عمرو عبدالسمیع//
جنگی که در سوریه و عراق جریان دارد و آن را جنگ با داعش نامیده اند، می توان گفت که دو مسیر متفاوت را می پیماید. این صحیح است که جنگ با داعش، این گروه تروریستی و وحشتناک کاملا به جا است و باید حتما با آن جنگید اما ارزیابی ها نشان می دهد که دیگران تلاش دارند اهداف دیگری را دنبال کنند و می خواهند به نتایج دیگری برسند.
کوردپاریز/ مسیر اولی که در این مبارزه پیموده می شود، تحرکاتی است که نیروهای دموکراتیک سوریه در شمال رقه (پایتخت داعش) دنبال می کنند. آنها اعلام کرده اند که می خواهند تا شرق حلب پیشروی کنند، این بدان معنا است که احتمالا قصد دارند بر شهر عفرین سوریه مسلط شوند و به مناطقی برسند که پیش از آن بر اساس آن اعلام حکومت خودمختاری در سوریه کرده اند، شبیه همان کاری که کردها در عراق انجام دادند. مساله ای که اعصاب ترکیه را خورد کرده و داد و فریاد آن را نسبت به ایجاد یک منطقه شبه خودمختار کردی در مرزهایش با سوریه به هوا برده است. برای همین انتظار می رود ترکیه به زودی بمباران مناطق مرزی را آغاز کند و نیروهای “حرکت احرار الشام” را از طریق ترکیه به این منطقه گسیل بدارد و از آن سو آنها را از اطراف ادلب و اطراف حلب بسیج کند تا به مقابله با کردها بیایند. در این میان از نیروهای داوطلب ترکمن نیز خواهد خواست که به جمع نیروهای احرار الشام بپیوندند، به عبارت دیگر ترکیه و نیروهای مزدورش در سوریه تلاش خواهند کرد که جنگ تازه ای را علیه کردها (نیروهای دموکراتیک کرد سوریه) در نوار مرزی آغاز کنند. در این صورت انتظار می رود که کردها پیمان تازه ای را با بعضی از عشایر سنی منعقد کنند و حداقل چهار هزار نیروی مسلح سنی را به جمع نیروهای دموکراتیک سنی بیاورند تا به این ترتیب هر گونه ادعای جدایی طلبی کردها را نفی کنند.
اما مسیر دومی که در این معرکه پیموده می شود، مسیر امریکا است. امریکا اقدام به ارسال سلاح های پیشرفته و مدرن به نیروهای دموکراتیک کرد کرده است. همچنین ملاقات مقامات امریکایی با رهبران کرد سوریه نیز در ماه های اخیر به شدت افزایش یافته است. همین چند روز پیش بود که فرمانده نیروهای امریکایی در خاورمیانه به مناطق کردنشین شمال سوریه آمد و با نیروهای ویژه امریکایی و مشاوران نظامی امریکا در سوریه ملاقات کرد و آنها را برای حمله به رقه توجیه کرد. این اتفاق به طور اتوماتیک سبب می شود تا فشارها به داعش و ارسال کمک های تسلیحاتی به آن در فلوجه عراق کم شود.
بنابراین در هر دو مسیر می بینیم که غرض شکست داعش و تحقق وحدت و یکپارچگی سوریه نیست. تنها خدمتی است به اهداف و نیات دیگر برای این که خاک سوریه و سرزمین عراق تکه تکه شوند و بیشتر تحت کنترل قدرت های دیگر منطقه ای و غیر منطقه ای قرار بگیرند. برای این که شاهدیم که ترکیه تمایل دارد بر شمال سوریه مسلط شود و جلوی خودمختاری کردها را بگیرد. و امریکا نیز می خواهد فضای بیشتری برای نفوذ ایران در عراق فراهم شود تا به این ترتیب اهل تسنن تضعیف شوند و بیش از پیش مجبور شوند در برابر ایران سر خم کنند.
در حال حاضر جنگ فلوجه در جریان است. امریکایی ها چندان بدشان نمی آید که جنگ فلوجه ادامه یابد و کش پیدا کند و اگر حتی شد به فرسایش کشیده شود. این صحیح است که ارتش عراق به کمک نیروهای داوطلب مردمی توانسته است که دستاوردهای مهمی به دست آورد اما امریکا بیشتر تمایل دارد عراق ضعیف تر و ضعیف تر شود. این هدف نهایی امریکا است که هیچ وقت از آن دست نکشیده است.
