به قلم: عرفان مرادی
هیچ کس از جنایت هایی که پ.ک.ک و پژاک در مناطق کردنشین ایران مرتکب می شود، صحبت نمی کند، از درد و رنجی که بواسطه آزار و اذیتهای پ.ک.ک متحمل می شوند، کسی با خبر نیست. پ.ک.ک بزرگترین و فجیع ترین قتل ها را در شمالی ترین مناطق کردنشین مانند خوی، سلماس، ماکو، چالدران، پلدشت، قره ضیاءالدین و … مرتکب شده است، هیچ جریانی علیه این کشتارهای پ.ک.ک صحبتی نمی کند. هیچ کدام از این جنایت ها در رسانه هایی همچون هنگاو که خود را مدافع حقوق کردها و حقوق بشر معرفی می کند، بازتاب داده نمی شود.
به دلیل عدم دسترسی سایر گروهک های تروریستی تجزیه طلب، پ.ک.ک در این مناطق در سایه غفلت مسئولان و نیروهای نظامی و انتظامی جولان می دهد، هزاران جوان کرد را مجبور به فرار به سایر نقاط کشور کرده است. شهروندان می گویند، جوانانی که یا به زور و یا با فریب به پ.ک.ک پیوستند پس از پی بردن به ماهیت حقیقی گروه، فرار می کنند اما پ.ک.ک به آنها و خانواده هایشان فشار می آورد، تهدید می کند و اگر بتواند می کشند.
از سوی دیگر، پ.ک.ک در اکثر روستاها، شهروندان را مجبور می کند تا به گروه پول بپردازند، آنهایی که نمی توانند پرداخت کنند یا نمی پردازند از سوی عناصر پ.ک.ک مورد آزار و اذیت قرار می گیرند، شکنجه می شوند و گاها کسانی همچون تاج الدین میرزایی آتشگاه که خانواده وی توان پرداخت پول مورد تقاضای پژاک را نداشته، به فجیع ترین شکل ممکن کشته می شود.
پ.ک.ک در این مناطق هزاران جوان را آواره کرده است. حتی منابع اقتصادی این مناطق را تا توانسته نابود کرده، شبانه به مرغداری ها، معدنها، کارگاه های شن و ماسه که دور از محیط شهری می باشند حمله می کند، آنها حتی به قاچاقچیان هم رحم نمی کنند تحت عنوان مالیات از آنها هم اخاذی می کنند. به گفته شهروندان، کولبران به اندازه ای که از عناصر پ.ک.ک و پژاک می ترسند، از نیروهای مرزبانی نمی ترسند.
روی سخن با مسئولان دولتی و نهادهای نظامی و انتظامی است، چرا کاری نمی کنید؟ چرا ناخواسته اجازه می دهید عناصر پ.ک.ک در منطقه جولان دهند؟ مگر درد و رنج شهروندان کرد را نمی شنوید؟ چرا مرزها را کنترل نمی کنید؟ با این همه پیشرفت تکنولوژی، چه توجیهی برای این مسئله دارید؟
