نوشته ی: کایل اورتون

موجی از خشونت با انگیزه سیاسی در ماه مارس ۲۰۱۸ اروپا را فرا گرفت که یک گروه افراطی و هوادارانش انجام دادند و با بیانیه های عمومی مبنی بر تهدید به حمله همراه بودند. این حملات با هدف تغییر سیاست غرب و اتخاذ سیاستی مناسب برای حمله کنندگان است. عنوان مناسب برای این حملات “تروریسم” است. این قاتلان تندروهای اسلامی نیستند، بلکه کردهای پ.ک.ک هستند و این سبب شده تا میزان توجه به کمپین های آن کم شود و واکنش کسانی را سبب شده که تصور می کردند این افراد حقی دارند.

تقویت پ.ک.ک

وقتی ائتلاف بین المللی ضدداعش در اواخر سال ۲۰۱۴ در سوریه علیه داعش وارد عمل شد با گروه یگان های مدافع خلق (ی.پ.گ.) –شاخه پ.ک.ک – به عنوان نیروی زمینی همکاری کرد. یک سال بعد به سفارش آمریکا این گروه با گروههایی از اعراب متحد شد و نیروی سوریه دموکراتیک را تشکیل داد. این در حالی است که پ.ک.ک در لیست تروریستی اروپا و آمریکا قرار دارد. پ.ک.ک از سال ۱۹۸۴ جنگی مسلحانه را آغاز کرده و اسناد سازمان های حقوق بشری نشان می دهد این گروه جنایات زیادی را علیه کردها مرتکب شده است.

اورتون در ادامه با اشاره به واکنش ترکیه و حملات آن به مناطق تحت کنترل ی.پ.گ. می نویسد:

پ.ک.ک برای اعمال فشار بر غرب در آلمان دست به حمله زد و در دو مورد مساجد را مورد حمله قرار داد. در حالی که این سازمان تحت فشار است اعضای آن مسئولیت حمله به مساجد در آلمان را بر عهده گرفتند. یک نهاد وابسته به پ.ک.ک اعلام کرد: “زمان آن رسیده جنگ را به اروپا بکشانیم و اهداف دیپلماتیک، اموال ترک ها و افراد مخالف را هدف قرار دهیم. بایستی کنسولگری ها و سفارتخانه های ترکیه را به آتش بکشیم. زمان صلح و آرامش به سر آمده است.”

این گروه در بریتانیا نیز به خیابان ها ریختند و با اشغال خط راه آهن منچستر هزاران مسافر را چندین ساعت معطل نمودند. در پاریس نیز به سفارت آمریکا و ترکیه بمب های دست ساز پرتاب کردند. رسانه های پ.ک.ک در فرانسه از این اقدام استقبال کردند و به حمله به خویشاوندان اعراب عضو ارتش آزاد تشویق نمودند. در ایتالیا و یونان نیز دست به اقدامات مشابهی زدند. در آلمان نیز میلیون ها مارک زیان وارد کردند.

نویسنده در بخشی از مقاله به سابقه اخاذی پ.ک.ک اشاره کرده و می گوید: در حالی که سران پ.ک.ک در لیست تروریستی وزارت خزانه داری آمریکا نیز قرار دارند، این گروه برای تامین مالی خود با نام “مالیات انقلابی” از کردهای مقیم اروپا اخاذی می کند. پولشویی، قاچاق انسان، قاچاق اسلحه – در بعضی موارد با کمک استخبارات روسیه – و قاچاق سیگار از دیگر منابع درآمد پ.ک.ک هستند. پ.ک.ک حدود ۴۰۰ نهاد و سازمان پوششی مانند کتابفروشی، تلویزیون، انجمن، مجله، روزنامه دارد که برای آن تبلیغ می کنند. این در حالی است پ.ک.ک با دموکراسی مخالف است و اولین مسئول خود در اروپا به نام چتین گونگور را به خاطر دفاع از دموکراسی در سازمان در سال ۱۹۸۵ در سوئد به قتل رساند.

ایدئولوژی افراطی پ. ک.ک و اعضای غربی

ایدئولوژی آن مارکسیستی-لنینیستی، با ترکیبی از ناسیونالیسم کردی و کیش پرستی عبدالله اوجالان است. سپس تغییراتی در آن ایجاد و تند شده و اکنون ضدغربی و سرکوبگر است. دشمنی پ.ک.ک با غرب عامل مهمی برای جذب اعضای غربی آن است که مخالف دولت های خود هستند. بیشتر اعضای غیرکرد آن چپگرایان افراطی هستند. دادن آموزش مواد منفجره و سلاح گرم به این افراد تندروی غربی می تواند جای نگرانی زیادی باشد. دولت های غربی بایستی این مسئله را جدی بگیرند. اکنون نگرانی شدید این است اعضای غربی در پ.ک.ک پس از بازگشت در اروپا دست به اقدامات جنایی بزنند. گسترش اقدامات تروریستی پ.ک.ک از سوریه به سمت اروپا حکم می کند در قبال این گروه یک ارزیابی جدی صورت گیرد.