک‌ک به گروههایی از جنس خود در ترکیه پناه برده تا شاید با تشکیل ائتلافی، بتواند از ترکیه انتقام بگیرد و تا حدودی شکست‌هایش را جبران کند. چراکه در چند ماه اخیر، این گروه به خاطر اجرای استراتژی شهری و اشتباهاتی که این استراتژی داشت، متحمل شکست‌های زیادی شد و شاید حالا می‌خواهد به کمک گروههایی که تشابه فکری دارند؛ انتقام این شکست‌ها را از ترکیه بگیرد.
نکته‌ی حائز اهمیتی که در این مقوله جا دارد از آن یاد شود اینست که پ‌ک‌ک پس از سال‌ها پنهان کردن عقاید و افکار ضددینی و سکولاری خود، بالاخره باردیگر مجبور شد واقعیت را به زبان بیاورد و به کوردها بگوید که چگونه گروهی است. حال ذهن‌ها به این سمت و سو کشیده می‌شود که با این وجود آیا کوردها موضعی جدید در برابر این گروه اتخاذ خواهند کرد یا نه؟ فراموش نکنیم که کوردها اکثرا مسلمان هستند و این اقدام پ‌ک‌ک اگر هم در چارچوب سیاسی تعریف شده باشد و کانون حکومت و دولت ترکیه را هدف قرار دهد؛ اما باز هم کانون افکار اسلامی کوردها و دیگر ملت‌های منطقه را نیز نشانه رفته است.
به عقیده‌ی کارشناسان سیاسی و دینی، اینچنین گروه و احزابی که خلاف عقیده و مرام و بعضا علیه افکار و عقاید خلق‌ها اقدام کرده‌اند؛ هیچ وقت به نتیجه نرسیده و نخواهند رسید، چرا؟ چون به قول برخی از این کارشناسان، این نوع رویکرد، شناکردن در خلاف جهت آب و دویدن خلاف عقربه‌های ساعت است. تازه اگر این گروه و یا جریان، اپوزسیون هم باشد و از همه مهمتر در لیست ترور جهانی هم جای گرفته باشد. این نوع جریان‌ها معمولا هرچقدر به عمرشان اضافه می‌شود، به همان نسبت هم از محبوبیتشان کاسته می‌شود و این بدان دلیل است که به مرور زمان واقعیت‌هایی که این جریان‌ها به دلایل سیاسی و یا عقیدتی از مردم پنهان می‌کنند؛ آشکار می‌شوند. برای نمونه همین دوران کالکان که تا این حد عاشق کمونیسم و سوسیالیسم است. در پ‌ک‌ک جمیل بایک طرف کوردهای علوی است چون خودش علوی است. دوران کالکان و حیدر علی قیطان و مصطفی قره‌سو هم هنوز در هوای اتحادیه‌‌ی جماهیر شوروی سفر می‌کنند و مراد کارایلان و چند تن دیگر که در اطراف وی جمع شده‌اند هم خط مشی خاص خود را دارند که گفته می‌شود بیشتر جوانب سیاسی قضیه‌ی کوردی را دنبال می‌کند تا مسائل عقیدتی و فکری، از اینرو زیاد وارد مسائل فکری و دینی کوردها نمی‌شود. اما در هرصورت و در مجموع، این گروه مارکسیست – لنینیست است و آنچه در چارچوب افکار و خط مشی آن نمی‌گنجد، افکار دینی و اعتقادات مذهبی است.
