علی عونی عضو شورای رهبری حزب دمکرات کردستان عراق (پارتی) طی مقاله ای که در آزانش خبری ولات منتشر شده است با استناد به سخنان عبدالله اوجالان و نیز مواضع پ.ک.ک می گوید: پ.ک.ک با تشکیل دولت مستقل کردستان مخالف است.
علی عونی در مقاله خود می نویسد: بدون شک دولت ملی ترک برمبنای انکار و امحای کردها بنا شده است. طی صد سال گذشته تمامی تلاش هایشان را بکار گرفته اند تا به این هدف خود نائل آیند. به غیر از نابود کردن زیرساخت های کردستان تلاش کرده اند تا شخصیت فردی شهروند کرد را بی ارزش و پوچ کنند و منبع تمامی اینها افکار و ذهنیت فاشیستی ترک است که از رفتار و افکار مصطفی کمال آتاترک سرچشمه گرفته است.
مقاومت و ایستادگی در مقابل این همه وحشی گری و استحاله فرهنگی، حق مشروع کردستانی هاست. پس از تجزیه امپراطوری عثمانی، کردهای ترکیه به منظور رسیدن به آزادی و استقلال چندین قیام انجام داده اند و نمونه ی آن فاجعه شهید شدن رهبران در دیرسیم و دره زیلان و کوچ اجباری کردستانی ها و استحاله کردها در راستای ترک شدن است.
در ادامه این مقاله آمده است: این ظلم و ستم ها سبب اصلی عملی نشدن پیمان سور و نیز جلوگیری از متولد شدن دولت کردستان در بخش کوچکی از خاک کردستان شد. وقتی حزب کارگران کردستان ترکیه (پ.ک.ک) تاسیس شد، علی رغم اینکه حزبی چپ و کمونیستی وارد میدان شد؛ اما خواستار آزادی هر چهار بخش کردستان بود. این شعار پ.ک.ک در تمامی کردستان طرفدارانی برای آن دست و پا کرد و این همان خواست درونی کردها برای تشکیل دولت کردی را نشان می دهد. به همین خاطر کردها در بسیاری از اوقات اشتباهات فاحش پ.ک.ک را نادیده می گرفتند. بخشی از کردستانی ها آنقدر ساده بودند که فریب این شعارهای پ.ک.ک را خوردند این در حالی بود که پ.ک.ک حتی کوچکترین انتقاد را از ایدئولوژی و رهبرش عبدالله اوجالان قبول نمی کرد و اکنون نیز قبول نمی کند.
در بخش دیگری از مقاله ی علی عونی می خوانیم: خوشبختانه توسعه و پیشرفت وسایل و دستگاههای اطلاع رسانی و شبکه های اجتماعی و شبکه های رسانه ای؛ به تدریج پرده از رخسار تمامی طرف ها و به ویژه آپوچی ها برداشت.
خود عبدالله اوجالان در مصاحبه با وکلایش در مورخ ۳/۸/۲۰۰۷ می گوید: “انسان می تواند آتاترک را زنده کند، بله انسان می تواند زنده اش کند. مصطفی کمال مبارز بود. آمریکا می خواست کردها را تحت کنترل خود داشته باشد و این به معنی تجزیه ترکیه است و این آخرین دیدگاه و اطلاع رسانی من است”. این است دیدگاه و نظر اوجالان در خصوص ترکیه چه برسد به بقیه ی بخش های کردستان . جالب اینکه هرکسی هم مثل او فکر نکند را خائن می نامند. !
در جای دیگری اوجالان می گوید: آمریکا و اردوغان از بارزانی حمایت می کنند. دولت ملی هم تنها خواست بارزانی است. من به کردهای طرفدار حزب دمکرات کردستان عراق (پارتی) می گویم کردهای سیستم دولت – ملت، اما پ.ک.ک سیستم دولت – ملت را نمی خواهد. من دولت ملی را مسئول اجرای اهداف فاشیسم می دانم. دولت می گوید من ضد پ.ک.ک هستم، این به معنی اینست که ضد جمهوری ترکیه هم هست. (انتشارات ک.ج.ک، ملاقات وکلا با اوجالان در مورخ ۳۰/۱۱/۲۰۰۷)
حقیقت اینست که بزرگترین حماقت اعتماد به اردوغان برای تشکیل دولتی کُردی است.
در جای دیگری اوجالان می گوید: ” قدرت های خارجی مداخله ی امور داخلی کشورهای ترکیه، سوریه، ایران و عراق را می کنند. هر گونه عمل و سیاستی که سبب تضعیف ترکیه شود ما از آن دوری خواهیم کرد. همانند جمهوریخواهان که در زمان تاسیس جمهوری ترکیه آنها را حمایت و پشتیبانی کردند؛ ما هم به همان شیوه با ترکیه همکاری می کنیم.” (اوزگور پلتیکا ۱۶/۳/۲۰۰۱)
علی عونی همچنین نوشت: در حال حاضر هیچ نیروی دیگری همچون پ.ک.ک و بسان آن از وجود جمهوری ترکیه حمایت نمی کند. اوجالان و آپوگراها معتقدند حزب جمهوریخواه خلق (CHP) و حزب حرکت ملی (MHP) و آکپارتی به کمال آتاترک خیانت کرده اند و آنها بیشتر به تمامیت ارضی ترکیه پایبندند. این حرف رهبرشان است. این درحالیست که در اقلیم کردستان هم تلاش می کند دشمنان را به داخل خاک اقلیم بکشاند. آنها می خواهند به نام دمکراسی و برادری خلق ها؛ فرصت تاسیس کردستانی مستقل را از کردستانی ها بستانند.
