ناظران سیاسی می گویند شاخه پ.ک.ک در سوریه (پ.ی.د) با آتش زدن پرچم کردستان و دستگیری و اخراج رهبران، اعضا و طرفدران احزاب و جناح های سیاسی در مناطق کردنشین سوریه؛ این منطقه را با خطر مواجه ساخته است.
روز جمعه گذشته نیروهای شاخه پ.ک.ک در سوریه در شهر عامودا به دفتر مجلس میهنی کرد در سوریه حمله کردند و پرچم کردستان را آتش زدند.
مسعود بارزانی رئیس اقلیم کردستان در پیامی درباره این واقعه و آتش زدن پرچم کردستان توسط اعضای پ.ی.د در شهر عامودا ابراز نگرانی کرده بود و گفته بود آنهایی که پرچم کردستان را آتش زده اند باید تاوانش را بپردازند.
ناظران هم از سیاست پ.ی.د انتقاد می کنند و اشاره می کنند به اینکه پ.ی.د به حقوق بشر اعتقادی ندارد و آزادی بیان را هم قبول ندارد. پ.ی.د با آتش زدن پرچم کردستان و دستگیری و اخراج اعضا و هوادران طرف های سیاسی؛ آینده این منطقه را با خطری جدی مواجه کرده است.
هوزان خورشید فعال سیاسی در این باره گفت: امروز عصر آزادی و احترام گذاشتن به انسان هاست، به همین خاطر ما از خودمحوری ها و اقدامات خشونت آمیز که از سوی پ.ی.د صورت گرفته حمایت نخواهیم کرد و این کارها را محکوم می کنیم؛ به ویژه اگر بحث مناطق کردنشین سوریه باشد که در مرحله ا یی حساس به سر می برد و همگی منتظریم که مردم این منطقه به آرزوهایشان برسند، آنها به اتحاد احتیاج دارند تا کاملا آزاد شوند و سرزمین خود را آباد کنند به همین خاطر کاری که پ.ی.د در این مناطق انجام می دهد از جمله دستگیری و اخراج اعضای مجلس میهنی کرد در سوریه و ایجاد فضای رعب و وحشت و رفتار خودمحور و خودسرانه ، آینده ی این مناطق را با خطر جدی مواجه می کند.
دکتر محمد حسن ناظر سیاسی هم در این باره گفت: پ.ی.د از حد خود گذشته است و نباید مانند نیرویی کردی به آن نگریست چراکه خواهان حل مساله کرد در مناطق کردنشین سوریه نیست. می بایست پ.ی.د راهی دیگر در پیش گیرد. آنچه آنها بر سر کردها آورده اند بیش از آن چیزی است که دشمنان آن بر سرش آورده اند و با آن مخالفت کرده اند چراکه تاکنون حتی دشمنان کرد هم پرچم کردستان را آتش نزده اند اما آنها آتش زدند. همچنین مردم کرد را در این مناطق بی خانمان کرده اند، اگر به سیاست های پ.ک.ک طی این ۵ سال نگاهی بیاندازیم، می بینیم که سیاست های پ.ک.ک چه در کردستان ترکیه و چه در مناطق کردنشین سوریه به شکست انجامیده است. در سوریه بیش از ۲ میلیون کرد خانه و کاشانه اشان را به خاطر سیاست های غلط پ.ی.د رها کرده و گریخته اند. آنهایی هم که هنوز آنجا هستند روز به روز آواره و دربه در می شوند. راهی که پ.ی.د در پیش گرفته کاملا غلط است و معتقدم که نه تنها سیاستی اشتباه را در بر گرفته اند بلکه عمدا این مسیر را انتخاب کرده اند تا کردها را محدود و کنترل کنند.
