انجمن کوردپاریز به طور مستمر جهت تنویر افکار عمومی، رنج و مرارت های خانواده های آسیب دیده و قربانی پژاک را به اطلاع شهروندان رسانده و سعی دارد بیش از پیش ماهیت تروریستی گروهک پ.ک.ک و پژاک را بر همگان آشکار کرده و خانواده ها را از کمین این گروهک کردستیز آگاه سازد.
.
متاسفانه خانواده هایی که مشکلات اقتصادی دارند و یا جوانانی که در دام اعتیاد گرفتار آمده و یا مشکلات اجتماعی دارند بیش از سایر اقشار جامعه کردی در معرض خطر تروریسم پژاک قرار گرفته اند.
.
تیم رسانه ای انجمن کوردپاریز این بار به سراغ یکی از قربانیان این گروهک رفته که فرزندشان به دلیل فرار از مشکلات مالی و نیز محکومیت زندان به دامن تروریستها پناه برده که در ادامه گفتگو با پدر و مادر این قربانی را مشاهده می کنید.
.
سیروان سیدی پور، متولد ۱۳۷۳، اهل یکی از روستاهای ثلاث باباجانی در استان کرمانشاه می باشد که از پنج سال پیش برای فرار از مشکلات به گروهک تروریستی پ.ک.ک ملحق شده است.
.
سید حسین سیدی پور، پدر این قربانی پژاک در گفتگو با انجمن کوردپاریز گفت: اهل روستای جاسوسگه ثلاث باباجانی هستم و با اندک درآمدی که از دامداری دارم، معاش می کنم. یک پسر و یک دختر دارم که یکی در چنگ پژاک اسیر است و دیگری به خاطر تصادف زمینگیر شده است.
.
وی در ادامه گفت: سیروان متولد ۱۳۷۳ است که متاسفانه به دلیل مشکلات مالی و فقر و نداری تا کلاس دهم بیشتر نخواند و از ادامه تحصیل باز ماند. پسرم بعد از آن به کولبری روی آورد و به همین خاطر با عناصر گروهک در کوهستان برخوردهای زیادی داشته و به عنوان یارمتی بارها بخشی از درآمد خود را از روی ناچاری به آنها می داد.
.
آقای سیدی پور ماجرای پیوستن پسرش به گروهک را این طور عنوان کرد: سیروان سال ۱۳۹۴ گرفتار یک درگیری شد که سرنوشتش را کلا عوض کرد. پسرم همان سال در یک معامله ای، یک ماشین می خرد و بابت این معامله چک می کشد. اما بنا به اختلافات و دلایلی که بین طرفین بوجود می آید، این چک پاس نمی شود و نهایتا کار به درگیری و زد و خورد فیزیکی و چاقو کشی می کشد. در این درگیری طرف مقابل چاقو می خورد و موضوع به مراجع قضایی کشیده می شود که نهایتا شیروان به ۶ ماه حبس و پرداخت دیه محکوم می شود.
.
وی همچنین گفت: من با تمام نداری در پی حل این مشکل بودم که یکدفعه متوجه شدم، پسرم از کشور خارج شده و برای فرار از این محکومیت با توجه به درخواست های قبلی گروهک و نیز رهایی از مشکلات موجود راهی قندیل می شود.
.
در ادامه مادر این قربانی با چشمانی اشکبار و با لعن و نفرین به سران گروهک گفت: اکنون پسرم ۵ سال است که رفته و بعد از رفتنش و تصادف دخترم، خودم هم به شدت مریضم و مدام پزشک می روم و دارو مصرف می کنم. وی در ادامه گفت: پسرم به هوای اینکه می خواست از مشکلات فرار کند خود را اسیر مشکلی بزرگتر کرده و در دامن گروهک از خدا بی خبر پژاک گرفتار شده است.
.
مادر سیروان در رابطه با اینکه آیا اطلاعی از سرنوشت وی دارد، گفت: پسرم را به سوریه بردند و از آنجا موفق شد که چند باری تماس بگیرد و آخرین بار هم یک سال پیش بود. دلم مثل سیر و سرکه می جوشد و دائم در استرس هستم و نمی دانم چه بلایی سر پسر من آمده است. پسرم در سوریه چکار می کند؟ اصلا سوریه چه ربطی به ما دارد؟
.
وی در رابطه با محتوای صحبت هایی که بعد از پیوستن پسرش به گروهک رد و بدل شده، افزود: در چند بار تماسی که گرفت، خواهش کردیم، تمنا کردیم، التماس کردیم، گریه کردم که برگرد اینجا پیش خانواده. به پسرم گفتم یک خانه دارم، آن را می فروشم و بدهی ات را صاف می کنم و برایت یک ماشین می خرم و بعد هر کسی را گفتی برای ازدواج به خواستگاری اش می روم. ولی افسوس و صد افسوس …
.
این مادر در پاسخ به علت برنگشتن پسرش گفت: سیروان با تمام وجود راضی به بازگشت است. پسرم می گفت مادر جان با تمام تفاسیری که اینجا می کنند و از بازگشت و شکنجه و اعدام از سوی جمهوری اسلامی ایران می گویند و با تمام این تهدیدات باز هم راضی ام برگردم، اما بازگشت از گروه ممکن است به قیمت جانم تمام شود. شیروان توضیح داد که در این سال ها دوستان زیادی که در فکر فرار بودند یا اعدام شدند و یا دستگیر و به وحشی ترین شکل شکنجه شده اند.
.
وی در ادامه گفت: راضی بودم پسرم در مملکت خودمان، ۵ سال حبس بکشد ولی این کار را با ما نکند. ما در این چند سال جز غم و غصه چیزی در زندگی مان نداشتیم. وی با چشمانی اشکبار گفت: من دوست دارم اکنون پسرم پیشم بود و او را در آغوش می گرفتم. به خدا قسم لحظه شماری می کنم برای چنین روزی و هر لحظه چشمم به در و گوشم به تلفن است تا خبری از پسرم بشود.
.
این پدر و مادر، سرکرده های پژاک را جنایتکار و ستمگر توصیف کرده و از آنها خواستند که پسرشان را آزاد کنند تا این همه رنج و مرارت را متحمل نشوند. آنها همچنین در پایان با خواهش و تمنا دست به دامن مسئولان کشور شدند و از آنها خواستند تمام تلاش خود را برای برگرداندن پسرشان بکنند.
