بی توجهی تاریخی احزاب کرد به خواسته‌های واقعی مردم

کردها بیش از پیش به اتحاد نیاز دارند/ اختلافات احزاب کردی به ضرر مردم است

رویکرد تاریخی احزاب کرد به یکدیگر، همواره محل مناقشه و اختلاف بوده است. بسیاری از کارشناسان و مردم کرد معتقدند این احزاب صرفا در پی قدرت هستند و هیچگونه توجهی به مردم و نیازهای واقعی آنها ندارند. عدم وجود اتحاد بین احزاب کرد نیز مساله دیگری است که صاحبنظران بر آن تاکید می‌کنند.

برای بررسی اختلافات بین کردها و ریشه تاریخی آن و همچنین تاثیرات این مساله بر بحران‌های منطقه‌ای به ویژه تنش‌های احزاب کرد در سوریه، با عثمان باشقالی روزنامه‌نگار مستقل مصاحبه‌ای انجام شده است. باشقالی اعتقاد دارد مهم‌ترین مانع بر سر راه اتحاد کردها، خود احزاب کردی بوده و هستند. وی خاطرنشان کرد اختلافات احزاب کردی با همدیگر بسیار عمیق‌تر از اختلافات آنها با کشورهای پیرامونشان است.

۱-در وضعیت کنونی کردستان سوریه، اخباری مبنی بر اعزام تعدادی از پیشمرگه‌های روژ به سوریه منتشر شده است. از سوی دیگر، پ.ی.د. هم مدعی اتحاد کردهاست و هم از فعالیت این پیشمرگه‌ها ممانعت می‌کند. به نظر شما دلیل این رویکرد دوگانه چیست؟

در حقیقت مردم کرد بیش از هر چیزی به اتحاد نیاز دارند. اما وقتی دقت می‌کنیم، متوجه می‌شویم که در حدود یکصد سال گذشته مهم‌ترین مانع بر سر راه اتحاد کردها خود احزاب کردی بوده و هستند. اختلافات احزاب کردی با همدیگر خیلی عمیق‌تر از اختلافات آنها با کشورهای پیرامونشان است. متاسفانه، در کردستان سوریه نیز همین وضعیت حاکم است. یک جناح طرفدار آپوچی گرایی و جناح دیگر هوادار بارزانی است. هر دو نیز ضد همدیگرند؛ لذا اجاره ندادند کردهای سوریه به اتحاد برسند. نبود اتحاد کردها همیشه به نفع دیگر کشورها است. مثلا ترکیه اکنون می‌گوید ما کردستان سوریه را از تروریست‌ها پاکسازی می‌کنیم و آن را به صاحبان آن تحویل خواهیم داد. مگر کردها صاحبان آن نیستند؟! متاسفانه کردهای منطقه شمال سوریه، علیه برادران خود همکاری می‌کنند. در مورد اعزام نیروی پیشمرگه روژ نیز بنده اطلاعات دقیقی ندارم و تصور نمی‌کنم در آن منطقه حاضر باشند. ببینید اگر‌ آمریکا یا روسیه به ترکیه اجازه حمله به خاک سوریه دهند، نه نیروی پیشمرگه روژ، نه پیشمرگه و نه هیچ نیروی دیگری نمی‌تواند در برابر ارتش ترکیه مقاومت کند. چون در این صورت قضیه عفرین در همه مناطق کرد تکرار خواهد شد. هیچ نیروی کردی نمی‌تواند در برابر ترکیه به عنوان قدرت دوم ناتو بایستد. هدف ترکیه نابود کردن کردهاست. اکنون که ترکیه شاهد تشکیل نوعی وضعیت برای کردها در سوریه و با حمایت غربی‌هاست، آماده است دست به هر کاری بزند. حتی حاضر است خود را در برابر آمریکا، روسیه، دولت قانونی سوریه و حتی گروه‌های تروریستی قرار دهد تا مانع کردها شود. متاسفانه این نگاه عقب مانده هنوز در قرن بیست و یکم در نزد ترک‌ها وجود دارد. اما با توجه به اعتراضات داخلی به تصمیم ترامپ برای خروج نیروهایش از سوریه، آمریکا مواضع جدیدی اتخاذ کرده است و فکر می‌کنم خروج نیروهایش حداقل شش ماه دیگر نیز طول بکشد. برای همین نیز ممکن است طی این مدت تغییرات سیاسی و نظامی رخ دهند.

۲-به نظر شما می‌توان گفت خواسته مردم کرد و احزاب کردی با همدیگر همخوانی ندارد. یعنی خود احزاب عامل مشکلات مردم هستند؟

درست است. می‌دانیم وقتی احزاب سیاسی کرد همیشه در چارچوب منافع چند نفر اقدام کرده‌اند. فریاد شعارهای ملی گرایانه نیز صرفا برای تهییج و  ایجاد هیجان است و کارکرد عملی ندارد. همه این رویکردهای مخرب و شعارهای پوچ، مستند است. در هر جای دنیا وقتی علیه مردمی تهدید وجود داشته باشد، متحد می‌شوند، اما متاسفانه در تاریخ می‌بینیم هر وقت تهدیدی علیه کردها باشد، کردها بیشتر متفرق می‌شوند. مثلا اکنون که تهدید علیه کردستان سوریه وجود دارد، نه تنها کردهای سوریه بلکه کردهای دیگر نیز دچار تفرقه‌اند. بخشی طرفدار ی.پ.گ و بخشی نیز طرفدار انجمن میهنی هستند. هر کدام خود را پیرو یک خط می‌دانند. خود مردم کرد نیز با یکدیگر اختلاف دارند، اما به نظرم احزاب سیاسی بیشتر عامل این وضعیت هستند. کردها باید به خاطر داشته باشند احزاب سیاسی بدآموزی می‌کنند. اینها اعضا و کادرهای خود را چنین آموزش می‌دهند که دیگر احزاب کرد دشمنان آنها هستند، نه صرفا رقیب.

اما امروز دنیا طوری نیست که کردها تصور کنند دشمنانی دارند. اگر در توهم دشمن پنداری باشند در چرخه عقب ماندگی خواهند ماند. باید مسیر دوستی و آشتی با همه ملت‌ها ایجاد شود نه این که کردها فقط به فکر دشمن‌تراشی باشند. اگر فقط بر دشمن تراشی تاکید کنیم هرگز به صلح و آرامش نخواهیم رسید. واقعیت این است که کردها بخشی بزرگ و مهم از مردم منطقه هستند. لذا دشمن تراشی کاری عاقلانه نیست. بهترین گزینه انتخاب راه مسالمت آمیز است در غیر این صورت غرب آسیا همچنان در آتش تفرقه خواهد سوخت. ابرقدرت‌ها نیز بر اساس منافع خود آن را هدایت خواهند کرد. فراموش نکنیم اگر برای سوریه راه حلی پیدا شود، سوریه همانند قبل نخواهد بود همان طور که عراق همانند قبل نشد. چون منافع ابرقدرت‌ها دخیل است و نیز می‌خواهند کشورهای خاورمیانه همیشه مشکل داشته باشند. چون فقط به فکر منافع خود هستند و شاید پس از سوریه سراغ کشورهای دیگری نیز بروند تا منافع خود در منطقه را تقویت کنند.

۳-رسانه‌های پ.ک.ک به استناد منابع سوریه‌ای می‌گویند مسرور بارزانی از تروریسم حمایت کرده است. به نظر شما هدف آنها از این اقدام چیست؟

این نیز در چارچوب همان بحثی قرار می گیرد که مطرح کردم یعنی فقط به فکر حزب خود هستند. نمی‌خواهند براساس روش‌های مشروع فعالیت حزب خود را ادامه دهند. متاسفانه این در ادبیات احزاب کرد پررنگ است و من همیشه از این موضوع انتقاد می‌کنم. فقط تلاش می‌کنند حزب مقابل را به عنوان خائن در نظر مردم معرفی کنند. این یک مصیبت و اشتباه بزرگ تاریخی احزاب کرد است. بارزانی به تروریست‌ها کمک نکرده و قصد ندارم از بارزانی دفاع کنم. تنها کسی که در همه بخش‌ها در مورد کردهای سوریه نگرانی خود را مطرح کرده بارزانی است. هیچ حزب دیگری حتی بیانیه هم صادر نکردند.

حتی از مردم نخواستند به خیابان‌ها بیایند و اعتراض کنند. این ادبیات بایستی تغییر یابد، چون به نفع مردم کرد نیست. هیچ یک از احزاب کرد نمی‌تواند نماینده همه مردم کرد باشد. احزاب کرد بخشی از مردم کرد هستند مردم از احزاب کرد بزرگترند. احزاب سیاسی باید این را خوب بدانند و اگر دست از این ادبیات برندارند، قطعا احزاب سیاسی ضرر خواهند کرد و به مردم زیان خواهند رساند و در حلقه خود نیز به دور خود خواهند پیچید و قدرت‌‎های منطقه نیز ارزشی برای آنها قائل نخواهند شد. چون فقط اگر کردها یکی باشند به حساب خواهند شد و اگر همانند سابق بین چند حزب سیاسی تقسیم شوند و هر کدام به یک فرد گرایش داشته باشند کشورهای منطقه و ابرقدرت‌ها راحت‌تر می توانند آنها را از هم جدا کنند و به خاطر منافع خود مانع تحقق اهداف آنها شوند.