پس از آنکه روابط ترکیه و ایالات متحده در دوران جرج بوش پسر رو به گرمی گرائید و تبدیل به یک هم پیمانی استراتژیک شد به تبع آن روابط ترکیه با ایران وارد یک فضای چالشی گردید. علیرغم اینکه اسلام گراها در ترکیه بر سر کار آمدند ولی نگاه جریان اسلامگرای ترک بیش از آنکه به سوی جهان اسلام باشد به سوی غرب بود . ترکیه در این شرایط با حمایت ایالات متحده پ.ک.ک را در لیست سیاه گروه های تروریستی قرار داد و کلیه فعالیتهای پ.ک.ک غیر قانونی اعلام شد . پ.ک.ک در این شرایط با تغییر نام تلاش کرد تا به فعالیت های خود ادامه دهد ولی عملا بدون حمایت آمریکا هیچ کاری برای پ.ک.ک ممکن نبود لذا مرحله ای تحت عنوان روند صلح کوردی توسط ترکیه آغاز گردید و عملا پ.ک.ک تحرکات نظامی خود را در ترکیه متوقف کرد اما ابن کار برابر بود با مرگ تدریجی برای پ.ک.ک لذا بین پ.ک.ک و ترکیه و ایالات متحده توافقی شکل گرفت که اهداف ایالات متحده در راس آن و همچنین ترکیه را در تقابل با ایران تامین میکرد و عملا از رکود فعالیتهای نظامی پ.ک.ک جلوگیری می کرد. در این شرایط بود که عثمان اوجالان که بعدها از پ.ک.ک جدا شد و این اطلاعات را افشا کرد با حمایت آمریکا و چراغ سبز ترکیه شاخه جدیدی را برای پ.ک.ک ایجاد کردند که پژاک نام گرفت. اکثر اعضای پژاک و بویژه سران آن را اعضای ترک تبار و سوریه ای پ.ک.ک تشکیل می دادند چرا که پ.ک.ک معتقد است کوردهای ایرانی خیلی دغدغه جنگ ندارند چون بسیاری از حقوقی که برای کوردهای ترکیه جزء آمال و آرزوهای آنهاست را سالها است کوردهای ایرانی در اختیار دارند لذا پ.ک.ک با قرار دادن اعضای ترک تبار خود در راس پژاک تلاش کرد کنترل دقیقی بر این شاخه داشته باشد. پژاک نیز با بکارگیری انرژی سرکوب شده پ.ک.ک پس از آغاز روند صلح کوردی در ترکیه که بعدها مشخص شد پروژه ای بیش نبوده است، اقدامات ایذایی متعددی را علیه شهروندان غیر نظامی و همچنین نیروهای مرزبانی و حتی راهنمایی و رانندگی آغاز کرد که در اثر این اقدامات نزدیک به ۴۵۰ نفر از شهروندان ایرانی که اکثریت قریب به اتفاق آنها را نیز کوردهای اهل سنت تشکیل می دهند به قتل رسیده اند. این در حالی است که به دنبال این اقدامات خشونت بار روند توسعه فرهنگی و بویژه اقتصادی در این مناطق با ریسک سرمایه گذاری بالایی روبرو شد و تقریبا بخش خصوصی میل چندانی به سرمایه گذاری نداشته و تنها دولت بود که توسعه زیر ساخت ها و بنگاه های اقتصادی را دنبال کرده است. بهر حال علیرغم تلاشهای پ.ک.ک و شاخه های آن چه در ایران و بعدها در عراق و سوریه این ساختار تشکیلاتی و شبکه ای تبدیل به یک گروه وابسته به قدرتهای بین المللی و بعضا منطقه ای جهت انجام اقدامات خشونت بار نیابتی گردیده و به نظر می رسد بیشترین قربانی این روند خشونت بار کهتاکنون ۴۰ هزار کورد را در ترکیه ، عراق ، سوریه و ایران به کام مرگ برده است همین کوردهایی هستند که با پروپاگاندای سیاه پ.ک.ک بازیچه طمع ورزی های این گروه خشن و غیر انسانی شده اند.
ساختار شبکه ای شبه نظامیان جدایی طلب پ.ک.ک در منطقه
کوردپاریز، هیچ تعلق خاطری به گروه، حزب و یا جریان سیاسی، در میان انبوه سیاست ورزی های رایج احساس نمی کند و تلاش دارد تا رویکردی مستقل، نقادانه، تحلیلی و خردمندانه به وقایع و رخدادهای منطقه و جهان داشته باشد.