نظام الدین تاش فاش کرد؛ بزدلی و تغییر موضع اوجالان بعد از دستگیری، موج گسترده فرار از گروه را رقم زد

پ.ک.ک یکی از سازمانهای ایدئولوژیکی است که بر پایه بنیان های مارکسیست-لنینیست در ترکیه توسط اوجالان بنا شده است. این گروه، مانند سایر گروه های ایدئولوژیک، چه در چارچوب سازمانی و چه در خارج از آن، یک سیستم افراطی دارد.

پس از تسلیم شدن اوجالان در سال ۱۹۹۹ به دولت ترکیه، دیدگاه ها و مواضع او در زندان تغییر کرد. وی برای نجات خود به هر دری زد. تا جایی که پس از محاکمه وی بسیاری از مطبوعات دنیا فردای آن روز اوجالان را فردی بزدل و ترسو خطاب کردند.

در نتیجه آن بسیاری از سرکرده های پ.ک.ک پس از تغییر موضع اوجالان از گروه جدا شدند. سپس پ.ک.ک این رهبران را به خیانت، مزدوری و جاسوسی برای میت ترکیه متهم کرد. در نتیجه بسیاری از آنها را ترور و بقیه را با فشار و تهدید ساکت کرد.

.

چرا رسانه های جهانی اوجالان را “بزدل و خائن” توصیف کرده اند؟

.

نظام الدین تاش با نام سازمانی “بوتان” یکی از مهمترین رهبران میدانی گروه بود که در سال ۲۰۰۴ به همراه یک تیم از کادرهای با سابقه از گروه گریخت. آنچه در این مقاله آمده است، افشاگری های تاش بوده که بعد از فرار از گروه، پرده از واقعیت فرقه تروریستی پ.ک.ک برداشته است.

نظام الدین تاش در سال ۱۹۶۱ در شهر موشی در منطقه وارتو متولد شد. وی در سال ۱۹۷۶، قبل از اینکه تحصیلات خود را تمام کند، به فرقه تروریستی پ.ک.ک پیوست. وی از سال ۱۹۸۴ تا ۲۰۰۴ سمت مهمترین فرماندهان نظامی را به عهده گرفت و در سومین کنگره گروه در سال ۱۹۸۶ به عنوان یکی از اعضای برجسته پ.ک.ک انتخاب شد. وی در ششمین کنگره گروه به عضویت شورای رهبری پ.ک.ک درآمد.

او درباره جدایی خود از پ ک ک اینگونه صحبت می کند:

.

اوجالان گفت هدف ما ساختن کردستان مستقل نیست

پس از تسلیم شدن اوجالان به دولت ترکیه، انشعاب و انشقاق های گسترده ای در صفوف پ.ک.ک در سال ۲۰۰۰  شکل گرفت، اوجالان چند کتاب درباره دستگیری خود نوشت، پ.ک.ک می گفت که برای ساختن یک دولت دموکراتیک مستقل می جنگد، و اعضای آن برای این هدف مبارزه می کنند.

اما پس از تسلیم اوجالان، وی اعلام کرد که ترکیه کشوری دموکراتیک است و ما نباید با آن مبارزه کنیم و بجنگیم، وی تمایل داشت که برای حل مسئله کردستان در چارچوب تمامیت ارضی ترکیه، راه حل های مسالمت آمیز، سیاسی و دموکراتیک را انتخاب کند و راه حل های مسلحانه را رد کرد.

پس از آن نیز ​​اوجالان بارها اظهار داشت که هدف آنها تأسیس کشور مستقلی نیست، بلکه مسئله کرد باید در چارچوب ترکیه دموکراتیک حل شود.

تاش می گوید که رهبری گروه، در اکثریت قریب به اتفاق خود، بر این اعتقاد راسخ بود که زمان مبارزه مسلحانه گذشته است. بنابراین ما گفتیم که پ.ک.ک باید سیاست ها، ایدئولوژی و فلسفه خود را تغییر دهد.

.

ما هشتمین کنگره را برگزار کردیم و نام پ.ک.ک را به کنگره آزادی و دموکراسی کردستان (کادک) تغییر دادیم

در آن زمان، ما گفتیم که بهتر است که تصمیم بگیریم که دوباره یک کشور کرد تأسیس کنیم. در غیر این صورت لازم است جنگ را متوقف کنیم و نباید کردها، فدای این هدف شوند و گفتگو به طور کلی به این روش انجام شد و حتی خود جمیل بایک نیز این را تأیید کرد.

.

.

هشتمین کنگره را برگزار کردیم و نام پ.ک.ک را به کنگره آزادی و دموکراسی کردستان (کادک) تغییر دادیم و نام با اکثریت آرا شرکت کنندگان در کنگره انتخاب شد. برای رسمیت بخشیدن به تصمیمات کنگره، آن را برای اوجالان در زندان فرستادیم تا آنها را تأیید و امضا کند.

اوجالان هیچ اعتراضی به آنها نکرد و پذیرفت. با این تفاوت که او هر دوره برخی از تصمیمات ما را تغییر می داد و ما مجبور بودیم این تصمیمات را مطابق آنچه اوجالان می خواست تغییر دهیم.

.

اوجالان سه وکیل خود را به قندیل فرستاد. «محمود شاکار» مرد “آرکنگون” معروف به دولت عمیق در ترکیه. «عرفان دوندار» که روابط گسترده وی با میت ترکیه اثبات شده است و «بکر کایا»، شهردار وان تاکنون !

حزب عدالت و توسعه (AKP) بعد از سر کارآمدن گامهای مهم و موثری را برای دموکراتیک کردن کشور برداشت. این حرکت خشم ژنرالهای ترکیه را برانگیخت، زیرا آتش بس قدرت آنها را محدود و کاهش می داد. آنها برای حفظ نفوذ قاطع ارتش در زندگی سیاسی کشور، خواستار آن شدند که اوجالان بار دیگر پ.ک.ک را به سمت جنگ علیه ارتش ترکیه برای بدتر کردن اوضاع در داخل ترکیه هدایت کند.

بنابراین اوجالان سه وکیل خود را به قندیل فرستاد. «محمود شاکار» مرد “آرکنگون” معروف به دولت عمیق در ترکیه، «عرفان دوندار» که روابط گسترده وی با میت ترکیه اثبات شده است و «بکر کایا»، شهردار وان تاکنون ! آنها نامه ای همراه داشتند که تأیید می کرد که وکلای اوجالان هستند. بنابراین این سه به مدت سه ماه در قندیل اقامت داشتند. آنها جلساتی را با نیروها برگزار می کردند. در این جلسات می گفتند که به دستور اوجالان باید یک کنگره اضطراری برگزار شود که نتیجه آن تصمیم به از سرگیری جنگ است!

.

مخالفت ۱۷ تن از رهبران پ.ک.ک با خواسته اوجالان و جدا شدن آنها از صفوف پ.ک.ک

وکلای اوجالان معمولاً هر دو هفته یک بار به ترکیه برمی گشتند، با ژنرال های نظامی ترکیه ملاقات می کردند و دوباره به قندیل برمی گشتند. این رفت و آمدهای بین ترکیه و قندیل منجر به تغییر نام دوباره گروه به پ.ک.ک کما فی السابق شد. ما ۱۷ عضو رهبری پ.ک.ک با این تصمیم مخالفت کردیم و در برابر آن ایستادیم و در سال ۲۰۰۴ از پ.ک.ک جدا شدیم.

نظام الدین تاش “بوتان”

خلیل آتاج “ابوبکر”

خدیر یالچین “سرحات خدر”

ساری قیه “اکرم”

دورسن علی کوجوک

عثمان اوجالان “فرهاد”

فیصل دوملیجی “کانی یلماز”

رحیمه یلدرین

رحیمه یلدرن

شاپور بادوشیو “سیپان روژهلات”

یکی از کردهای منطقه سلماس ایران

سالع “کمال سور”

یکی از کردهای سوریه

حسن اتماجات “فرهان”

سلیمان قایدن “جلال شرنخی”

و …

شایان ذکر است که ۸ نفر از این ۱۷ نفر مخالف و جدا شده از گروه، توسط پ.ک.ک ترور شدند. بیش از ۲۰۰۰ عضو نیز با این رهبران از صفوف پ.ک.ک جدا شدند.