نگاهی به وضعیت کوبانی، ۱۷ ماه پس از رهایی از محاصره داعش

روز ۲۶ ژانویه ۲۰۱۵ شهر کُردنشین کوبانی پس از ۴ ماه از محاصره نجات یافت. از آن روز حدود ۱۷ ماه می گذرد، اما دردهای مردم کوبانی همچنان دل هر انسان با وجدانی را می لرزاند.

پ.ک.ک از همان آغاز ناآرامی ها در سوریه سعی کرد از طریق شاخه ی خود در سوریه موسوم به حزب اتحاد دمکراتیک (PYD) به اجرای نقشه های خود در سوریه بپردازد.  پ.ک.ک در ژانویه سال ۲۰۱۴ با الگو برداری کاریکاتوری از کانتون های سوئیس و در چارچوب یک پروژه مبهم و ناکارآمد بنام “خودمدیریتی دمکراتیک”  تشکیل سه مرکز اداری و حکومتی موسوم به کانتون به نام های جزیره، کوبانی و عفرین را اعلام کرد . اما این کانتون ها موصوفی غیر از قتل، بدبختی، فلاکت، خشونت و نا امیدی ارمغان دیگری برای کُردهای سوریه نداشته است.

طی ۱۷ ماه گذشته که از شکستن محاصره کوبانی سپری شده و اداره کامل آن بدست شاخه پ.ک.ک در سوریه افتاده، بسیاری از فعالان سیاسی، مدنی و روزنامه نگارانِ غیر همسو با پ.ک.ک یا بازداشت شده و یا مجبور به ترک مناطق کرد نشین سوریه شده اند. “سازمان دیده بان حقوق بشر”  Human Rights Watch در فوریه سال ۲۰۱۵ در گزارش سالانه ی خود درباره وضعیت حقوق بشر به موارد متعددی از نقض حقوق بشر از سوی نیروهای موسوم به “واحد های مدافع خلق” (YPG) در مناطق تحت کنترل PYD اشاره کرد. “سازمان عفو بین الملل” (Amnesty) بارها در گزارش های خود اعلام کرده است که بر اساس اطلاعات دریافتی و تائید شده حزب اتحاد دمکراتیک   PYD با اسناد و شواهد بسیار ضعیف مردم را تنها به دلیل مخالفت با PYD دستگیر می کند.

سازمان kurdwatch یکی از سازمان های بی طرف است که موارد نقض حقوق بشر در مناطق کردنشین سوریه را دنبال می کند: طبق اعلام این سازمان در دوم ژوئن ۲۰۱۶ کمیته دفاعی کانتون کوبانی طی دستورالعملی اعلام کرد کلیه افراد ذکور که بین سالهای ۱۹۸۶ الی ۱۹۹۸ به دنیا آمده اند می بایست خود را به مراکز تعیین شده معرفی کنند تا به شاخه نظامی پ.ک.ک در سوریه موسوم به یگان های مدافع خلق YPG بپیوندند و چنانچه فردی این دستورالعمل را اجرا نکند طبق قانون مجازات خواهد شد.

در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۵ فیصل مصطفی حجو پس از آنکه PYD به وی اجازه ملاقات با دخترش که به اجبار به نیروهای  YPG فراخوانده شده بود، داده نشد در مقابل یکی از مقرهای PYD خود را به آتش کشید.

از سوی دیگر پ.ک.ک مناطق کردنشین سوریه  را به میدانی برای انتقام گیری و رقابت با پارتی (حزب دمکرات کردستان عراق به رهبری مسعود بارزانی) تبدیل کرده است و عرصه را بر رقبای سیاسی خود که عمدتاً از حمایت مسعود بارزانی برخوردار هستند تنگ کرده است.  تیراندازی بسوی “بشار امین” عضو دفتر سیاسی حزب دمکرات کردستان – سوریه (PDK-S)  و “عبدالرحمان ابتان” عضو شورای مرکزی این حزب، جلوگیری از ورود “ابراهیم برو”  دبیر کل حزب اتحاد کُرد به روژآوا، ایجاد مزاحمت برای سعود ملا دبیر کل PDK-S و بازگرداندن وی از مرز سیمالکا و  بازداشت “آزاد جماکری” خبرنگار شبکه تلویزیونی Rudaw TV از جمله اقداماتی است که در مناطق کردنشین سوریه روی داده و به خوبی بیانگرِ رقابت شدید پ.ک.ک و پارتی در این بخش از مناطق کردنشین است.

چشمان کودکان، زنان و مردان غمدیده کوبانی هزاران حرف نگفته دارد. مردمانی که ۱۷ ماه پس از آزادی کوبانی اینبار قربانی بلندپروازی ها، خشونت طلبی و انحصار طلبی پ.ک.ک هستند.