تهدید یا فرصت؟

جمیل بایک از سران حزب کارگران کوردستان ترکیه (پ‌ک‌ک) در مصاحبه اخیر خود با بی‌بی‌سی گفته: آنکه جنگ را شروع کرد، ما نبودیم و لذا توقف آن هم در دست ما نیست.

کوردپاریز/ بایک در ادامه‌ی سخنان خود به روابط خود با آمریکا اشاره کرده و گفته: درخصوص مشکلات منطقه با مقامات آمریکایی دیدار کرده‌ایم. در سطح بین‌المللی هم برای ما نامه ارسال شده و خواستار آتش‌بس از جانب ما شده‌اند و ما هم از طریق نامه جواب داده‌ایم که این جنگ را ما آغاز نکرده‌ایم که حالا بخواهیم آتش‌بس اعلام کنیم. باید طرف مقابل هم خواستار آتش‌بس باشد تا این اتفاق بیفتد.

بایک در ادامه گفته: سفیر آمریکا در آنکارا از ما خواسته بود که سلاح‌هایمان را زمین بگذاریم و آتش‌بس تکجانبه اعلام کنیم، چون این کار نشدنی است و اگر ترکیه اصرار بر جنگ داشته باشد، ما عرصه جنگ را گسترده‌تر خواهیم کرد و به دیگر مناطق ترکیه خواهیم کشاند.

بایک در پایان و در پاسخ به این سوال که روابط پ‌ک‌ک با آمریکا در چه سطحی است گفته: ما بطور مستقیم کمتر، اما بیشتر غیرمستقیم با آمریکا ارتباط داریم و در باره‌ی تداوم مذاکرات و آتش‌بس در ترکیه هم، آمریکا از ما درخواست کرده که البته تکرار می‌کنم ما شروع کننده‌ی جنگ نبودیم که حالا بخواهیم به آن پایان بدهیم.

این سخنان بایک در حالی است که چند روز بیشتر خبری منتشر شد که در آن آمده بود، بایک از طریق بی‌سیم به اعضای مسلح این گروه در داخل شهرهای ترکیه، دستور عقب‌نشینی داده و برخی طرف‌ها هم آنرا شکست پ‌ک‌ک نامیدند. از جمله شخص مسعود بارزانی (رئیس اقلیم کوردستان)

اما تداوم این بازی در حالی است که کوردهای قربانی شده‌ی خشونت و ترور طرفین بازی در مناطق جنوب شرق و شرق ترکیه، تاکنون متحمل خسارات جانی و مالی زیادی شده‌اند. از جمله: آواره‌شدن بیش از ۴۰۰ هزار تن، کشته‌شدن بیش از ۶۰۰ تن آنهم تنها غیرنظامی که اکثرشان زن و بچه بوده‌اند، تخریب خانه‌ها، کوچه و از همه مهمتر اماکن خدماتی و آموزشی همچون بیمارستان‌ها و مدارس. اینها تنها گوشه‌یی از جنایت‌هایی است که در این منطقه صورت گرفته و لاز م به ذکر است که این اقدامات ضدبشر تنها ارمغان یک طرف نیست، بلکه هر دو طرف در این قضیه سهم دارند، هم دولت وارتش ترکیه و هم پ‌ک‌ک.