کوردپاریز/ الف-محمودی با نام سازمانی آوات، متولد ۰۱/۰۵/۱۳۷۸ اهل یکی از روستاهای شهرستان چالدران از توابع آذربایجان غربی در مصاحبه با انجمن کوردپاریز گفت: «پدرم مالک یکی از بنگاه های اقتصادی منطقه بود که به دلیل مشکلات مالی ورشسکت شد و خانواده را با نداری و چالش های زیادی مواجه کرد.»
این عضو سابق پژاک در خصوص دلیل و انگیزه خود از پیوستن به گروهک گفت: «به دلیل مشکلات مالی و خانوادگی، منزل را ترک کردم و برای گذران زندگی و امرار و معاش مجبور به کولبری شدم.» وی با اشاره به شرایط سخت زندگی قبل از پیوستن به پژاک اظهار داشت: «به دلیل نبود مکانی برای خواب، شب ها را در پارک ها و مساجد سپری می کردم. با توجه به شرایط موجود برای کولبری وارد خاک عراق شدم و پس از سه روز سرگردانی، تحت تاثیر یکی از کادرهای گروه و با وعده زندگی بهتر و نیز طرح شعارهای احساسی و ملی گرایانه و نیز با توجه به سرگردانی در عراق مجبور به پیوستن به گروه شدم.»
وی در ادامه در خصوص اقدامات گروهک تروریستی پژاک در داخل کشور عنوان کرد: «در طی این سال هایی که عضو این گروه بودم به عینه مشاهده کردم که گروه، تیم های نظامی را به روستاهای مرزی می فرستاد تا از اهالی تحت عنوان کمک و یا مالیات اخاذی کنند، در چند تا از این ماموریت ها، خودم هم مشارکت داشتم.»
این شهروند کُرد که اکنون موفق به فرار از گروه شده، اظهار داشت: «در روزهای ابتدایی ورودم به قندیل و با مشاهده وضعیت موجود و پی بردن به دروغ های کادر گروهک، قصد فرار داشتم ولی با مشاهده برخورد شدید و بی رحمانه فرماندهان با عناصر فراری از این کار منصرف شدم. چرا که دو تن از عناصر تازه جذب شده گروه با نام های سازمانی هلگور و ریبوار از شهروندان کُرد ایرانی در حین فرار دستگیر و به شدت شکنجه شدند و برای مدتی در دخمه های تنگ و تاریک زندانی بودند.»
محمودی در پایان برای آگاه سازی جوانان و نوجوانان کُرد، اینطور عنوان کرد که: «به شهروندان کُرد توصیه می کنم فریب تبلیغات دروغین پ.ک.ک و پژاک را نخورند، سفر به جهنم قندیل تقریبا بی بازگشت است و تنها یک معجزه می تواند، نجات دهد. قندیل تبدیل به گورستان کُردها شده است. حتی اگر موفق به فرار هم شوی، تا آخر عمر با کابوس مرگ دست و پنجه نرم می کنی.»
