در پی زخمی شدن جمیل بائیک از سران گروه پ.ک.ک، تنش و اختلاف بین جناح مراد کارایلان و جناح جمیل بائیک بار دیگر بالا گرفته است و ناظران سیاسی احتمال یک انشعاب دیگر در گروه پ.ک.ک را مطرح کرده اند.
دو هفته قبل منابع خبری در اقلیم کردستان عراق از زخمی شدن جمیل بائیک رئیس شورای اجرایی پ.ک.ک بر اثر حمله پهبادهای ترکیه خبر دادند. “قادر عبدالوهاب آمیدی” روزنامه نگار کرد عراقی با اشاره به اعزام جمیل بائیک به یکی از بیمارستان های شهر سلیمانیه از سفر یک تیم پزشکی اروپایی به سلیمانیه برای مداوای جمیل بائیک خبر داد.
در همین حال منابع خبری نزدیک به حزب دمکرات کردستان عراق نیز اعلام کردند: جمیل بائیک در آستانه نابینایی کامل قرار دارد.
“قادر عبدالوهاب آمیدی” در صفحه شخصی خود در فیس بوک با اشاره به اختلافات اخیر بین جمیل بائیک و مراد کارایلان می نویسد: در نبود جمیل بائیک اکنون مراد کارایلان همه کاره گروه پ.ک.ک است و همه تصمیمات به وی ختم می شود.
با توجه به تقویت جایگاه مراد کارایلان اکنون این سئوال مطرح است که آیا ریزان جاوید مسئول عالیرتبه شاخه ضد ایرانی پ.ک.ک (پژاک) که در پی اختلاف با جمیل بائیک همراه با چندین عضو ارشد پ.ک.ک/پژاک به سوریه و سپس اقلیم کردستان رفته بود ، بار دیگر به قندیل باز می گردد یا خیر؟
ریزان جاوید از جمله افراد نزدیک به مراد کارایلان است که اخیرا خواستار از سر گیری جنگ مسلحانه ی پژاک علیه جمهوری اسلامی ایران شده بود اما این درخواست از سوی جمیل بائیک و باهوز اردال (فهمان حسین) رد شده بود و در پی تهدید های جمیل بائیک، ریزان جاوید همراه با برخی از همفکرانش قندیل را ترک کرده بودند. جمیل بائیک می گوید نباید همزمان در چند جبهه خود را درگیر کنیم و حفظ وضعیت آتش بس و صلح با ایران ضروری است.
فواد بریتان عضو ارشد پژاک اخیرا در گفتگو با شبکه تلویزیونی گروه پژاک ضمن تائید تلویحی خروج ریزان جاوید از صفوف گروه گفت: ما حرکتی انقلابی هستیم. این حرکت نه با جناب ریزان جاوید شروع شده و نه با وی به پایان می‌رسد. در کودار و پژاک و جنبش آپویی رهبریت و مدیریت به معنی خدمت کردن است. امروز در این پست و مقام هستی و فردا یکی دیگر جایش را می‌گیرد.
تاریخ ۴۰ ساله پ.ک.ک مملو از انشعاب، اختلاف درون گروهی، حذف فیزیکی مخالفان و منتقدان و تنش بوده است. پ.ک.ک در زمینه حذف فیزیکی مخالفانِ داخلی همانند حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی در دوره استالین عمل کرده است. این گروه هر صدای مخالفی را با برچسب هایی همچون: خائن، جاش و عامل نفوذی دشمن، خفه می کند.
فیصل تورناجی مشهور به کانی ایلماز که در سال ۲۰۰۴ به همراه عثمان اوجالان و برخی دیگر از کادرهای پ.ک.ک از این گروه جدا شده بود و حزب میهن پرستان دموکراتیک (PWD) را در کُردستان عراق تاسیس کرده بود، در فوریه سال ۲۰۰۶ توسط عوامل پ.ک.ک و با انفجار بمب کارگذاشته در اتومبیل وی، در شهر سلیمانیه کشته شد.
کمال شاهین مشهور به کمال سور که از پ.ک.ک جدا شده بود و گروهی با نام Rekevtin (وفاق) را پایه گذاری کرده بود در سال ۲۰۰۵ از سوی عوامل پ.ک.ک ترور شد. قتل سبحان روژهلات و قتل صبری توری که هر دو از اعضای ارشد گروه بودندنیز از دیگر تسویه حساب های داخلی در پ.ک.ک محسوب می شوند.
در ۲۳ آگوست ۲۰۱۳ نیز ۳ فرد مسلحانه ی وابسته به پ.ک.ک در شهر کویه قصد حمله به خانواده های جداشدگان از پ.ک.ک را داشتند که پس از درگیری و زخمی شدن یکی از عاملان؛ این حمله بدون نتیجه بود. همان زمان رسانه های کُردی نوشتند که هدف از این حمله، قتل نظام الدین تاش مشهور به بوتان یکی دیگر از جداشدگانِ پ.ک.ک بوده است. حزب اتحاد دمکراتیک PYD به عنوان بازوی پ.ک.ک در سوریه نیز به شیوه ی حزب مادر هر صدای مخالف در درونِ گروه را خفه می کند و اجازه کوچکترین اعتراضی را به نیروهای خود نمی دهد.
بریار گابار عضو ارشد پژاک نیز چند سالیست که پس از جدایی از گروه به اقلیم کردستان عراق پناه برده و در اختفا زندگی اش را سپری می کند. وی به دلیل ترس و نگرانی از برخورد قهرآمیز پ.ک.ک سکوت اختیار کرده است.
صرف نظر از اینکه ریزان جاوید و همفکرانش به صفوف پ.ک.ک / پژاک بازخواهند گشت یا نه ، دامنه اختلافات جمیل بائیک و مراد کارایلان در پ.ک.ک به حدی بالا گرفته است که این گروه در آستانه انشعابی دیگر قرار دارد.
تحولات روزها و هفته های آینده در قندیل ما را به پاسخ این سئوال نزدیک تر خواهد کرد.
