کوردپاریز/ عبدالله اوجالان به همراه برخی دوستانش همچون جمیل بائیک، مظلوم دوغان و … در میانه ی دهه هفتاد میلادی خشن ترین و افراطی ترین گروه کُرد موسوم به پ .ک.ک در تاریخ معاصر ترکیه را که بر پایه قتل و کُشتن انسان ها بنا نهاده بود، تاسیس کرد. خشونت این گروه به حدی بود تا جایی که جمیل بائیک یکی از سران پ.ک.ک می نویسد: «وقتی به میهن برگشتیم ما سوار اتوبوس و تاکسی نمی شدیم و پیاده رفت و آمد می کردیم تا پولِ خرید یک اسلحه کمری (کُلت) را پس انداز کنیم و بوسیله آن یک تُرک تندرو را به قتل برسانیم. وقتی یک تُرک را می کشتیم، صاحبِ دومین کُلت می شدیم. انقلاب کردستان ترکیه اینگونه آغاز شد».
.
این گروه در ابتدا بر اساس اندیشه مارکسیسم – لنینیسم شکل گرفت و در ادامه راه و با بکارگیری روش های بی رحمانه و پلیسی در مسیر استالینیسم گام برداشت.
.
سرکوب بی رحمانه منتقدان، حذف مخالفان در درون تشکیلات، نظارت پلیسی بر فعالیت اعضای گروه، فردپرستی حول محور عبدالله اوجالان و القای شخصیت پیامبرگونه وی در بین اعضا و … ، از جمله مصداق های بارز این گروه فرقه گرایانه محسوب می شود.
.
در آن وقت، سازمان اطلاعات و امنیت ترکیه موسوم به “میت”، برای مبارزه با فعالیتهای کمونیسمی و ضد دولتی با جذب افراد فعال سیاسی و نفوذ در بین تشکلهای دانشجویی توانست پیشبرد اهداف آنها را به بیراهه هدایت کند و تفکرات کمونیستی در ترکیه را با شکست روبرو سازد.
.
عبدالله اوجالان از جمله دانشجویان تندرو بود که از زیر ذره بین سازمان میت ترکیه نتوانست گم شود. بر همین اساس، سالها بعد، اطلاعات محرمانه ای درباره دست داشتن میت در تاسیس پ.ک.ک و استفاده ی ابزاری از این گروه کُرد گرا منتشر شد.
.
تاسیس پ.ک.ک و ورود به اقدامات مسلحانه و تروریستی امیدِ ناچیز کُردهای ترکیه را نیز از بین برد و این گروه با اقدامات خشونت آمیز و تروریستی کاملاً در جهت منافع کمالیست ها قدم برداشت چرا که آنها توانستند به این بهانه با ایجاد فضای امنیتی راه را بر هر گونه حرکت اصلاح گرایانه کُردها ببندند.
.
پس از تاریخ انقضای اوجالان و عدم کارکرد وی برای ترکیه، سر انجام وی در سال ۱۹۹۹ توسط عوامل “موساد” دستگیر و به ترکیه آورده شد. اوجالان هنگام بازداشت، خیلی علنی اعلام کرد که آماده است تا به دولت خدمت کند و در عین حال اعلام کرد کردها در کردستان ترکیه و دیگر مناطق حق تشکیل دولت مستقل، فدرال و نیمه خودمختار را ندارند.
.
پ.ک.ک و هوادران وی به حدی در کیش شخصیتی اوجالان اغراق می کنند که وی را رهبر مطلق تمام کردهای دنیا معرفی می کنند. در حالی که در تاریخ کسانی که رهبری یک انقلاب را به عهده گرفته اند در سخت ترین شرایط ممکن هم ذره ای از آرمان های خود پا پس نکشیده و حتی هنگامی هم که در چنگ حکومت گرفتار می شدند با تمام وجود از همه آرمان های خود دفاع می کردند. اما با دستگیری اوجالان شاهد این رویه نبودیم و هنگام دستگیری وی ترس و اضطراب و آشفتگی در چهره وی نمایان بود که اظهارات اخیر برادر اوجالان خود گویای این حقیقت است.
.
محمد اوجالان که به تازگی در گفتگو با رسانه های پ.ک.ک به خاطرات خود با برادرش عبدالله اوجالان پرداخته است، می گوید: «زمانی که به زندان امرالی رفتیم، من گفتم باید با دقت عمل کنیم. گریه نکنیم. رهبر آن زمان بسیار آشفته بود و اضطراب و نگرانی در چهره اش نمایان بود» .
.
بدیهی است که هیچ وقت مسئله کرد دغدغه اوجالان نبوده و نیست، وی در اصل با گرایشات چپ در دانشگاه فعالیت داشته که با هدایت سازمان میت ترکیه به این سمت جهت سرکوب مطالبات کُردها کشیده شده است.
.
اظهارات برادر اوجالان در زمینه مسئله کرد نیز موید این حرف است. محمد اوجالان در این گفتکو اظهار داشت «چون پدرم پیر بود، در کارهای خانه به وی کمک می‌کردم و به همین دلیل ادامه تحصیل ندادم. بیشتر اوقات با پدرم به کشاورزی مشغول بودیم، یک روز پاییزی بود؛ رهبری همراه با جمیل باییک به خانه آمدند. اگر اشتباه نکنم سال ۱۹۷۴ بود. مادرم زنی سرد بود اما با مهمان‌ها بسیار گرم و مهربان بود. برای مهمان‌ها غذا آماده کرد. من، رهبری و جمیل باییک با هم نشسته بودیم. پدرم در مقابل در نشسته بود و گفت: شماها قبلا چپ و کمونیست بودید حالا کورد شده‌اید! مسئله کورد مسئله بسیار بزرگ و پیچیده‌ای است. چگونه می‌توانید آن را حل کنید؟ پدرم فقط این دو جمله را گفت و بعدا گفت خودتان می‌دانید! هیچ یک از این دو چیزی نگفتند».
