شهریور ماه سال ۹۰ در جریان عملیات نیروی زمینی سپاه و با شهادت ۱۲ نیروی تیپ صابرین، آخرین مقر پژاک در جدار مرز پاکسازی شد.
به گزارش کوردپاریز، ۱۳ شهریور ماه ۱۳۹۰ سالروز شهادت جمعی از رزمندگان تیپ ویژه صابرین نیروی زمینی سپاه در جریان درگیری با گروهک تروریستی پژاک در شمال غرب است.
در جریان این عملیات و به منظور آزادسازی ارتفاعات مرزی جاسوسان از لوث وجود مزدوران پژاک، ۱۲ نفر از رزمندگان گردان قمر بنی هاشم (ع) تیپ صابرین به فرماندهی شهید محمد جعفرخانی به شهادت رسیدند.
از ابتدای سال ۱۳۹۰ نیروی زمینی سپاه سلسله عملیات هایی برای برقراری امنیت و مقابله با شرارت های گروهک تروریستی پژاک آغاز در ارتفاعات مرزی شمالغرب کشور آغاز کرد و مرحله نهایی آن در شهریورماه سال ۹۰ و در ارتفاعات جاسوسان شهر سردشت اجرا شد.
.
.
پژاک در حقیقت شعبه ایرانی گروهک تروریستی پ.ک.ک است که فعالیت خود را علیه ایران از سال ۱۳۸۳ آغاز کرد. در همین سال و با شهادت سردار قهاری سعید فرمانده لشکر ۳ حمزه سیدالشهدا سپاه، نیروی زمینی سپاه به صورت مستقیم وارد فاز مقابله با این گروهک تروریستی می‌شود که این عملیات‌ها تا سال ۱۳۹۰ طول می‌کشد.
در همین سال و با گزارشی که فرماندهان سپاه خدمت فرمانده کل قوا ارائه می‌کنند ایشان می فرمایند: «از حالت پدافندی بیرون بیایید و حالت تهاجمی به خود بگیرید. شما منتظر دشمن نباشید که بیاید و ضربه بزند و بعد دست به کار شوید، شما باید دشمن را دربه در و آواره کنید». (کتاب پرواز در سحرگاه زندگینامه شهید محمدغفاری انتشارات هادی)
پس از این تاکید رهبر انقلاب، نیروی زمینی سپاه قرارگاه‌های این گروهک تروریستی در جدار مرز را به عنوان اهداف اصلی عملیات خود انتخاب و سلسله عملیات هایی را برای پاکسازی این مناطق شروع می‌کند.
قرارگاه اصلی گروهک تروریستی پژاک در ارتفاعات قندیل قرار داشت و به همین منظور در مرحله اول سپاه به سراغ منطقه بورآلان می رود. این منطقه که در شمال استان آذربایجان غربی قرار دارد، دارای غارهای بزرگی است که محل مناسبی برای اختفای عناصر پژاک فراهم می کرده است. با آغاز عملیات سپاه یگان‌های مهندسی نیروی زمینی کار احداث جاده و قرارگاه در این منطقه را شروع می کنند که در نتیجه آن و با برپایی پایگاه سپاه در این منطقه عناصر پژاک از این منطقه فرار می کنند.
.
.
پس از این مرحله، سپاه به سراغ قرارگاه اصلی پژاک در قندیل می رود و با آزاد سازی این ارتفاعات در ایام نیمه شعبان سال ۹۰ ضربه سنگینی به نیروهای پژاک وارد می شود.
هدف بعدی سپاه، ارتفاعات مروان بود. در جریان آزادسازی این ارتفاعات، آتش سنگین توپخانه و رشادت رزمندگان نیروی زمینی موجب می شود این ارتفاعات که نیروهای پژاک بوسیله تجهیزات مهندسی که آمریکایی ها در اختیار آنها قرار داده و دژ مستحکمی در آن ایجاد کرده بودند، به دست رزمندگان اسلام بیفتد.
پس از آزادسازی ارتفاعات مروان، عملیات آزادسازی ارتفاعات گوئیزه آغاز می‌شود که پس از اجرای موفق این مرحله، عناصر پژاک درخواست آتش بس یکماهه می کنند. اما تنها نقطه مهم باقیمانده در دست پژاک ارتفاعات جاسوسان بود که در حقیقت شاهرگ حیاتی این گروهک به حساب می آمد و پژاک به هیچ وجه حاضر به عقب نشینی از این ارتفاعات نبود.
.
.
.
برای آزادسازی ارتفاعات جاسوسان، نیروی زمینی کار خود را از ارتفاعات مجاور آن یعنی ارتفاعات قطمان شروع می کند. ابتدا یگان های مهندسی سپاه کار احداث جاده در قطمان را شروع کرد که بر اثر تیراندازی نیروهای پژاک و شهادت ۲ نفر از نیروهای بومی، آتش بس نقض شده و سپاه عملیات جدی خود برای آزادسازی منطقه را با حجم بالای آتش توپخانه شروع می کند.
هر چند پژاک با اعزام نیرو به منطقه سعی می کند تا به نوعی از سقوط قطمان جلوگیری کند اما بالاخره این ارتفاعات به دست رزمندگان سپاه می افتد و از عصر همان روز هم برنامه ریزی برای آزادسازی جاسوسان یعنی آخرین و مهمترین قرارگاه پژاک آغاز می شود.
سحرگاه ۱۳ شهریور ماه سال ۱۳۹۰ عملیات پاکسازی ارتفاعات جاسوسان آغاز شده و این کار سخت به نیروهای گردان قمربنی‌هاشم تیپ نیرو ویژه صابرین نیروی زمینی سپاه واگذار می شود.
گردان قمر بنی هاشم(ع) به فرماندهی شهید جعفرخانی از سمت چپ ارتفاع حرکت کرده و یک گردان دیگر نیز از سمت راست کار خود را شروع می کند. اما نیروهای پژاک با احداث غارها، تونل ها و سنگرهای مخفی در دل کوه مواضع مستحکمی را ایجاد کرده بود که تصرف آنها کار بسیار دشواری بود.
.
.
نیروهای صابرین به سمت قله حرکت کرده و سنگرهای کمین را در مسیر پاکسازی می کنند و به نزدیکی سنگرهای پژاک می‌رسند. نیروهای صابرین آنقدر به مواضع پژاک نزدیک می شوند که شهید حسین رضایی در بیسیم اعلام می کند حتی بوی سیگار نیروهای پژاک به مشامش می رسد.
در این هنگام و به ناگاه نیروهای گردان قمر بنی هاشمی صابرین زیر آتش نیروهای پژاک قرار می گیرند و بارانی از خمپاره و نارنجک روی سر نیروهای صابرین ریخته می شود.
.
.
در اثر آتش شدید تروریست های پژاک ۱۲ نفر از نیروهای تیپ ویژه صابرین به نام‌های شهید محمد جعفرخانی، شهید حسین رضایی، شهید محمد غفاری، شهید مجتبی بابایی زاده، شهید مسلم احمدی پناه، شهید کمیل صفری تبار، شهید محمد محرابی پناه، شهید محمد منتظر قائم، شهید سید محمود موسوی، شهید صمد امیدپور، شهید یوسف فدایی نژاد، شهید علی بریهی، به شهادت می رسند و در اثر آتش سنگین رزمندگان اسلام حدود ۳۵ نفر از تروریست های پژاک نیز به هلاکت می‌رسند. با روشن شدن هوا عملیات متوقف می شود و سپاه به سران پژاک ۲ ساعت مهلت می دهد تا منطقه جاسوسان حتی ارتفاعاتی که در خاک عراق است را خالی کنند.
در نتیجه اتمام حجت سپاه، این بار نیروهای پژاک نه با درگیری بلکه با تهدید از منطقه فرار می‌کنند و ارتفاعات جاسوسان در اختیار رزمندگان نیروی زمینی سپاه قرار می‌گیرد.
با فرار پژاک از این منطقه و استقرار نیروهای سپاه، حالا امنیت به منطقه سردشت و جاسوسان برگشته و فضا برای زندگی آرام مردم و توسعه و آبادانی منطقه فراهم شده است.
