در این چند سال اخیر روند کشته شدن اعضای کم سن و سال پ.ک.ک و پژاک شدت گرفته و هر روز شاهد داغدار شدن بسیاری از خانواده های مناطق کردنشین هستیم، خانواده هایی که سالها در انتظار بازگشت فرزندانشان هستند ولی متاسفانه به ناگاه خبر کشته شدن آنها را پس از چند سال از رسانه های پ.ک.ک می شنوند.
.
شاید آنان که در مناطق کردنشین و در میان کردها زندگی کرده اند این سخن را زیاد شنیده باشند که عناصر پ.ک.ک با مراجعه به خانواده ها و به خصوص در مناطق مرزی و روستانشین، از آنها می خواهند که کودکان و نوجوانانشان را برای کردستان به پ.ک.ک بدهند و البته به کرات اتفاق افتاده که این کار را به اجبار و یا تهدید انجام داده اند. ولی سوالی که همیشه در ذهن شهروندان کُرد باقی مانده است، این است که این قصه تا کی ادامه دارد ؟!
.
تا کی باید کردها فقط خون دهند و هیچ نتیجه ای نداشته باشند؟ تا کی کودکان آنها برای استفاده در میادین جنگی ربوده خواهند شد؟ درگیری های پ.ک.ک در ترکیه و سوریه و عراق چه ربطی به کردهای ایران دارد؟
.
بارها این سوال پیش آمده که پ.ک.ک از جان کردها چه می خواهد؟ درست است که مردم در وضعیت نامناسب معیشتی به سر می برند، اما پ.ک.ک چرا باید کودکان و نوجوانان کردستان را آموزش دهد تا در مقابل هموطنان خود و مرزبانان وطن اسلحه به دست بگیرد؟
.
همه این سوالها و بلکه دهها سوال دیگر از ذهن تک تک شهروندان کرد می گذرد ولی به جهت واکنش های تند و افراطی از سوی پ.ک.ک هیچ گاه جرأت بیان آن را ندارند.
.
واقعیت این است که پ.ک.ک تاکنون با اتخاذ سیاست هایی که مرتب دچار چرخش هم می شود بیش از ۴۰ هزار کرد را قربانی کرده است و بسیاری از اعضای خود را به هنگام فرار به رگبار بسته و مخالفان خود را چه در داخل گروه و چه در بیرون به وحشیانه ترین شکل ممکن به قتل رسانده است. در عصری که اوج مدرنیته در جهان تعریف می شود، پ.ک.ک با سیاست های غلط و اصرار بی منطق بر تئوریهای خیالبافانه جان هزاران کرد را گرفته و فضا را برای حیات کردها به حداقل رسانده است.
.
اقدامات پ.ک.ک در ترکیه، شهروندان کُرد این کشور را در انزوای مطلق قرار داده و با کوچکترین اعتراض با سرکوب حکومت مواجه می شوند.
.
اگر کمی به عقب باز گردیم در آن زمان که پ.ک.ک رویکرد مسلحانه و تجزیه طلبانه خود را آغاز کرد بیش از ۷۰ حزب و جریان از کردها در ترکیه فعالیت می کردند و اگر در آن مقطع قاعده بازی را بر هم نمی زدند چه بسا اینک کردها در ترکیه همانند ایران از آزادی برخوردار بودند و به فعالیت سیاسی و مدنی می پرداختند ولیکن پ.ک.ک هر آنچه توانست بر طبل بی منطق افراطی گری کوبید و زمینه را برای پان ترکهای افراطی ترکیه فراهم آورد و اینک همان شد که می بینیم، کردها را در ترکیه به راحتی می کشند و قدرتهای بزرگی که پ.ک.ک تصور می کند با او همپیمان هستند، فقط توصیه می کنند .
.
در سوریه اوضاع خفقان دهشتناکی را به وجود آورده اند و هیچ گروه و حزب و جریانی بجز آنها حق فعالیت در این مناطق را ندارند و حتی خیلی از مخالفان خود را پس از اشغالشمال شرق سوریه و تشکیل اداره خود گردان از سر راه برداشتند.
.
در عراق، شهروندان اقلیم کردستان هر روز در معرض خطر بمباران جنگنده های ترکیه هستند و خیلی از ساکنان محلی بیگناه جان خود را از دست داده اند. حضور پ.ک.ک در این مناطق بسیاری از روستاها را خالی از سکنه کرده و مردم برای در امان ماندن، خانه و کاشانه خود را رها کرده اند.
.
در ایران، علاوه بر اخاذی و باجگیری از شهروندان و ایجاد مزاحمت برای کولبران، عمده ترین فعالیت آنها ربودن کودکان و انتقال آنها به قندیل است. آنها همچنین با ایجاد ناامنی، فرصت سرمایه گذاری در این مناطق را گرفته اند.
.
با وجود این همه شکست و فضاحتی که پ.ک.ک و شاخه های آنها به بار آورده اند و دریغ از حتی یک دستاورد برای شهروندان کُرد، چرا پ.ک.ک بر طبل کردکشی می کوبد و کودکان و نوجوانان را ربوده و به میادین جنگی می فرستد؟
.
