کوردپاریز// انفصال یک ملت از دولت، قیام و عصیان آن در مقابل سرکوب خشونت بار ابتدایی ترین حقوق و پایمال کردن شرافت انسانی و عدم اعتراف بە هویت و آزادیهایش از سوی دولت، می‌تواند حق بە جانب باشد. می‌توان حالت بیچارگی او را در دست بردن بە اسلحە، درک کرد. اما صرف‌نظر از اینکە چە کسی و بە چە دلیلی، عملیات تروریستی انجام دادە است، آیا می‌توان نتایج ویرانگر، خونین و کشندەی عملیاتهای تروریستی یا بە بیانی دیگر خود عملیات تروریستی را درست، خوب و اخلاقی فرض کرد؟ پرسشی دیگر: یک عملیات تروریستی کە انسانها و بە ویژە انسانهای مدنی را هدف قرار دادە است، چە تفاوتی دارد کە داعش و یا TAK و یا هر سازمان دیگری کە صفت “چپ” را شایان خود می‌داند، انجام دادە باشد؟
آیا می‌توان عملیاتهای تروریستی پیاپی پس از سوروچ کە موجب کشتە شدن صدها هموطن شدە است را با پنهان شدن در پشت ترور دولت توجیە کرد؟ می‌توانیم دلایل این عملیاتهای تروریستی را درک کنیم، می‌توان ارزیابیهای جامعەشناسانە از آن ارائە داد، می‌توان تحلیل سیاسی در مورد آن ارائە داد، می‌توان آن را بە عنوان بازتاب بیچارگی بانی آن دید؛ اما نمی‌توان آن را تأیید کرد، نمی‌توان گفت اینها واکنشهای “بچەهای ما” است و با یک عذرخواهی سادە از آن گذشت. چپهای ترکیە، نیروهای صلح طلب و دموکراسی خواه، کردها را نیز بە اندازەی ترکها در موضوع خشونت باید مورد مٶاخذە قرار دهند.
منتقل کردن جنگ از کوهها بە شهرها کە ترور بە بخشی جدایی‌ناپذیر از آن تبدیل شدە است؛ بر خلاف ظن برخیها و بە ویژە مرکز فرماندهی قندیل، موجب تغذیەی هوسهای دیکتاتورمآبانەی اردوغان و توتالیتاریزە شدن حکومت AKP خواهد شد. لازم نیست جامعە‌شناس، سیاستمدار و … باشی: در محیطهایی کە انسانها از ترس خشونت و ترور، بە طور مداوم دچار ترسهای درونی می‌شوند، بە حکومت و رهبری کە آن را منشاء قدرت می‌پندارند، پناه می‌برند. در حالیکە PKK ادعا می‌کند کە با شدت بخشیدن عملیاتهایش در شهرها اردوغان را سرنگون کردە و آزادی و دموکراسی بە همراه می‌آورد، از این آگاه نیست و یا نمی‌خواهد بپذیرد کە هر عملیات تروریستی، هر کشتە، بە ویژە عملیات علیە غیر نظامیان و یا تأثیر گذار بر آنان، گامی است بە سوی دیکتاتوری یا بدون اردوغان و یا حتی بدتر از آن: یک دیکتاتوری متکی بر ائتلاف ارتش – اردوغان.
در محیط سیاسی – اجتماعی ترکیەی سال ٢٠١۶، جنگ و خشونت نە تنها آزادی و دموکراسی را برای مردم بە ارمغان نمی‌آورد، بلکە مسبب ویرانی، مرگ، ظلم و رنجهای بیشتر خواهد بود. اگر واقعا هدف PKK سرنگونی AKPی اردوغان و بە ارمغان آوردن آزادی و دموکراسی برای مردم ترکیە است، آیا متوجە هست که اکنون دقیقا برعکس آن صورت می‌گیرد. یک مثال کافی است: پس از حملات وزنەچی، اختیارات تام بە سربازان برای مبارزە با ترور و جنایت جنگی/ انسانی (کە در جزیرە، سور، نصیبین، یوکسکووا و دهها نقطەی دیگر صورت گرفت) و موضوع بحث شدن قانون لغو مصونیتها با استقبال احزاب مخالف – بە جز HDP – رو بە رو شد. این بدان معنی است کە موفقیت با قانون منع رفت و آمد در مناطق جنوب شرق و حکومت نظامی است. این شاید بە لحاظ استراتژی PKK اهمیتی نداشتە باشد، اما برای صلح‌طلبان، دموکراتها و آنتی میلیتاریستهای ترکیە کە در زمان رژیمهای نظامی و کودتاها برای آزادی و حقوق ملت کرد، بها پرداخت کردەاند، حائز اهمیت است.
چە شدە کە هر کس طرف مقابل را متهم می‌کند و بە سر و کله اش می‌پرد. در حالیکە با ترور مخالف است، عملیاتهای تروریستی طرف مقابل را محکوم می‌کند، اما همین عملیاتها را برای خود موجە می‌پندارد و یا حداقل از آن چشم پوشی می‌کند. مبارزە برای حق و آزادی چیزی است و ترور چیزی دیگر. دموکراسی و آزادی‌ای کە با شمشیر آغشتە بە خون بی‌گناهان به ارمغان آید، در نهایت در آن خون غرق خواهد شد.
منبع: T24
