در چند روز اخیرا در شبکه های اجتماعی شاهد حملات کاربران فضای مجازی علیه اقدامات تروریستی پ.ک.ک از قبیل کودک ربایی، قتل، ترور، اخاذی و باجگیری بودیم. اقدامات جنایتکارانه پ.ک.ک و پژاک به حدی است که افکار عمومی جامعه کردی را رنجانده و شهروندان را به ستوه آورده است.
.
بارها در انجمن کوردپاریز بنا بر تحقیقات میدانی آورده ایم و برای تنویر افکار عمومی باز هم تکرار خواهیم کرد که اساس و پایه گروهک تروریستی پژاک را خانواده های ضعیف، کودکان یتیم و جوانان مشکل دار تشکیل داده است. کودکانی که ربوده می شوند و جوانانی که به امید رهایی از مشکلات موجود تن به خواسته های گروهک می دهند هر دو قربانی سیاست های کثیف پ.ک.ک و پژاک می شوند.
.
بیان داستان های غم انگیز کودکان ربوده شده و جوانان فریب خورده چندان ساده نیست چرا که این قربانیان بدون اراده و اختیار در چنگال فرقه تروریستی پژاک گرفتار آمده و نه تنها از مشکلات رهایی نمی یابند بلکه زندگی خود را تباه و خانواده را تا ابد داغدار می کنند.
.
عثمان محمدی شهروند کرمانشاهی یکی از جوانانی بود که به امید رهایی از مشکلات خود به دامن تروریست ها پناه برد و عاقبت در جوانی جان خود را از دست داد.
.
.
ادریس محمدی برادر این قربانی پژاک در گفتگو با انجمن کوردپاریز گفت: برادرم عثمان به خاطر مشکلات مالی تا راهنمایی بیشتر نخواند و خیلی زود وارد بازار کار شد و به عنوان جوشکار مشغول بود. وی خیلی زود ازدواج کرد ولی این ازدواج دوام نداشت و عثمان با پدر خانم خود دچار اختلاف اساسی شد.
.
وی در ادامه گفت: برادرم کسی نبود که تن به خواسته های نامعقول دهد و در راهی بی بازگشت قدم بگذارد. آنچه ما برآورد کردیم، عثمان در پی اختلاف شدید با پدر خانم خود و برای رهایی از این مشکلات قدم در وادی بی بازگشت گذاشت. عثمان وقتی رفت، ۲۵ سال بیشتر نداشت و هنوز جوانی ناپخته و خام بود و حقیقت ماجرای گروهک های مستقر در قندیل را نمی دانست.
.
آقای محمدی در پاسخ به اینکه آیا برای بازگرداندن برادرش اقدامی کردند و یا اینکه به قندیل رفتند، گفت: ما هیچ وقت این کار را نکردیم و منطقی هم نبود. چرا که عقل سلیم اجازه نمی دهد خود را در برابر گروهی شبه نظامی مسلح قرار بدهد که به هیچ عنوان پاسخگو نیستند. از موقعی که فهمیدیم عثمان به گروهک ملحق شده تقریبا مطمئن بودیم که دیگر او را نخواهیم دید لذا از ترس اینکه آنها بلایی بر سر ما بیاورند هیچوقت به قندیل نرفتیم.
.
وی در پاسخ به سرنوشت برادرش گفت: از سال ۹۱ که عثمان رفت، تنها یک بار آن هم ۶ ماه بعد از رفتنش به ما زنگ زد و خبر پیوستن خود به گروهک را به ما داد. در این مدت ما کاملا از وی بی خبر بودیم تا نهایتا خبر کشته شدن وی را در سال ۱۳۹۷ از رسانه های گروه شنیدیم.
.
برادر این قربانی پژاک در ادامه با انتقاد از مسئولین گفت: همه این اتفاقات و گرفتاری شهروندان ناشی از آسیب های اجتماعی، فقر، نداری و بیکاری است. آسیب هایی که گروهک به خوبی بر آن سوار است و با استفاده از این آسیب ها جوانان را فریب داده و به کوهستان می کشاند.
.
وی در پایان برادر خود را یک آسیب دیده اجتماعی عنوان کرد و گفت: برادرم قربانی مشکلات خانوادگی، گرفتاری مالی و بیکاری شد. عثمان از مشکلات فرار کرد، وی از چاله درآمد و گرفتار چاه شد.
