کوردپاریز/ تحصن خانواده هایی که فرزندانشان توسط پ.ک.ک/ه.د.پ به کوه ربوده شد، یک سال را پشت سر گذاشت.
تحصن خانواده هایی که دلشان با حسرت فرزند پر است در ۳ سبتامبر ۲۰۱۹ آغاز یافته بود. این تحصن، زمستان و تابستان و با وجود ویروس کرونا یک سال ادامه داشت.
خانواده هایی که در معرض تهدید های ه.د.پ قرار می گیرند، با اصرار در رسیدن به فرزندانشان به انتظارشان ادامه می دهند.
در طول این مدت ۱۵ خانواده به فرزندش رسیده و انتظار ۱۵۱ خانواده ادامه دارد.
شوکت بینگول، یکی از خانواده هایی که در نوبت فرزند شرکت می کند، گفت: ۶ سال است که کودکانمان را از ما جدا کردند. یک سال است که جلوی درشان هستیم ولی به ما چیزی نگفتند. پشت پنجره ها ما را تماشا می کنند. آنها قربان این بچه ها شوند. همه این ها جوانان ما بودند. ما از ه.د.پ فرزندانمان را می خواهیم و تا زمانی که آنها را نگیریم از اینجا نمیریم.
۶ سال است که در حسرت پسرم هستم
نجیبه چیفتچی که برای پسرانش در این تحصن شرکت کرده است، اظهار کرد: من برای دو فرزندم اینجا هستم. ۳۶۵ روز است که مبارزه می کنیم و ادامه خواهیم داد. دو فرزندم را از من گرفتند و به کوه بردند و یکی را به قتل رساندند. یک سال است که جلوی ساختمان ه.د.پ نشستیم. فرزندانمان را می خواهیم.
سونگول آلتینتاش، مادر مسلم آلتین تاش که هنگامی که برای سربازی کردن می رفت ربوده شدن، گفت: وقتی که پسرم برای وظیفه ای وطنی اش می رفت، او را ربودند. به چه حقی پسرم را از من گرفتند. اکنون پسرم را گروگان گرفتند. ۶ سال است که در حسرت پسرم هستم. دیگر بس است. یا اینجا مرا بکشند و یا پسرم را بهم بدهند.
