کوردپاریز/ در روزهای اخیر رسانه های وابسته به پ.ک.ک و پژاک در شبکه های اجتماعی و ماهواره ای مدام از واژه بایکوت و انتصابات استفاده کردند تا شاید بتوانند از میزان مشارکت مردم کردستان کاسته و کردها را که همواره در پای صندوق های رای حضور پرشوری داشته اند را از شرکت در انتخابات دوم اسفند منصرف کنند.
این درحالی است که پ.ک.ک و پژاک خود یکی از فرقه های واپسگرا و تحمیل گر است که آزادی و اراده را از فرد گرفته و تمام جامعه کردی را محدود به اوجالان، فردی خود کامه و خود انتصاب و تحمیل گر می کنند که برای خود ماموریتی خاص قائل است و معتقد است حق مطلق اوست و هر چه او بگوید صحیح و مطلق است.
با نگاهی به ساختار تشکیلاتی پ.ک.ک و پژاک در می یابیم که سیستم مدیریتی آن عین خودکامگی است و استفاده از واژه های رنگینی همچون دموکراتیک، سیستم کنفدرالیسم و.. فریبی بیش نیست. چرا که این گروه در درون تشکیلات خود، مرزهای غیرقابل عبوری را برای اعضا ترسیم کرده و آنگونه که خود می خواهد افراد را کنترل می کند و عبور از این مرزها به مرگ و نابودی عضو منجر می شود.
این گروه با چنین افکار واپسگرایانه و فرقه ای که در درون ساختار تشکیلاتی خود دارد، سعی دارد این افکار را نیز به جامعه کردی تحمیل کند و با انواع فریب تلاش می کند که به افکار عمومی جامعه کردی بقبولاند که این انتصابات است و انتخابات نیست و انتخابات ایران را کردها باید بایکوت کنند.
هر چند پ.ک.ک این واژه را بارها برای کردها تجویز کرده اند ولی هر بار با عدم استقبال عمومی مواجه شده اند. چرا که اخرین بار این واژه را برای تحریم محصولات ترکیه در عراق به کار بردند و کسی از آن استقبال نکرد. چرا که جامعه کردی خود آگاه است گروهی که تمام محصولات آن از پوشاک و کفش گرفته تا خورد و خوراک، از ترکیه تامین می شود را چگونه برای سایر کردها تحریم می کنند و برای خود نه؟!
اکنون نیز جامعه کردی آگاه تر از هر زمان است؛ گروهی که عامل بدبختی بسیاری از کردها بوده و حق دیدار خانواده ها از فرزندان ربوده شده خود را سلب کرده و در درون تشکیلات خود زندانی به بزرگی کوه قندیل ترسیم کرده و جز نابودی و عامل فرار بسیاری از سرمایه ها از کردستان را چیزی عائد منطقه نکرده است چگونه دم از تحریم انتخابات می زند؟ و با چه رویی این آزادی اندیشه را از کردها که خود بهتر از هر کسی به واقعیات جامعه خود آگاه هستند، سلب می کند و سعی دارد کردها را از حق تعیین سرنوشت خود محروم کند؟
آنها چرا به کردها نمی گویند بقای نظام سیاسی یک کشور با میزان درصد مشارکت تعیین نمی شود؟ چرا که اگر اینگونه بود هیچ کشوری در اروپا که خود کمترین درصد مشارکت مردمی را دارند، پا برجا نبود.
زانکو محمدی
