توجیه خشونت توسط سازمان های تروریستی: مقایسه داعش و پ ک ک (قسمت سوم)

منبع: نشریه مطالعات اطلاعاتی و تروریسم

نویسنده: امین داسکین

مترجم: برفین تارویردی زاده

توجیه آیینی خشونت

دکترین ها یا آیین ها چارچوب بندی اصول، قوانین، هنجارها و ارزش های یک موجودیت خاص سیاسی یا دینی هستند که به تفاسیر و عمل ها شکل می دهند. از لحاظ خشونت نیز دکترین سازمان های تروریستی به عنوان یک داروی خودکشی اخلاقی عمل می کند که به شکل دهی پذیرش خشونت بر اساس جلب سیاسی و با بازی کردن بر تنش های اجتماعی کمک می کند.

ایدئولوژی و پیام های اعضای اصلی هدایت کننده به یک شکل ساده شده نشانه و نماد، ایده مبهم، شعار و شایعه به اعضای طبقه پایین منتقل می گردد(۲۴). قابلیت پذیرش این پیام ها زمانی بالاست که نارضایتی شدید، محرومیت نسبی و کانالهای تبلیغاتی وجود داشته باشند. توضیحات آیینی منابع محرومیت نسبی از طریق کانال های ارتباطی منتقل می شوند تا نارضایتی منفعل را به احساس فعال تنفر تبدیل نماید که طی آن خشونت به یک گزینه قابل قبول تبدیل می گردد.

شناسایی منابع محرومیت گام اول توجیه دکترینی است(تصویر ۱٫). گام بعدی روند دشمن سازی است که در آن عوامل سیاسی شناسایی می گردند و به عنوان مسئول محرومیت مورد سرزنش قرار می گیرند سپس بصورتی منفور شده مورد حمله قرار می گیرند (خشونت نمادین). پس از آن، این دشمنی به سیاست ها و عاملان مجری آن تعمیم داده می شود.

هدف مطلوب در مجموعه سیستم، مخاطبان هدف می باشد. این کار همزمان نیز، با دشمن سازی و هویت سازی رخ می دهد. حس جدیدی برای گروه ناراضی ایجاد می شود که طی آن مخالفان برای مقابله به مثل آماده می شوند. باشکوه نمودن دراماتیک و ارجاع به اسطوره ها و افسانه ها و تاریخ سازی جمعی معمولا برای ایجاد احساس افتخار تاریخی از یک طرف و همچنین ایجاد گناه و مسئولیت نسبت به نسل های گذشته و آینده از طرف دیگر صورت می گیرد. با هویت سازی جدید، این گروه بر ایجاد آگاهی جمعی متفاوت، هنجارها و استانداردهای اخلاقی تمرکز می کند که تصور می کنند بالاتر از دیگران است و مفاهیم ضمنی جدید و معنایی دارد.

هر چه یک گروه ناراضی ارتباط را بیشتر از دست بدهد و دشمنی نسبت به نظام و جامعه بیشتر شود به همان میزان احتمال تحمل خشونت علیه این نظام و جامعه بیشتر می شود(۲۵). دشمنان برای همه روش های شیطانی خود مورد سرزنش قرار می گیرند از جمله فعالیت هایی مانند اشغال سرزمین، سرکوب مردم، قتل عام و نسل کشی را شامل می شود طی آن گروه به عنوان مسئول انجام شورش، مدافع و مدعی معرفی می شود و همچنین مسئولیت جنگ برای دفاع از موضوع و اینده مسالمت آمیز به تصویر کشیده می شود و بکارگیری خشونت به عنوان تنها راه دیده می شود.

ادامه دارد

قسمت های قبل:

…………….

منابع :

۲۴ Gurr, Why Men Rebel.

۲۵ Ibid.

۲۶ Ibid.

۲۷ Gurr, Why Men Rebel; Thomas P. Thornton, “Terror as a weapon of political agitation,” in Internal War: Problems and Approaches, ed. Harry Eckstein (New York: The Free Press of Glencoe, 1964), 82–۸۸; Saul, “Two justifications for terrorism.”

۲۸ Saul, “Two justifications for terrorism”; Türkiye Barolar Birliği, Türkiye ve Terörizm (Ankara: Türkiye Barolar Birliği, 2006); Ekaterina Stepanova, Terrorism in Asymmetrical Conflict: Ideological and Structural Aspects (New York: Oxford University Press, 2008).