طی یکسال گذشته، محور مقاومت در سوریه و عراق پیروزی های چشمگیری به دست آورده است. به گونه ای که موجبات حاکمیت سرزمینی نظام حاکم سوریه بر بخش اعظم خاک این کشور را فراهم آورده است. حال که داعش دیگر در عراق و سوریه حاکمیت جغرافیایی ندارد، آمریکایی ها را بر آن داشته است تا با حمایت از گروه پ.ک.ک و شاخه های نظامی آن در شمال سوریه همچون: یگان های مدافع خلق موسوم به YPG و نیروهای سوریه دمکراتیک موسوم به HSD یا SDF مانع ادامه پیروزی های محور مقاومت در مناطق شمال و شمال شرقی این کشور شوند.

براساس اطلاعاتی که روسیه اخیرا منتشر کرده است، آمریکایی ها کمک های تسلیحاتی ویژه ای به پ.ک.ک و شاخه های اقماری آن کرده اند. این تسلیحاتی اهدایی از نوعی است که به کردهای سوریه توان می دهد با نظام سوریه و محور مقاومت در عرصه زمین مقابله کنند و به معنای دیگر مانع موفقیت نظام سوریه شوند.

کمک های تسلیحاتی آمریکا به کردهای سوریه

کمک های تسلیحاتی آمریکا به پ.ک.ک را می توان در ۳ دسته اصلی، طبقه بندی کرد:

الف. ماشین های زرهی

آمریکایی ها ۲ نوع ماشین زرهی، در اختیار کردهای زرهی قرار داده اند. نوع اول، یک زرهی سبک اما چند منظوره به نام هاموی(Humwee) (High Mobility Multipurpose Wheeled Vehicle) است. این خودرو یک خودروی زرهی چند منظوره است. ارتش آمریکا از این پس از آن در پشت جبهه و مأموریت های پشتیبانی استفاده خواهد کرد و خودروی (JLTV) را جایگزین آن در جبهه های خود کرده است. هاموی در مدل های مختلف از آمبولانس گرفته تا حمل رله کننده ارتباطات رادیویی را شامل می شود.

زرهی نوع دوم (Cougar) نام دارد. این خودرو سنگین تر از زرهی قبلی است و بر عکس هاموی هنوز در سطح وسیعی در ارتش آمریکا به کار گرفته می شود. ویژگی مهم این خودرو، امنیت بالای آن در حفظ جان سرنشینان آن است و با هدف مقابله با مین های ضد نفر و کنار جاده ای ساخته شده است.

این دو خودروی زرهی به طور وسیع در افغانستان و عراق به کار گرفته شده اند و از ادوات سازمانی ارتش این دو کشور محسوب می شوند. دادن این دو خودروی زرهی به پ.ک.ک، با توجه به اقلیم کوهستانی و پستی و بلندی هایی که از جغرافیای این منطقه سراغ داریم حکایت از تلاش آمریکایی ها برای بالابردن توان جابجایی و حفظ جان نیروهای کرد سوریه دارد.

ب. سامانه های موشکی

سامانه موشکی جاولین: این سامانه یک موشک حرارتی هدایت شونده ضد تانک است که توسط نفر حمل می شود. سیستم این موشک به اصطلاح شلیک کن و فراموش کن نامیده شده است، همین امر به نیرویی که از آن استفاده می کند قدرت خروج سریع از منطقه شلیک را می دهد. این موشک بسیار گران قیمت به دلیل اینکه حرارت بالایی دارد در مناطق گرمسیر خوب عمل نمی کند لذا برای مناطق کوهستانی همچون مناطق کردنشین سوریه مناسب است. ضمن اینکه این سامانه با برد کمی که نسبت به تاو دارد برای مناطق کوهستانی که دارای پیچ و خم های بسیار است و محیط مسطح زمینی کمتر مشاهده می شود مناسب است.

سامانه موشکی ضد تانک تاو: این موشک یکی از پرکابردترین موشک های ضد تانک در جهان است. این موشک توسط دو رشته سیستم هدایت می شود.تاو، هم قابلیت استفاده توسط نفر، هم قابلیت نصب روی خودرو و هم قابلیت نصب روی بالگرد را دارد. این موشک شکارچی حقیقی تانک است و در هر جا که به کار گرفته شود نیروهای زرهی را ، زمینگیر خواهد کرد.

نارنجک‌انداز ام‌کی ۱۹: یک سلاح فردی ۴۰ میلی متری است که با هدف اجرای آتش پرحجم و سرکوب کننده علیه نیرو، سنگر و خودروهای سبک دشمن، بر روی خودروهای زرهی، کامیون ها و خودروهای پشتیبانی نصب می شود. این سلاح تا فاصله ۱۵۰۰ متری مقابل اهداف کوچک و تا فاصله ۲۲۰۰ متری ضد اهداف بزرگ کار آمد است.

ج. اسلحه فردی

اسلحه خودکار ام ۱۶: این اسلحه نسخه ارتقا یافته ام ۱ است که علاوه بر دارا بودن قدرت کشندگی بالا، هم سبک است و هم اینکه ضربه کمی را به شلیک کننده وارد می کند لذا دقت تیر اندازی را بالا می برد. این سلاح با اصلاحاتی که روی آن انجام شده در نسخه های اخیر دارای خرابی و گیر کردن بسیار اندک است.

سلاح خودکار ام۴ کاربین: این اسلحه فردی نیز شبیه ام ۱۶ است با این تفاوت که به دلیل کوتاه بودن طول لوله اش قدرت مانور بیشتری را به نفر می دهد و وزن آن نیز به همین دلیل کمتر شده است. ضمن اینکه قدرت تخریب و کشندگی بالایی نیز دارد.

هر چند آمار تعداد سلاح های نامبرده که در اختیار پ.ک.ک قرار گرفته منتشر نشده است اما تعداد آنها ظاهرا مشخص است و اسپوتنیک از حجم بالای این تجهیزات سخن گفته است.

سایر سلاح ها

علاوه بر سلاح های فوق آمریکا مجموعه ای از تجهیزات نظامی پیشرفته دیگری را نیز در اختیار پ.ک.ک و شاخه های آن قرار داده که آمار دقیقی از آنها در دست نیست لذا فقط به نام آنها اشاره می شود که عبارتند از:

• خمپاره انداز و توپ ۸۰ و ۱۲۰ میلی متری
• سامانه های موشکی
• هواپیماهای بدون سرنشین (پهپاد)
• موشک تانک و زرهی

آمریکا از سال ۲۰۱۴ ارسال سلاح برای شاخه های نظامی پ.ک.ک در سوریه را آغاز کرده و در سال ۲۰۱۷ علاوه بر تشدید آن، میزان سلاح های ارسالی را نیز افزایش داده است.

جمع بندی

نگاهی به مجموع سلاح های فوق نشان می دهد که آمریکا با دادن این سلاح ها به پ.ک.ک، قصد دارد آنها را به شدت در مقابل هر گونه تهاجم زمینی تقویت کند. این تقویت می تواند با دو رویکرد صورت گیرد. نخست، مقابله با ارتش ترکیه که به شدت با قوت گرفتن پ.ک.ک و کردهای عراق مخالف است. دوم، تلاش برای جلوگیری از پیشروی های نظام سوریه و محور مقاومت در سوریه. و اینکه به نظر می رسد آمریکایی ها با نگاهی به هر دو رویکرد، پ.ک.ک را تجهیز می کنند. دیدگاه آمریکایی ها هرگونه از سوی آنها توجیه شود تنها یک مسئله را به خوبی برجسته می کند و آن اینکه از این اقدام آمریکایی ها بوی تجزیه به مشام می رسد.