در پی قتل شماری از بزرگان و شیوخ قبایل عرب به دست شبه نظامیان کُرد (شاخه اقماری پ.ک.ک در سوریه) تحت حمایت آمریکا، مردمان عشایر عربی در شهرها و مناطق و روستاهای حومه شرقی دیر الزور تظاهرات اعتراض آمیزی را علیه افراد مسلح پ.ک.ک برگزار کرده که این شبه نظامیان اقدام به تیراندازی کردند و در اثر آن تعدادی از تظاهرکنندگان در این منطقه زخمی شدند.

گروه تروریستی پ.ک.ک/ی.پ.گ از آنجا که در تلاش برای تغییر ساختار جمعیتی سوریه است، از مردم می‌خواهند تا منابع نفتی را به آنها تحویل دهند که در صورت مقاومت دست به ترور آنها می زنند. ترور چند تن از شیوخ عرب به دست تروریست های پ.ک.ک در همین راستا صورت گرفته است.

پایگاه اینترنتی گروهک تروریستی پ.ک.ک در پی فشار افکار عمومی و نهادهای حقوق بشری برای وارونه جلوه دادن موضوع اخیرا اقدام به انتشار فیلمی از فردی به اسم عبد الرزاق نموده است.

.

.

از آنجا که این گروهک تروریستی در شیوه های شکنجه، ترور، قتل و .. دست کمی از داعش ندارد این شهروند عرب را زیر شکنجه های وحشیانه مجبور به اعتراف کرده است.

هر بیننده ای که به فیلم اعتراف این شهروند عرب توجه کند به راحتی در می یابد که این فرد کاملا مضطرب بوده و با لکنت حرف می زند و بسیار روشن است که این شهروند عرب در اغلب زمان فیلم برداری نگاهش به بازجوی پ.ک.ک است و  فیلم اعتراف این شهروند چندین بار کات خورده و صحبت های وی جدا شده است تا آنچه را که مد نظر تروریست ها بوده منتشر کنند.

در رابطه با زندان های مخوف پ.ک.ک و انواع شیوه های شکنجه با یکی از اعضای بازگشتی گروهک به اسم مسعود (با نام مستعار آزاد) که زمانی که در گروه بوده مسئولیت یکی از زندان های این گروه تروریستی در سوریه را برعهده داشته، گفتگویی داشتیم که در ادامه می خوانید؛

ملاحظه: با توجه به اینکه گروه تروریستی پ.ک.ک و پژاک بارها این عضو بازگشتی را تهدید به قتل کرده است از آوردن اسم کامل ایشان و محل دقیق زندگی اش بنا به درخواست خودش معذوریم. تصویر ایشان را هم بنا به دلایل امنیتی و با اجازه ایشان تار کرده ایم.

.

ضمن سلام خدمت شما، آقای مسعود ابتدا اگر موافق باشید اندکی از خودتان و نحوه جذب و چرایی بازگشتتان از گروه را برای مخاطبان ما بفرمایید.

من مسعود اهل یکی از روستاهای دورافتاده  آذربایجان غربی هستم. در یک خانواده فقیر به دنیا آمدم و خانواده پر جمعیتی داریم، ۶ خواهر و ۴ برادریم. پس از تحصیلات ابتدایی متاسفانه به دلیل نبود مدرسه و نیز فقر از ادامه تحصیل باز ماندم. آشنایی من هم با گروه زمانی بود که اعضای گروه برای تامین مایحتاج خود که نوعی باجگیری به حساب می آمد به روستاهای مرزی سر می زدند. به اکثر خانواده ها سر می زدند و کودکان چه دختر و چه پسر را زیر نظر داشتند تا در فرصت مناسب بربایند یا با وعده های دروغین فریب دهند که متاسفانه به دلایل شرایط بد زندگی مان من از فریب خوردگان بودم و زمانی که پا به کوهستان قندیل برای آموزش های نظامی گذاشتم به عمق فاجعه پی بردم. از روزهای اول فکر فرار به سرم زد وقتی فرار از کوهستان قندیل را غیرممکن دیدم و به قیمت جانم تمام می شد دیگر خودم را راضی کردم که در آنجا بمانم و پس از جلب اعتماد آنها پس از چند سال مرا به سوریه فرستادند و آنجا هم پس از مدتی مسئول یکی از زندان ها شدم. وقتی به سوریه رفتم فکر کردم آنجا از شرایط فلاکت بار قندیل بهتر باشد، زهی خیال باطل. من مسئول زندان شدم ولی باور کنید انگار خودم در زندان بودم. به افسردگی دچار شدم و از لحاظ روحی داغون شده بودم. با این شرایط دیگر ماندن در گروه با مرگ هیچ فرقی نداشت بنابراین تصمیم به فرار گرفتم. پس از چند سال تازه یکی دو سال است که به زندگی عادی برگشتم.

.

شما مسئول یکی از زندان های گروه در سوریه بودید، اندکی از شرایط و محیط زندان های تحت کنترل پ.ک.ک برای مخاطبان ما می فرمایید؟

بله، گاها برخی چیزها را با چشمان خود نبینیم باورش خیلی سخت است. اما من از نزدیک شرایط را می دیدم با تمام وجودم لمس می کردم. با اینکه خودم مسئول بودم ولی واقعا دلم به حال زندانیان می سوخت. زندانیان در بدترین شرایط ممکن به سر می بردند. شرایط بهداشتی زندان به قدری افتضاح بود که با خودم می گفتم اینها را اگر هم شکنجه نکشد شرایط بد بهداشتی زندان از پای در خواهد آورد. چیزی به نام حقوق انسانی در آنجا وجود نداشت. همه باید زیر سلطه اداره خودگردان می بودند. یا با ما باشید یا بمیرید شعار اصلیشان بود.

.

آیا زندانی سیاسی هم در آنجا وجود دارد؟

زمانی که پ.ک.ک در اوج بحران سوریه مناطق زیادی از شمال سوریه را به تحت کنترل خود درآورد، عرصه را بر همه گروه ها، احزاب، فعالان مدنی تنگ کرد و تمام دفاتر آنها را بست. پ.ک.ک همه رقبا را از صحنه خارج کرد و کسانی را که برای آنها تهدیدی به شمار می آمدند روانه زندان کرد.

.

این زندانیان سیاسی از چه احزاب، گروه و یا افرادی بودند؟

افراد سرشناس زیادی در بند پ.ک.ک گرفتار شدند. عبدالرحمان آپو عضو شورای رهبری پارت دمکرات سوریه از جمله این افراد بود که در یک سلول انفرادی و در یک شرایط بسیار بدی به سر می برد تا آنجا که به یاد دارم وی را خیلی شکنجه کردند. یک نوع شکنجه اش این بود که از ارائه خدمات بهداشتی و پزشکی به عبدالرحمن خودداری می کردند.  ولی اصلی ترین رقیب پ.ک.ک ENKS بود که تمام فعالیت های آنها محدود و ده ها نفر از کادرهای این شورا از سوی نیروهای پ.ک.ک بازداشت و روانه زندان شدند.

.

برخی از زندانیان رها یافته از بند پ.ک.ک ادعا نمودند که در زندان های تحت تسلط پ.ک.ک مورد آزار و اذیت و شکنجه واقع شده اند، آیا شما این ادعا را تایید می فرمایید؟

بله گفتم تا انسان چیزی را با چشم خود نبیند خیلی باور نمی کند. من بارها انواع شکنجه های ضد بشری را دیدم که علیه زندانیان به خصوص مخالفان و اعضای احزاب رقیب خود به کار می گرفتند.

اکثرا کسانی را که برایشان مهم بود در زندان های افقی که فقط می توانستی دراز بکشی نگهداری می کردند. نبود امکانات بهداشتی و عدم وجود سرویس بهداشتی، کتک زدن تا سرحد مرگ، آزار روحی حتی حبس در غارهای تنگ و تاریک تنها نمونه ای از مصادیق شکنجه بود. شکنجه های دیگری هم هست که انسان از بیان آنها شرم دارد.

.

آیا نهادهای حقوق بشری به زندان ها دسترسی دارند؟

به همه زندان ها نه، آنجا که زندانیان سیاسی نبودند و فقط افراد مجرم و بزهکار جامعه بودند آنجا را کمی آن هم زمانی که بازرسان نهادهای حقوق بشری به زندان سر می زدند، رسیدگی می کردند تا رضایت این نهادها را به دست بیاورند. و الا خیلی از شکنجه گاهها و سلول های انفرادی از چشمها به دور بود و حتی اعضای عادی گروه هم از این مکانها خبر نداشتند. تنها کادرهای برجسته و نیز شکنجه گران اعتراف گیر با خبر بودند.

.

آیا زندانیان به وکیل و دادرسی عادلانه دسترسی دارند؟

خیلی از کسانی که اوایل دستگیر شدند اصلا سر به نیست شدند و خبری از آنها نشد. در چنین شرایطی چه وکیلی؟

وقتی کسی که برایشان خطرآفرین بود، به او یا خانواده اش فرصت نمی دادند.

همه اینها حتی در روحیات من تاثیر گذاشته بود و لحظه ای آرام و قرار نداشتم. وقتی خودم را جای زندانیان فرض می کردم، دیوانه می شدم.