ریاکاری پ.ک.ک در مورد حمایت از کردها و فرهنگ این قوم، محدود به آزار فیزیکی نیست. بلکه پ.ک.ک زبان کردی را نیز نابود کرده است.
به گزارش کوردپاریز، “آلیزا مارکوس” نویسنده مطرح آمریکایی و خبرنگار سابق رویترز که کتاب «خون و باور» را در مورد پ.ک.ک نوشته و به خاطر آن در ترکیه نیز دادگاهی شد، در صفحه توئیتری خود به وضعیت زبان کردی در ترکیه اشاره کرده و می‌نویسد: «نگاه دولت ترکیه و پ.ک.ک به زبان کردی سطحی و با هدف استفاده ابزاری و تبلیغاتی است. دولت مدعی است راه را برای تدریس کردی در دانشگاه‌ها و یا نشر به زبان کردی و تاسیس شبکه تلویزیونی کُرد زبان باز کرده است، اما این موضوع حقیقت ندارد. چون بر اساس قوانین ترکیه فقط یک زبان وجود دارد و آن هم ترکی است و اگر حزب حاکم کنار برود، تضمینی برای ادامه تدریس یا نشر کنونی به کردی وجود ندارد و دولت با اهداف تبلیغی دست به این اقدامات زده است». این نویسنده در ادامه به وضعیت زبان کردی در پ.ک.ک نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: «زبان کردی برای پ.ک.ک اهمیت ندارد و حتی در درجه سوم یا چهارم نیز قرار ندارد. این فرقه گاهی با اهداف تبلیغی مدعی می‌شود خواهان حقوق کردها در مورد زبان مادری (کُردی) است؛ اما در عمل به دنبال اهداف چپگرایانه خود در چارچوب ایدئولوژی عبدالله اوجالان است. نگاه پ.ک.ک به زبان کردی نیز سطحی و ابزاری است».
مارکوس معتقد است: «انتظار توجه به زبان کردی در پ.ک.ک همانند آب در هاون کوبیدن است. اساس و ریشه پ.ک.ک بر اهدافی غیر کردی بنا نهاده شده؛ لذا نباید انتظار داشته باشیم پ.ک.ک در چارچوب ایدئولوژی مارکسیستی- لنینیستی خود بتواند به زبان کردی اهمیت بدهد و سابقه چهار دهه‌ای پ.ک.ک عملا نشان می‌دهد زبان کردی برای پ.ک.ک فاقد ارزش است».
وی به یک کنفرانس زبان کردی در سال ۲۰۱۴ در پاریس اشاره می‌کند که هواداران پ.ک.ک برگزار کردند اما جالب این که همه پوسترها، نوشته‌ها و بیشتر سخنرانی‌ها به زبان ترکی بود! وی در ادامه، رفتار پ.ک.ک در مورد زبان کردی را سیاست یک بام و دو هوا می‌نامد و می‌گوید پ.ک.ک متناسب با نیازهای تبلیغی خود گاهی بر طبل حمایت از زبان کردی می‌کوبد، اما در عمل به آن اعتقاد ندارد. چرا که سران آن از جمله اوجالان نه کردی می‌دانند و نه به کردی نوشته و می‌نویسند.
