شامگاه روز ۳۰ آذرماه ۱۳۹۵ همزمان با مراسم جشن شب یلدا در اردوگاه گروه مسلح و جدایی طلب حزب دمکرات کردستان- حدک (شاخه انشعابیون به ریاست خالد عزیزی) در شهر کویه در اقلیم کردستان عراق بمب گذاری شد که در اثر این بمب گذاری ۵ نفر از کادرهای این گروه و یک نیروی امنیتی اقلیم کردستان عراق کشته و شماری دیگر زخمی شدند.
منابع خبری کردی در اقلیم کردستان اعلام کردند بمب ها در دو موتورسیکلت پارک شده در محل جاسازی شده بودند که به فاصله زمانی بسیار اندک از یکدیگر،یکی پس از دیگری منفجر شدند. پس از انفجار بمب اولی همه به درون محوطه میریزند و پس از تجمع عده ای زیاد بمب دوم منفجر می شود که این انفجار ظاهراً تلفات زیادی داشته است.
از همان ساعات اولیه ی وقوع این حادثه گمانه زنی ها و احتمالات مختلفی درباره عاملان و یا علت این انفجار مطرح شد. گمانه زنی ها طیف گسترده ای از انفجار موارد محترقه و آتش زا، تسویه حساب داخلی، بمب گذاری از سوی جناح رقیب (جناح مصطفی هجری) و بمب گذاری از سوی جمهوری اسلامی را در بر می گرفت.
ارزیابی این رویکرد که هر درگیری و نزاع در منطقه اقلیم کردستان را به ایران منتسب می کنند بیشتر مبتنی بر قضیه حمار در ریاضیات است . این قضیه میگوید کوتاه ترین راه بهترین راه است . در این زمینه افرادی مثل سامان رسولپور نیز که اخیرا پس از بازگشت از اردوگاه جدایی طلبان پژاک و کودار که برادر وی سوران رسولپور با نام مستعار فواد بریتان نیز در آن اخیرا منصوب شده است بدون ارائه مستندات مشخصی صرفا بر اساس تحلیل های سطحی بر اساس قاعده حمار این اقدام را به ایران منتسب می کند.
هوشیار زیباری وزیر دارایی برکنار شده عراق نیز از این فرصت استفاده کرده و در صفحات خود در فضای مجازی با ماجراجویی و بدون ارایه هر گونه مستنداتی ایران را مسئول این اقدام عنوان کرده است.
اواخر شهریور ماه امسال پارلمان عراق با نظر مثبت ۱۵۶ نماینده ی پارلمان رای عدم اعتماد هوشیار زیباری وزیر دارایی وقت عراق را تصویب کردند. همان زمان ، رسانه های حزب دمکرات کردستان عراق (پارتی)، سلب اعتماد از هوشیار زیباری را اقدامی غیرقانونی ، دارای اهدافی سیاسی و نتیجه ی نفوذ جمهوری اسلامی ایران در پارلمان عراق توصیف کردند. از آن تاریخ به بعد هوشیار زیباری از هر فرصتی برای انتقاد از جمهوری اسلامی ایران دریغ نکرد. اظهار نظر اخیر وی در نسبت دادن انفجار در مقر حزب دمکرات به جمهوری اسلامی یاران نیز در همین چهارچوب قابل ارزیابی است.
به نظر می رسد خلاء امنیت در اقلیم کردستان که یکی از دلایل عمده آن وجود انواع گروه های مسلح معارض و جدایی طلب است بیش از آنکه متوجه کشورهای پیرامون باشد متوجه حکومت اقلیم کردستان است . تا زمانی که این حکومت در اقلیم کردستان قواعد منطقی بازی سیاست را مد نظر قرار ندهد و برای دست یابی به اهداف خود از اهرم فشارهای بی ارزش و کوچکی مثل جریانات راکد معارض و تجزیه طلب استفاده کند نمیتواند به بازیگری منسجم ، فعال و موثر در منطقه بدل گردد.
مماشات و چشم پوشی حکومت اقلیم کردستان عراق از فعالیت گروه های مسلح و جدایی طلب اکنون به یک معضل برای خود حکومت اقلیم تبدیل شده، بگونه ای که از حل آن عاجز است. ناتوانی و ضعف نیروهای پیشمرگه در جلوگیری از نفوذ و پیشروی داعش باعث شد گروه های فرصت طلبی همچون: پ.ک.ک و حزب آزادی کردستان (پاک) در برخی از مناطق کردنشین شمال عراق مستقر شوند و اکنون برغم درخواست های مکرر احزاب کرد عراقی و مردم اقلیم کردستان، همین گروه ها حاضر به تخلیه مناطق مذکور (شنگال، سعدیه، کرکوک و … ) نیستند.
صرف نظر از نیت های پشت پرده افرادی که ایران را به دست داشتن در انفجار اخیر مقر حزب دمکرات متهم می کنند، این سئوال مطرح است که اگر جمهوری اسلامی قصد انجام عملیات علیه معارضان مسلح کُرد را داشته باشد طبیعتا می بایست حدکا (حزب دمکرات جناح مصطفی هجری) و کومله (عبدالله مهتدی) و یا پژاک را مورد هدف قرار دهد که طی سال جاری بارها برای انجام عملیات مسلحانه وارد خاک ایران شده اند، اما حدک (حزب دمکرات جناح خالد عزیزی) که اکنون مقر آن مورد هدف قرار گرفته به شدت با رویکرد مسلحانه سایر گروه های کردی معارض مخالف بود. انتقادهای صریح خالد عزیزی و گروهش از رویکرد مسلحانه مصطفی هجری و عبدالله مهتدی با پاسخ های شدید کومله و حدکا همراه بود که خالد عزیزی را عامل جمهوری اسلامی و خائن نامیدند.
در بهار و تابستان سال ۱۳۹۵ و در چند مرحله تعدادی از اعضای گروه دمکرات کردستان ایران (جناح مصطفی هجری) وارد مناطق مرزی ایران شدند که در همه موارد در کمین نیروهای نظامی ایران گرفتار شدند. جریان مصطفی هجری و عبدالله مهتدی دو جریانی بودند که فکر می کردند با نزدیکی به عربستان سعودی و سوء استفاده از اختلافات ایران با عربستان می توانند به پشتوانه دلارهای سعودی اوضاع در مناطق کردنشین ایران را ناآرام کنند، اما در رسیدن به هدف خود شکست خوردند. مسئولان جناح مصطفی هجری از رسانه ای شدن ارتباط خود با عربستان سعودی نیز ابایی نداشتند.
روز پنجم مهرماه ۱۳۹۵ کنسولگری عربستان سعودی در اقلیم کردستان عراق به مناسبت روز استقلال عربستان میزبان هیأتی از گروهک مسلح و تجزیه طلبِ حزب دمکرات کردستان ایران به سرپرستی محمدنظیف قادری، عضو دفتر سیاسی این گروه بود . طبق اعلام رسانه های کُردی سرپرست هیأت مذکور پیام ویژه و نیز درودهای مصطفی هجری، دبیرکل گروهک دمکرات کردستان ایران را به سرکنسول عربستان سعودی در اربیل ابلاغ نمود و با چندین تن از نمایندگان سیاسی کشورهای عربی و خارجی دیدار و گفتگو نمود.
یک ماه قبل از این مراسم نیز جمال پور کریم از مسئولان رسانه ای گروهک مسلح و تجزیه طلبِ حزب دمکرات کردستان ایران و رضا حسین بر سرکرده گروهک تجزیه طلب و ضد ایرانی موسوم به حزب مردم بلوچستان با سفر به عربستان سعودی با مقامات دولت سعودی دیدار و گفتگو کردند.
موضوع دیگر این است که جمهوری اسلامی ایران در شرایط فعلی مشغول کارهای مهمتر و بزرگتری در سطح بین المللی است و به نظر نمی رسد ضربه زدن به یک گروه منفعل و خنثی که خطری برای ایران ندارد در دستور کار مسئولان این کشور قرار گیرد. ایران در عرصه بین الملل در سطحی بسیار کلان تر در بازی سیاست حرکت می کند و گروه های چند صد نفره ای که در کمپ های خود بیشتر به عیش و نوش مشغولند چندان مورد توجه نمی باشد چه برسد به اینکه بخواهد چند نفر از آنها را از بین ببرد.
از طرفی سیاست فرار به جلو از سوی افرادی نظیرسامان رسولپور که اخیرا به شدت به پ ک ک و شاخه های تحت کنترل آن پژاک و کودار نزدیک شده است در کنار انفعال رسانه های وابسته به پ ک ک و پژاک نسبت به این رخداد میتواند این گزینه را نیز در منظر مخاطبان قرار دهد که علاوه بر نزاع درون تشکیلاتی در حدک، بین سایر احزاب مثل پژاک و حدک و حدکا و دیگران نیز رقابت هایی است که میتواند مبین نقش موثر آنها در این رابطه باشد .
در واقع باید با نگاهی دقیق تر واکاوی کرد که کدامیک از این گروه ها و جریانات مسلح از این اقدام و موارد مشابه نفع می برند ولیکن آن چیزی که واضح است ناکارآمدی ساختار فدرالی حاکم بر اقلیم کردستان است بیشتر این منطقه را به شهر گانگسترهای خشونت طلب شبیه ساخته است و احزاب آن عمدتا فقط نام حزب را یدک می کشند و کارویژه های احزاب سیاسی تقریبا مشاهده نمیشود .
