بعد از فروپاشی شوروی و به وجود آمدن کشورهای جدید در قفقاز و آسیای میانه، منطقه خودمختار قره باغ که در تقسیمات شوروی جزو جمهوری سوسیالیستی آذربایجان بود، بخشی از خاک آذربایجان شناخته شد.
در این میان ارمنی‌ها که در سال ۱۹۸۸ میلادی جنگ خود را برای تصرف قره باغ کوهستانی آغاز کرده بودند، مدتی پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی جنگ را بار دیگر علیه آذربایجان شروع کرده و این منطقه مسلمان نشین را به اشغال خود درآوردند. امروزه دو کشور در شرایط آتش بس به سر می برند لکن اقدامات ارامنه علیه آذربایجان و منطقه در پشت پرده ادامه دارد.
ارمنی‌ها که رابطه نزدیکی با برخی از گروه‌های مسلح کُرد منطقه دارند، بخشی از قره باغ کوهستانی را در اختیار عناصر گروه تروریستی کارگران کردستان قرار داده و حتی کمپ‌های آموزشی نظامی برای تروریست‌ها تدارک دیده‌اند تا فتنه‌ای دیگر این بار در مناطق اشغالی جمهوری آذربایجان با همکاری ارامنه و گروه تروریستی کارگران کردستان (پ.ک.ک) صورت پذیرد.
گروه تروریستی کارگران کردستان (پ.ک.ک) که شاخه‌های مختلفی در کشورهای منطقه دارد، با هدف تشکیل کشوری به نام “کردستان بزرگ” به وجود آمده است. این گروه تروریستی که با عملیات‌های انتحاری، تجاوز به زنان و سر بریدن سربازان، کودکان و غیرنظامیان شهرت دارد، رابطه نزدیکی با گروه‌های نژادپرست ارمنی دارد.
گروه‌های نژاد پرست ارمنی از جمله گروه تروریستی آسالا نیز در عملیات‌های تروریستی دست کمی از گروه تروریستی کارگران کردستان نداشته و با هدف تشکیل کشور “ارمنستان بزرگ” به وجود آمده است.
این روزها منطقه قره باغ کوهستانی که توسط ارمنی‌ها به اشغال درآمده، به محل تعلیم و آموزش نظامی عناصر گروه تروریستی کارگران کردستان تبدیل شده است.
موضوع مهم مورد بحث نیز این است که در صورت افزایش تعداد عناصر گروه تروریستی کارگران کردستان در منطقه قره باغ، جمهوری آذربایجان علاوه بر ارتش ارمنستان با یک گروه تروریستی دیگر نیز طرف خواهد شد و این به معنی از دست دادن حتمی منطقه قره باغ و اطراف آن (۲۰ درصد خاک آذربایجان) خواهد بود.
ارتش ترکیه که از جمله ارتش‌های قدرتمند در میان ارتش کشورهای اسلامی و حتی ناتو محسوب می‌شود، ده ها سال است که با پ.ک.ک در حال مبارزه بوده و تا به این لحظه نتوانسته این گروه تروریستی را شکست داده و نابود کند.
بخشی از جنایات ارمنی‌ها علیه مردم مسلمان و شیعه آذربایجان به صورت زیر می‌باشد که تنها جنایت ارمنی‌ها در خواجه لی آذربایجان می‌باشد.
این فاجعه در آن زمان توسط چند عکاس ثبت شد: ویکتوریا ایگلوا، فردریک لیگاین، ایلگار جفراف و آر.منگاسریان. عکس ها به جز مجموعه جعفراف همه رنگی هستند و در سایت اسناد و عکس‌های خواجه لی قابل دسترسی است. گفتنی است برخی عکس های برگزیده ممکن است برای برخی مخاطبان بیش از اندازه آزار دهنده باشد.
در این میان، اقدامات غیر اختلاقی عناصر گروه تروریستی کارگران کردستان و شاخه‌های وابسته به آن، که توسط سازمان‌های حقوق بشری جهان منتشر شده است، بر این اساس می‌باشد: “به دلیل بینش منحط و شخصیت بیمار رهبران گروه تروریستی کارگران کردستان، زنان بردگان جنسی اند و بهره کشی جنسی از زنان، جزء لاینفک این گروه تروریستی می‌باشد. کُشتن و سربریدن زنان و کودکان در مسیر رسیدن به آرمان کُردستان بزرگ و در مکتب کمونیستی این گروه تروریستی و شاخه‌های وابسته آن امری طبیعی و واجب است.”
عناصر این گروه در سرتاسر جهان پراکنده شده‌اند و با شعار تساوی حقوق زن با مرد، زنان را به بردگان جنسی تبدیل می کنند! گفتنی است، بیماری‌هایی چون ایدز در داخل پ.ک.ک و شاخه‌های آن رایج می‌باشد.
یک روزنامه نگار کُرد که خود نیز در گذشته از اعضای گروه تروریستی کارگران کردستان بود، در اروپا با ده نفر از زنان این گروه که از آزار و اذیت عبدالله اوجالان سردسته “پ.ک.ک” و دیگر سران سازمان به ستوه آمده و فرار کرده بودند، دیدار و گفت و گو کرد.
شایان ذکر است، متن این مصاحبه ها را به شکل کتاب با عنوان “زن بودن در پ.ک.ک” به چاپ رسیده است که بر اساس آن: “عبدالله اوجالان و سایر سران سازمان تروریستی، با زنان زیبایی که در اطراف خود جمع کرده‌اند، «زندگی شیرینی» را می‌گذرانند. سردستگان این سازمان، برای تنبیه زنانی که در مقابلشان مقاومت می‌کنند، به آن ها تجاوز می کنند.”
وضعیت در گروه تروریستی پژاک نیز دست کمی از حزب مادرش یعنی پ.ک.ک ندارد و بلکه بدتر هم هست. در تشکیلات این گروهک، زنان و مردان زندگی اشتراکی با هم دارند و پژاک از همین موضوع به عنوان یک حربه تبلیغاتی برای جذب جوانان به سمت خود استفاده می‌کند.
ازدواج در پژاک ممنوع اما داشتن روابط نامشروع مخفی، امری رایج است، پ.ک.ک و پژاک ادعا می کنند که اعضای آنان نباید ازدواج کنند و یکی از شعارهای اصلی این فرقه توجه خاص به حقوق زنان و احترام به آن می باشد، اما در عمل چنین نیست و رهبران این حزب از زنان اسیر و عضو در گروه سوء استفاده جنسی کرده و سپس آن‌ها را در اختیار شبه نظامیان خود قرار می‌دهند.
حضور این عناصر در آذربایجان
فاجعه‌آورترین موضوع نیز حضور عناصر گروه تروریستی کارگران کردستان به همراه ارمنی‌ها در مناطق اشغالی جمهوری آذربایجان می‌باشد که در صورت افزایش تعداد آن‌ها در قره باغ کوهستانی، بلافاصله بعد از شروع جنگ برای بازپس گیری مناطق اشغالی آذربایجان، این تروریست‌ها در دیگر مناطق آذربایجان پراکنده خواهند شد.
اخراج قانونی و با ابزارهای بین المللی عناصر پ.ک.ک و ارامنه از قره باغ نیز در نزدیک به ۳۰ سال گذشته مشخص شده است که امری غیر ممکن می‌باشد.
از طرف دیگر، در صورت مقبولیت خودمختاری و استقلال قره باغ کوهستان از آذربایجان، همسایگی با یک کشوری که متشکل از تروریست‌ها می‌باشد را شاهد خواهیم بود.
