سران پ.ک.ک در حالی که یک روز هم برای آزادی اوجالان دست به اعتصاب غذا نزده‌اند؛ خواستار آزادی فردی شدند که از نظر دولت ترکیه، دشمن شماره یک کشور است.
به گزارش کوردپاریز، شورای اجرایی پ.ک.ک (ک.ج.ک.) پس از دستور عبدالله اوجالان مبنی بر پایان دادن به اعتصابات غذا توسط اعضا و هواداران پ.ک.ک، طی بیانیه‌ای خواهان آزادی عبدالله اوجالان شد. در این بیانیه گفته شده است که «انزوای تحمیل» شده بر اوجالان رفع شده و اکنون زمان ازادی اوجالان فرا رسیده است. پس از دیدار اخیر اوجالان با وکلایش نیز مسئله مبارزه اجتماعی مورد تاکید وی قرار گرفته است. پ.ک.ک مدعی شده است که ترکیه به زودی دموکراتیک و کردستان نیز آزاد خواهد شد.
مقایسه متن بیانیه ک.ج.ک و مواضع چند روز اخیر این نهاد اقماری و پوششی پ.ک.ک، کارشناسان و تحلیلگران مسائل کردی را به این نکته رهنمون می‌سازد که مسئولان ارشد پ.ک.ک مستقر در قندیل یا بسیار بی اطلاع از واقعیت‌های دنیا هستند یا عمدا افکار عمومی و اعضا و هواداران خود را فریب می‌دهند تا از اصل قضیه بی خبر بمانند. عبدالله اوجالان از نظر دولت ترکیه «دشمن شماره یک کشور» اعلام شده و برای دستگیری او ترکیه با ارائه امتیازات سنگین به آمریکا و اسرائیل از سیا و موساد خواست او را دستگیر کنند و تحویل آنکارا دهند. در سال ۱۹۹۹ اوجالان دستیگر شد، اما در ترکیه حکم اعدام را در قانون اساسی تغییر دادند تا اوجالان زنده و رهبر پ.ک.ک بماند و دستورات ترکیه را در پ.ک.ک اجرا کند. تاکنون نیز چنین بوده است. آیا رهبران پ.ک.ک و اعضا و مریدان اوجالان (اگر کمترین اطلاعات حقوقی هم داشته باشند) از خود نمی‌پرسند به استناد کدام ماده حقوقی، کدام مقام دولتی قدرت دارد تا بتواند عبدالله اوجالان را آزاد کند؟ دولت ترکیه به چه دلیلی باید اوجالان را آزاد کند؟ آیا پ.ک.ک آنقدر قوی شده و ترکیه را مورد تهدیدی جدی قرار داده و ترکیه نیز از ترس عملیات تروریستی، تصمیم گرفته اوجالان را آزاد نماید تا تهدید پ.ک.ک رفع شود؟ آیا کسی که به جرم قتل حدود پنجاه هزار نفر و آتش زدن بیش از ۴ هزار روستا و کوچ اجباری حدود پنج میلیون نفر دستگیر و زندانی شده باید آزاد گردد؟ کدام دادگاه در حکم اوجالان تجدید نظر کرده و او را بی گناه معرفی نموده است؟
واقعیت این است که سران پ.ک.ک از فرط بی اختیاری و وابستگی و شکست مطلق در امور نظامی و اطلاعاتی در مقابل ارتش ترکیه، سخنان عجیب و غیر قابل تحققی را می‌زنند. سران این گروه تلاش می‌کنند با این شگردها ذهن افراد را مشغول نگه دارند تا دچار انشقاق و درگیری‌های مسلحانه داخلی نشود (همانند سال‌های اول پس از سال ۲۰۰۰ که صدها عضو پ.ک.ک در داخل این سازمان همدیگر را کشتند). ک.ج.ک. در حالی از آزادی خیالی اوجالان سخن می‌گوید که تا چند روز پیش تاکید می‌کرد اعتصاب غذا تا آزادی اوجالان ادامه خواهد یافت. اما نمایش اعتصاب غذا به دستور اوجالان پایان یافت و اوجالان نیز نه آزاد شد نه خواهان آزادی خود گشت. این نیز نمونه دیگری از دروغ پراکنی و تضاد در گفتار و رفتار سران پ.ک.ک است.
