انجمن کوردپاریز بارها یادآور شده که تروریسم پژاک بیشتر به سراغ خانواده های آسیب دیده و فقیر و جوانان مشکل دار رفته و سعی دارد با سوءاستفاده از شرایط موجود، آنها را به امیدهای واهی به کوهستان بکشاند. انجمن بارها هشدار داده، شهروندانی که در مناطق کردنشین در فقر و نداری به سر می برند بیش از پیش مراقب فرزندان خود باشند.
.
رحیم حاجی زاده شهروند مریوانی از جمله کسانی است که در خانواده ای پر جمعیت و فقیر متولد شده و پژاک وی را ربوده و به کوهستان می برد.
.
برادر این قربانی پژاک در گفتگو با انجمن کوردپاریز گفت: ما در یک خانواده ای بسیار فقیر و تنگدست بزرگ شدیم و رحیم هم متاثر از همین نداری ترک تحصیل کرد. برادرم بعد از ترک تحصیل که ۱۴ سال بیشتر نداشت به ناگاه ناپدید شد و ما موضوع را به نهادهای انتظامی و امنیتی اطلاع دادیم ولی متاسفانه تا لحظه کشته شدن وی هیچوقت به طور قطع متوجه حضور برادرم در گروهک پژاک نشدیم.
.
وی در ادامه گفت: پژاک برادرم را در سال ۱۳۸۳ در حالی که ۱۴ سال بیشتر نداشت ربود و ۱۲ سال تمام ما را از برادرمان بی خبر گذاشت. این همه بی رحمی و رفتارهای ضد بشری برای گروهی که خود را مدافع ما کردها می داند، شرم آور است. آنها به خوبی از فقر و بدبختی ما با خبر بودند. تا حالا شنیده اید کسی از خانواده های ثروتمند و یا حتی متوسط را با خود ببرند؟ قطعا نخواهید یافت.
.
آقای حاجی زاده در ادامه سرنوشت برادرش را اینطور توصیف کرد: برادرم در تابستان سال ۱۳۹۴ در قارص در داخل خاک ترکیه کشته شد. برای تحویل برادرم به ترکیه رفتیم و چون جنازه قابل شناسایی نبود با استفاده از آزمایش های DNA جسد را شناسایی کردند و در همان منطقه در غربت دفن کردیم.
.
وی برادرش را زرنگ و درسخوان معرفی کرد و با صدایی بغض آلود گفت: اگر شرایط اقتصادی ما خوب بود، قطعا برادرم ترک تحصیل نمی کرد. اگر به نیازهای وی توجه می شد اکنون یک جوان تحصیل کرده خوش فکری بود که به درد جامعه و هموطنان خود می خورد ولی صد افسوس که پژاک برادرم را از ما گرفت و برای عمری حسرت به دل ما گذاشت.
