ارتباط مسئله عدم توسعه یافتگی اقتصادی و امنیت در استانهای کرد نشین ایران

«عرفان مرادی»

.

در استان های کردنشین ایران شاهد نوعی از توسعه نیافتگی اقتصادی و رواج یافتن پدیده کولبری و قاچاق هستیم که حوادث تلخی را برای کولبران عزیز رقم زده است البته باید افزود که حکومت تا آنجا که امکان دارد با کولبران مدارا کرده تا پدیده فقر بیشتر از این در استان های کردنشین رواج پیدا نکند به نوعی می‌توان گفت که حاکمیت ایران برای تامین معاش بخشی از هم وطنان پدیده قاچاق کالا را در این بخش از مرزها نادیده می گیرد.

.

واکاوی مسئله عدم توسعه مناطق کردنشین

باید افزود که سرمایه گذاری و انباشت سرمایه با موضوع امنیت ارتباط مستقیمی دارد. وجود گروهک های مسلح که بر علیه حکومت ایران فعالیت می کنند و مناطق کردنشین را به نقاط ناامن برای سرمایه گذاران تبدیل کرده است نه تنها تمایل سرمایه‌گذاری در استان های کردنشین را کاهش داده بلکه شاهد فرار سرمایه ها از این استان‌ها به سمت نقاط مرکزی کشور و سایر نقاط نیز هستیم. از آنجا که مسئله امنیت با مسئله اقتصاد ارتباط مستقیم دارد، تا زمانی که گروه‌های مسلح در استان های کردنشین و نواحی مرزی این قسمت حضور دارند این استانها شاهد توسعه اقتصادی نخواهد بود و اقتصاد این استانها به جای اقتصاد تولید محور به سمت اقتصاد قاچاق سوق پیدا خواهد کرد.

در نتیجه برای توسعه اقتصادی این استانها نخستین گام برقراری امنیت می باشد، گروهک پژاک که مدعی دفاع از حقوق کردها است! باید بین توسعه اقتصادی این مناطق که نهایتا نفعش به شهروندان کرد می رسد و یا فعالیت های مسلحانه مخرب یکی را انتخاب کند.

یکی از دلایل ایجاد ناامنی برای سرمایه گذاران در مناطق کردنشین این است که گروه های مسلح تجزیه‌طلب در استان های کردنشین ایران به هیچ عنوان تمایلی به توسعه اقتصادی این استان ها ندارند. زیرا در صورت تحقق توسعه اقتصادی در این استانها و از میان رفتن فقر، این گروه ها اندک هواداران خود را نیز از دست خواهند داد در نتیجه نهایت فعالیت خود را برای ناامن کردن و جلوگیری از توسعه اقتصادی استان های کردنشین انجام می‌دهند.

مسئله مهم دیگر در مناطق کردنشین این است که بخشی از فعالیت های کولبران تحت نظر این گروهک ها قرار دارد و اقدام به اخذ مبالغی از کولبرها می کنند در نتیجه تداوم فقر و به تبع آن تداوم کولبری به نفع گروه های مسلح تجزیه طلب می باشد و آنها نهایت تلاش خودشان را برای ادامه توسعه نیافتگی در استان های کردنشین می کنند و سعی دارند از ورود سرمایه هایی که اقتصاد این منطقه را از اقتصاد قاچاق محور به اقتصاد تولید محور سوق دهد، جلوگیری کنند. آنها به خوبی می دانند در صورتی که نیروی کار این منطقه به جای کولبری در واحدهای تولیدی مشغول به کار شوند دیگر هیچ کولبری در کوهها یافت نمی‌شود که بتوانند از آنها اخاذی کنند.

درنتیجه باید گفت در سیاست گذاری توسعه نیز این مسئله باید مورد توجه دولتمردان قرار بگیرد که هر چه در مناطقی که گروه های مسلح تجزیه طلب کمابیش حضور دارند، اقتصاد شکوفاتر بشود حضور این گروهک ها در مناطق کردنشین کم کم رنگ خواهد باخت و گروه‌های تجزیه‌طلب فرصتی برای جولان در این مناطق را نخواهند داشت، علاوه بر این باید این مسئله را افزود که خود مردم این مناطق نیز باید مسئله اقتصاد و تولید را به موازات مسئله امنیت و اقتصاد با حکومت مرکزی همکاری نمایند تا به این وسیله هم اقتصاد و هم امنیت در این مناطق برقرار باشد و هم گروه‌های مسلح ضعیف تر شوند و ایدئولوژی آنها رنگ ببازد.