سران و نهادهای اقماری پ.ک.ک پس از ۴ روز چانه زدن، سرانجام تصمیم گرفتند پیام اوجالان در مورد ضرورت پایان اعتصاب غذا را منتشر کنند و زندانیان به اعتصاب غذا پایان دهند.
به گزارش کورد پاریز، دیروز در زندان‌های مرکزی چند استان ترکیه٬ صدها تن از زندانیان گروه تجزیه طلب پ.ک.ک و پژاک٬ به اعتصاب غذای طولانی خود پایان دادند. آنها با انتشار بیانیه‌ای اعلام کردند که از خواسته‌های اوجالان تبعیت و به اهداف خود دست پیدا کرده‌اند.
تبعیت دیرهنگام و چانه‌زنی طولانی
اوجالان٬ دو هفته پیش و همزمان با اعلام حکم برگزاری انتخابات مجدد استانبول٬ اجازه پیدا کرد که با وکلای خود ملاقات کند. او در آن دیدار بر دو مساله تاکید کرد:
۱- ضرورت پایان دادن به اعتصاب غذا.
۲- ضرورت توجه به حساسیت‌های ترکیه در مناطق کردنشین شمال سوریه.
این دو پیام اوجالان٬ از چنان اهمیتی برخودار بود که بسیاری از تحلیل‌گران ترکیه اعلام کردند دور جدیدی از مذاکرات صلح بین ترکیه و پ.ک.ک آغاز شده است.
حتی برخی از کارشناسان اعلام کردند که هاکان فیدان رئیس سرویس اطلاعاتی میت ترکیه٬ پس از مدت‌ها یک بار دیگر شخصاً با بالگرد به زندان ایمرالی رفته و با او دیدار کرده و از او خواسته که این دو پیام مهم را ابلاغ کند.
اما در کمال ناباوری٬ سران پ.ک.ک در کوهستان قندیل٬ سران نهادهای اقماری پ.ک.ک در مناطق کردنشین شمال سوریه و زندانیان پ.ک.ک در زندان‌های ترکیه٬ هیچکدامشان از این دستور رهبر خود پیروی و تبعیت نکردند. تنش بین ترکیه و پ.ک.ک در شمال سوریه و در داخل ترکیه ادامه پیدا کرد و زندانیان نیز حاضر نشدند دست از اعتصاب غذا بکشند.
اما دیروز به یک باره٬ زندانیانی که در اوضاع جسمی وخیمی بودند٬ پس از اعلام پایان اعتصاب٬ به بیمارستان منتقل شدند و لیلا گوون نماینده حکاری نیز پس از دویست روز اعتصاب غذا اعلام کرد که به اهداف خود دست پیدا کرده و به اعتصاب غذا پایان می‌دهد و او نیز با یک آمبولانس از منزل خود در شهر کردنشین دیاربکر به بیمارستان این شهر منتقل شد تا تحت مراقبت‌های پزشکی سریع٬ قرار بگیرد.
رسانه‌های وابسته به پ.ک.ک اعلام کردند که این زندانیان٬ همگی در پیروی از دستور اوجالان٬ به اعتصاب خود پایان داده‌اند.
در مورد پایان ناگهانی اعتصاب غذای زندانیان پ.ک.ک دو سوال مهم وجود دارد:
۱- چرا این زندانیان، دو هفته پیش به دستور رهبر پ.ک.ک عمل نکردند؟
۲- ملاقات اخیر وکلای اوجالان و کسب دستور کتبی با دستخط اوجالان برای پایان اعتصاب غذا در روز ۲۲ ماه جاری میلادی انجام شده اما ابلاغ دستور و تبعیت از آن٬ دیروز یعنی در ۲۶ ماه جاری میلادی صورت گرفت. دلیل این تاخیر ۴ روزه چیست؟
در پاسخ به هر دو پرسش باید گفت: از لحاظ تبلیغات رسانه‌ای و اجتماعی٬ زندانیان پ.ک.ک به خاطر بهسازی شرایط حبس رهبر خود اعتصاب غذا کرده بودند و حالا با تغییر این اوضاع و به دستور رهبرشان٬ به اهداف خود دست پیدا کرده و به اعتصاب٬ پایان داده‌اند.
اما نگاهی واقع‌بینانه به این موضوع و توجه به عدم تبعیت دو هفته پیش و ۴ روز تاخیر در تبعیت از دستور جدید٬ نشان می‌دهد که واقعیت چیز دیگری است. اولاً شرایط حبس اوجالان٬ بارها از سوی کارشناسان بی‌طرف اروپایی مورد بررسی قرار گرفته و مورد خاصی برای تغییر و بهسازی مشاهده نکرده‌اند.
اوجالان در سلول زندان خود از امکاناتی همچون تلویزیون، روزنامه، کتاب، هواخوری و امکان ورزش برخوردار است. مدت‌هاست از تنهایی درآمده و چند نفر از زندانیان پ.ک.ک و چپ‌های محبوس٬ به ایمرالی فرستاده شده و هر روز با آنها دیدار و گفت‌وگو می‌کند و تیم‌های پزشکی نیز همواره سلامت او را بررسی می‌کنند.
دوم این که از منظر حقوقی٬ اوجالان محکوم به تحمل حبس ابد با شرایط دشوار است و با وجود چندین بار مراجعه وکلای اوجالان به دادگاه حقوق بشر اروپا٬ ایرادی به این حکم گرفته نشده است.
سوم این که از لحاظ عملی و واقعی٬ زندانیان پ.ک.ک برای پایان اعتصاب غذای خود٬ نه از اوجالان٬ بلکه از پ.ک.ک دستور گرفته‌اند.
دلیل تاخیر ۴ روزه در تبعیت ظاهری از دستور اوجالان این است که درخواست کتبی اوجالان پس از انتقال به کوهستان قندیل و اروپا و بررسی و تایید از سوی سران پ.ک.ک و بحث و گفت‌وگو در نزد سران نهادهای اقماری این گروه٬ سرانجام به یک دستور لازم‌الاجرا تبدیل شده است و این نشان می‌دهد که حالا٬ اوجالان در موقعیتی نیست که دستورات او فی‌الفور اجرا شوند.
این یعنی انتقال پیامی روشن از سوی پ.ک.ک به آنکارا. آنها با این تمرد آشکار خود به اردوغان می‌گویند: دستورات اوجالان٬ نیاز به امضای تاییدی ما دارد و اگر قرار باشد مذاکره‌ای صورت بگیرد٬ این ما هستیم که باید مورد خطاب قرار بگیریم و نه رهبر زندانی‌مان.
دستاوردهای اعتصاب مرگ
اعتصاب غذای طولانی موسوم به اعتصاب مرگ٬ یکی از تاکتیک‌های قدیمی و کلاسیک پ.ک.ک است که در طول تارخ چهل ساله این گروه٬ بارها تکرار شده است.
در دوران پس از کودتای ۱۹۸۰ میلادی و دستگیری گسترده هواداران پ.ک.ک٬ چند تن از زندانیان این گروه در زندان خودکشی کردند. در آن دوران٬ فشار اعتصاب غذا و خودکشی‌ها به حدی بود که دولت ترکیه راضی شد با پ.ک.ک معامله کرده و بعضی از زندانیان را آزاد کند که برخی از آن افراد٬ هم اکنون از سران و مسئولین رده‌بالای پ.ک.ک هستند.
اما در دوره‌های بعد٬ اعتصاب غذا تبدیل به معامله‌ای شد که برای هر گونه خواسته و مطالبه کوچک زندانیان٬ مورد استفاده قرار گرفت. از کسب اجازه برای مطالعه و خواندن کتاب‌های اوجالان در زندان گرفته تا به دست آوردن امکانات محدود در زندان. در برخی مقاطع نیز٬ سران پ.ک.ک از زندانیان می‌خواستند در کلیه زندانی‌های ترکیه دست به اعتصاب غذا بزنند. اما واقعیت این است که هیچگاه٬ این تاکتیک نتوانست برای پ.ک.ک٬ دستاورد بزرگی به دنبال بیاورد.
در چند دهه اخیر٬ صدها تن از اعضای پ.ک.ک به خاطر دست زدن به اعتصاب غذاهای طولانی٬ دچار نقص جسمی و مشکلات روانی جدی شده‌اند و برخی از آنها تا آخر عمر فشارها و مشکلات جسمی ناشی از دوران اعتصاب غذا را تحمل می‌کنند. البته چندین نفر از این افراد نیز یا در اثنای اعتصاب غذا و یا بعد از پایان آن و مبتلا شدن به بیماری‌های مختلف٬ جان خود را از دست داده‌اند که پ.ک.ک تلاش می‌کند٬ آمار آن را پنهان کند.
در بررسی وضعیت کنونی پ.ک.ک و ترکیه٬ باید این واقعیت را به خوبی تحلیل کرد که اعتصاب غذاهای اخیر٬ نه تنها فشاری بر دولت و افکار عمومی وارد نکرد٬ بلکه در عمل پ.ک.ک و اوجالان را در موضع ضعف قرار داد.
آنها بدون کسب هیچ امتیازی به یک روند فرسایشی خطرناک پایان دادند که حاصل و دستاورد آن٬ صدها زندانی بیمار است. از دیگر سو٬ نه تنها مقامات آنکارا٬ بلکه وکلای اوجالان نیز اعلام کرده‌اند که چیزی به نام آغاز دور جدید مذاکرات صلح وجود ندارد. حال باید پرسید آیا پس از انتخابات استانبول٬ در این روند٬ تغییری صورت می‌گیرد یا خیر.
