به گزارش کوردپاریز ، حمایت آمریکا از “یگانهای مدافع خلق” در سوریه خشم مقامات ترک را برانگیخته است. ترکیه سفیر آمریکا را به وزارت خارجه احضار کرد و به این کشور هشدار داد.
لحن مقامهای ترکیه علیه آمریکا از عرف دیپلماتیک همیشگی خارج شده است. رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه میگوید بر خلاف وعده آمریکا، یگانهای مدافع خلق به سوی شرق رود فرات عقب نشینی نکردهاند. یگانهای مدافع خلق بازوی نظامی “حزب اتحاد دموکراتیک”(PYD) است. دولت ترکیه این حزب را شاخه سوری پ‌ک‌ک می‌داند.
رسانه های ترکیه گفته های مقامات آمریکائیها را “ضد و نقیض”، “دروغ” و “بازی دوگانه” تحلیل میکنند. روزنامه‌های ترکیه در گزارشهای خود از “دام آمریکا برای تانکهای ترکیه” و “عدم پشتیبانی جنگندههای ائتلاف بین المللی از نیروهای ارتش آزاد سوریه در مبارزه با داعش در جرابلس” هم خبر میدهند.
اما ادامه این تنش به کجا خواهد کشید؟ عماد آبشناس، نویسنده و کارشناس مسائل خاورمیانه از تهران به این پرسش میگوید:«ایالات متحده با چالش بزرگی مواجه است، بخاطر اینکه روی نیروهای کرد سرمایهگذاری کرده و حساسیتهای زیادی را برای ترکیه بوجود آورده است. ترکیه قبول نخواهد کرد که کردها قدرت بگیرند، چون کردها نقشههای خود را برای آینده دارند و میخواهند منطقه خودمختار و بعدها دولت مستقل خود را تاسیس کنند.
به نظر این کارشناس ایران و روسیه با ورود ترکیه به خاک سوریه موافق نیستند و تمایل دارند که اگر ترکیه قدمی بردارد این قدم به صورت همکاری مشترک بین ایران و روسیه باشد ونه اینکه ترکیه “خودسر” کاری بکند. روسیه و ایران بیش از هر چیز از این بیم دارند که ترکیه بخواهد یک منطقه پرواز ممنوع برای هواپیماهای سوریه و یا برای استقرار نیروهای مخالف بشار اسد در مناطق حضور ارتش خود ایجاد کند.
برخلاف گفته های عماد آبشناس که میگوید “آمریکا ترکیه را به کردهای سوریه ترجیح خواهد داد، سامان رسول پور روزنامه نگار آگاه به مسائل کردها عقیده دیگری دارد. او در گفتگو با دویچه وله تاکید میکند که لزوما قرار نیست آمریکا بین دوگزینه ترکیه و کردها تنها یک همپیمان را انتخاب کند، بلکه این تمایل رهبران ترکیه است که آمریکا آن را بارها رد کرده است.
رسول پور تاکید میکند: «اگردقیقتر بخواهیم ارزیابی کنیم، آمریکا عملا جانب کردهای سوریه را گرفته و کمتر به حساسیتهای ترکیه اهمیتی داده است.
به گفته رسول‌پور، بدون درنظر گرفتن وزن سیاسی و نظامی کردها احتمالا پروژهای در سوریه نمیتواند به فرجام برسد. سامان رسول‌پور می‌افزاید: «کردها از ابتدای تحولات سوریه، “استراتژی جبهه سوم” را در پیش گرفتند. به عبارتی نه با دولت اسد همسو بودند و نه با اپوزیسیون. این استراتژی مجال بیشتری برای سیاست ورزی به آنها داد. دقیقا به همین دلیل است که امروز میبینیم آنها تنها نیرویی در سوریه هستند که هم با روسیه تعامل دارند و هم با آمریکا و غرب.»
