از زمانی که جنگ با تروریستهای تکفیری در سوریه کلید خورد، کردها همواره بخشی از این نبردها بودند. البته آنها براساس سخنان مسئولینشان هیچ وقت تمایلی به درگیری با دولت سوریه و گروههای تکفیری نداشتند. حمله تکفیریها به کردها در مناطق کردنشین سوریه بود که آنها را وارد یک پروسه نبرد فرسایشی کرد؛ نبردی که هرچند فرسایشی بود اما دستکم آنها را وارد عرصه‌ای از روابط بین‌المللی هم کرد.
کردهای سوریه اگرچه اتهامات مختلفی را بر دوش می‌کشند اما به هر روی امروز بخشی از نبرد با تروریستهای تکفیری هستند. آنها از یک سو توسط دولت ترکیه متهم هستند که بخشی از حزب کارگران کردستان ترکیه ( پ.ک.ک) هستند و در لوای تفکرات و سیاست این گروه در سوریه مشغول فعالیت هستند. دولت ترکیه پ.ک.ک را به عنوان یک سازمان تروریستی معرفی کرده است . از سوی دیگر آنها بعد از اعلام تشکیل منطقه فدرال در مناطق کردنشین سوریه متهم به جدایی طلبی شده‌اند. همزمان رفتارهای آنها مورد انتقاد برخی از هم نوعان خود در کردستان عراق قرار گرفته است؛ انتقادی بر این اساس که آنها منطقه را در کنترل خود گرفته و اجازه فعالیت به سایر گروههای سیاسی کردی را نمی‌دهند. علیرغم همه این موارد آنها تا اینجای کار تا توانسته‌اند مناطق بیشتری را به کنترل خود دربیاورند. در جدیدترین تغییرات نیز آنها با کمک نیروهای آمریکایی می‌روند شهر منبج را به کنترل خود دربیاورند. آنها موفق شده‌اند بخش زیادی از شهر را به کنترل خود دربیاورند. ورود به شهر منبج درشرایطی رخ داد که ترکیه شدیدا به این تجرک کردها هشدار داده و به آمریکاییها نیز اعلام کرده بود که نباید به کمکهای خود به کردها ادامه بدهند.
مدتی قبل “لاهور شیخ جنگی” یکی از مسئولین امنیتی کرد عراقی که به مناطق کردنشین سوریه رفته بود، اعلام کرد: آمریکاییها دیگر بدون درنظر گرفتن ترکیه به کردها کمک می‌کنند و به همین دلیل به طور مستقل به آنها کمک رسانی می‌کنند.
این درحالی است که نیروهای کردی در عفرین براساس اعلام رسمی کردهای سوریه قرار است با استفاده از کمکهای روسیه پیشروی را آغاز کنند تا بتوانند حلقه ارتباطی بین منبح و عفرین را برقرار کنند. این کمکها سبب خواهد شد کردها منطقه مهم اعزاز را نیز به کنترل خود دربیاورند و بدین ترتیب به ارتباط مرزی ترکیه با داعش و تکفیریها پایان دهند.
کردهای سوریه در یک سال گذشته علاوه بر جلب نظر آمریکا دفاتر رسمی خود را در مسکو و کشورهای اروپایی راه اندازی کرده‌اند، این در حالی است که در اجلاس ژنو به آنها اجازه حضور در مذاکرات داده نمی‌شد. حال سوال این است آیا ارتباطات جدید کردها با جهان خارج کوتاه مدت خواهد بود و اصولا چه نقشی می‌توان برای آنها در سوریه آینده گرفت؟
یکی از شاخصه‌های مهم درخصوص کردها در طول تاریخ همیشه این بوده است که ابرقدرتها از کردها تنها به عنوان یک اهرم فشار استفاده کرده و به فراموشی سپرده شده‌اند. علیرغم این تجربه تاریخی در شرایط کنونی به اعتقاد کارشناسان سیاسی هم آمریکاییها و هم روسها برای بعد از پایان حضور تروریستها نیز به کمک کردها نیاز مبرمی خواهند داشت چرا که روند پروسه سیاسی در سوریه هم ایجاب خواهد کرد کردها در این فرایند دیده شوند. سوریه بدون شک از یک روند تقسیم قدرت گذر خواهد کرد و در این تقسیم قدرت کردها نیز نادیده گرفته نخواهند شد کما اینکه دیدیم دمشق در جدیدترین تغییرات کابینه تلاش کرد از نیروهای کردی در کابینه خود استفاده کند. حضور قوی کردها در آینده سوریه منوط به تعریف آنها از حقوقشان در این کشور می‌باشد. تاکید بر اینکه آنها در پی دولت کردی در این کشور نیستند یکی از پالسهای مثبت از سوی آنهاست گرچه که تاکنون نتوانسته است نگرانیها را نسبت به کردها کم کند. در معادلات سوریه جدید نیز بعید است روسها و دمشق به خصوص تن به خواسته جدایی بدهند لذا می‌توان حضور کردها را در آینده سوریه دید. ارائه تعریف مشترکی از این حضور که مورد تایید سایر بخش‌های این کشور باشد کمک خواهد کرد نه تنها مبارزات کردها علیه تروریستهای تکفیری نادیده گرفته نشود بلکه نقش آنها را پررنگ تر از همیشه خواهد کرد.
